Δεν είναι το Mega ο κίνδυνος, αλλά οι τηλεθεατές του.

Πέμπτη, 8 Φεβρουαρίου 1996. Κηδεύεται μέσα σε κλίμα οργής και θλίψης ο Ήρωας των Ιμίων, Παναγιώτης Βλαχάκος. Χιλιάδες κόσμος, απουσία της τότε κυβέρνησης. Όλα τα κανάλια μεταδίδουν την νεκρώσιμη ακολουθία στην Αγία Τριάδα στον Πειραιά. Όλα, εκτός από ένα. Το Mega που την ίδια στιγμή είχε “μεσημεριανάδικο” με προσκεκλημένη γνωστή ποπ τραγουδίστρια. Την στιγμή της λειτουργίας, η τραγουδίστρια ερμήνευε το σουξέ της εποχής “Ανατολίτισσα για 
το χατήρι σου αγόρι μου θα γίνω”.
2008 Δεκέμβρης. Το Mega μεταδίδει βίντεο από την δολοφονία Γρηγορόπουλου με εσκεμμένα παραποιημένο τον ήχο, καθώς και “αυτόπτες μάρτυρες” με αντικρουόμενες μαρτυρίες.



2009. Το Mega προωθεί την άνοδο στην εξουσία του Γιώργου Παπανδρέου από την αρχή εως το τέλος του έτους. Με χαρακτηριστικά περάσματα όπως, την ψεύτικη είδηση για το “σκισμένο κοράνι” που οδήγησε στα πρωτοφανή επεισόδια ισλαμιστών στο κέντρο της Αθήνας κλπ.
2010. Το Mega πρωτοστατεί στην προώθηση του καταστροφικού για την χώρα μνημονίου.
2013, στην επέτειο της Εθνικής μας επετείου για την απελευθέρωση από τον απάνθρωπο τουρκικο ζυγό, το Mega Μεταδίδει τουρκική τηλεοπτική σειρά παρά τις αντιδράσεις.
Το Mega παραμένει πρώτο σε τηλεθέαση.
Λίγοι θυμούνται το περιστατικό του 1996, μία πραγματική ύβρι για κάθε σκεπτόμενο πολίτη. Σκοπός του καναλιού όμως δεν ήταν η ύβρις αλλά η εξυπηρέτηση των επιχειρηματικών στόχων των μετόχων του. Πολλές φορές η οργή θολώνει το μυαλό και μας κάνει να λησμονούμε ότι το Mega δεν είναι κάποια δαιμονική οντότητα, ούτε φιλανθρωπικό ίδρυμα. Είναι επιχείρηση και οφείλει πρωτίστως να υπηρετεί τα σχέδια της ιδιοκτησίας. Ούτε την πατρίδα, ούτε τον πολίτη, εφ’ όσον τα συμφέροντα του συνόλου δεν ταυτίζονται με αυτά των μετόχων.
Το 1996, έπρεπε να εκλεγεί ο Κώστας Σημίτης. Για να επιτευχθεί αυτό, έπρεπε να ξεπλυθεί το συντομότερο δυνατό η μνήμη εκείνης της τραγικής νύχτας. Το Mega δεν έχει κάποια εκατομμύρια ψήφων στην ιδιοκτησία του. Η πλειοψηφία του Ελληνικού λαού ήταν αυτή που εξέλεξε. Ούτε ο Πέτρος Κωστόπουλος, ούτε οι υπόλοιποι που αγωνίστηκαν για την επικράτηση του εκσυγχρονισμού είχαν ψήφους στο σεντούκι. Αντίθετα, προέβαλλαν το Life Style του εκσυγχρονισμού, την διακωμώδηση του πατριωτισμού, την προώθηση προτύπων αντίθετων από τον “ανιδιοτελή πολίτη που μοχθεί για την πατρίδα και την οικογένεια”, προκειμένου να εγκαθιδρυθεί το καθεστώς της Σημιτικής ολιγαρχίας και να δουλέψει ανενόχλητο.
Τα κατάφεραν και κέρδισαν. Αττική οδός, Ολυμπιακά έργα, ατέλειωτες αναθέσεις, χρηματιστήριο. Μαζί βεβαίως και με την γερμανική λαίλαπα.
Το ίδιο έγινε και το 2009. Το Mega κατάφερε και έπεισε τον Έλληνα να κάνει τον Γιώργο Παπανδρέου πρωθυπουργό και αυτός το ανταπέδωσε με το κολοσσιαίο δάνειο χωρίς εγγυήσεις, λίγες εβδομάδες μετά την εκλογή του. Ακριβώς πριν από τους τιτανικούς.

“Εχθρος” λοιπόν δεν είναι ούτε το Mega, ούτε οποιαδήποτε άλλη επιχείρηση. Εχθρός είναι ο πελάτης, ο τηλεθεατής. Αυτός είναι ο πραγματικός αντίπαλος, όχι ως φυσικό πρόσωπο αλλά ως την ιδιότητα που φέρει.
Αυτός ο τηλεθεατής πρέπει να καταλάβει με καθημερινό αγώνα ότι βλάπτει την κοινωνία, τον συνάνθρωπο του, την πατρίδα και τέλος τον εαυτό του. Με καθημερινό αγώνα από τον καθε έναν μας.
Στην γιαγιά μας, στον φίλο μας, στον τύπο από το ψιλικατζίδικο που έχει ανοιχτή την τηλεόραση. Χωρίς αναστολές, μάχη σπίτι με σπίτι, γειτονιά με γειτονιά.
Να καταλάβουν ότι πλέον δεν είναι επιθυμητοί σε αυτή την χώρα. Να αλλάξουν στάση ζωής, να απελευθερωθούν από την εξάρτηση τους.
Δεν είναι αγένεια να τους το υποδείξουμε. Είναι καθήκον. Όταν εκλείψει αυτή η βλαβερή συνήθεια, η χώρα θα έχει απελευθερωθεί.


olympiada