ΟΙ ΚΩΛΟΤΟΥΜΠΕΣ ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ ΑΚΡΙΒΑ!

«Μεθοδεύουν γκριζοποίηση της Θράκης»

Για μεθόδευση που οδηγεί στην «γκριζοποίηση και διχοτόμηση της Θράκης» καταγγέλλει το υπουργείο Παιδείας ο καθηγητής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου, Γεώργιος Π. Παύλος, με αφορμή το δρομολογούμενο πρόγραμμα που αφορά την «εκπαίδευση των παιδιών της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη» και προβλέπει, μεταξύ άλλων, την εισαγωγή της τουρκικής γλώσσας στα σχολεία της Θράκης. Το υπουργείο Παιδείας, καταγγέλλει ο καθηγητής, «μεθοδεύει βήμα προς βήμα την τουρκοποίηση της παρεχόμενης εκπαίδευσης στα σχολεία και τα νηπιαγωγεία της Θράκης», καθώς βάσει του προγράμματος, για την υλοποίηση του οποίου θα διατεθούν 10 εκατ. ευρώ, ενώ έχει ήδη γίνει πρόσκληση στα ΑΕΙ της χώρας ώστε να υποβάλουν προτάσεις: α) Σχεδιάζεται η εισαγωγή της τουρκικής γλώσσας σε όλα τα δημόσια σχολεία της Θράκης, β) δημιουργούνται δίγλωσσα νηπιαγωγεία, γ) προάγεται η διαφοροποιημένη παιδαγωγική και δ) υποβιβάζεται η ελληνική σε δεύτερη γλώσσα. «Τέτοιες μεθοδεύσεις όχι μόνον δεν προάγουν μια ισότιμη φιλία και συνεργασία Ελλάδας-Τουρκίας, αλλά αντίθετα δυναμιτίζουν τη φιλία των δύο λαών, αφού δημιουργούν όρους υποτέλειας του ενός στον άλλον», καταλήγει ο κ. Παύλος.


Ελευθεροτυπία

ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ

Τουρκικά αεροσκάφη πέταξαν πάνω από Ελληνικά πολεμικά πλοία

Λίγα εικοσιτετράωρα πριν από την άφιξη του Τούρκου πρωθυπουργού Ταγίπ Ερντογάν στην Αθήνα, η Άγκυρα προχώρησε στην πιό σοβαρή πρόκληση των τελευταίων εβδομάδων, όταν έξι τουρκικά μαχητικά F-16 πέταξαν επάνω από σκάφη του Πολεμικού Ναυτικού που εκτελούσαν άσκηση ("Κυκλών") σε δεσμευμένη περιοχή του Βόρειου Αιγαίου. Τα τουρκικά μαχητικά αναχαιτίστηκαν από ελληνικά σε μία εικονική «αεροναυμαχία» όπου υπήρξαν κρίσιμες στιγμές υψηλής έντασης. Τα ελληνικά μαχητικά (δύο Mirage 2000-5 Mk2 από την 114 Π.Μ. στην Τανάγρα και 2 F-16C από την 130 Σμηναρχία Μάχης της Λήμνου) κατευθύνθηκαν κατά των τουρκικών μαχητικών και προχώρησαν σε αναγνώρισή τους. Η είσοδος έγινε στις 10.00 το πρωί και μέχρι τις 10.26 παρέμειναν προκλητικά εντός του βεληνεκούς των αντιαεροπορικών συστημάτων των ... ... ελληνικών φρεγατών και των βλημάτων αερομαχίας των ελληνικών μαχητικών. Η κίνησή τους ήταν μεταξύ 6.000 και 10.000 ποδών. Τα τουρκικά αεροσκάφη απογειώθηκαν από την αεροπορική βάση του Μπαλικεσίρ όπου φιλοξενείται η 9 AJU (ισοδύναμο της Πτέρυγας Μάχης). Στη «ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ» που κυκλοφορεί μπορείτε να βρείτε ένα σενάριο της ΠΑ για προσβολή και «απαγόρευση» χρήσης του διαδρόμου του Μπαλικεσίρ από τα τουρκικά μαχητικά δεδομένου ότι το συγκεκριμένο αεροδρόμιο μαζί με την αεροπορική βάση της Μπαντίρμα αποτελούν την αιχμή του δόρατος της τουρκικής Αεροπορίας στο Αιγαίο. Τα τουρκικά μαχητικά δεν ενεπλάκησαν σε αερομαχία αφού τα ελληνικά δεν προσπάθησαν "να τους πάρουν την ουρά" βάσει των εντολών που είχαν. Η συγκέντρωση των μονάδων του Στόλου ήταν η μεγαλύτερη δυνατή που μπορεί να παραταχθεί σήμερα στο Αιγαίο σε μία προσπάθεια του Π.Ν. να δείξει ότι ο Στόλος παρά τις εξοντωτικές περικοπές παραμένει φρουρός του Αρχιπελάγους: Συνολικά 8 φρεγάτες, συμμετείχαν, έστω και με ελλείψεις σε κάποια υποσυστήματά τους και 7 πυραυλάκατοι, όπως και 2 υποβρύχια. Οι ελληνικές δυνάμεις είχαν χωριστεί σε δύο ομάδες που συνασκούντο όταν έκαναν την εμφάνισή τους τα τουρκικά μαχητικά Ήδη έχει ενημερωθεί το γραφείο του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου. Η τουρκική πρόκληση ξεκίνησε στις 30 Απριλίου με την έκδοση δύο ΝΟΤΑΜ σχετικά με "παράνομες" ενέργειες και "αποστρατιωτικοποίηση" ελληνικών νήσων, με αφορμή τις ασκήσεις ΠΑ & ΠΝ στο Κεντρικό και Βόρειο Αιγαίο. Συγκεκριμένα η μία ΝΟΤΑΜ αναφέρεται στα νησιά Σαμοθράκη-Λήμνο-Αγ.Ευστράτιο-Ψαρά-Χίο, και η δεύτερη στην Μυτιλήνη. Ταυτόχρονα (λόγω διατύπωσης των Ελληνικών ΝΟΤΑΜ ως προς τα όρια των δεσμευμένων περιοχών για τις εν λόγω ασκήσεις) εκδόθηκε ΝΟΤΑΜ περί ορίων του FIR Αθηνών, τα οποία η Τουρκία αμφισβητεί για μία ακόμη φορά εκφράζοντας τις πάγιες θέσεις της στο θέμα.Δηλαδή η Άγκυρα με την αποστολή των μαχητικών στην δεσμευμένη περιοχή αμφισβήτησε ενεργά το ελληνικό δικαίωμα να γίνονται ασκήσεις, σε αντίθεση με την Αθήνα που "ποιεί την νήσσα" όταν η Τουρκία δεσμεύει παράνομα τέτοιες περιοχές.

Μήπως ήρθε η σειρά της EUROGENDFOR;

Εδώ και ενάμισο χρόνο,

link: http://www.logosnews.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=1098:eurogendfor------&catid=46:2009-10-05-19-12-16&Itemid=2

σχεδόν όλοι οι δυτικοί θεσμοί προειδοποιούν για την πιθανότητα εκτεταμένων ταραχών/εξεγέρσεων λόγω της κρίσης.

Έκθεση του US Army War College (Δεκέμβριος 2008) προειδοποιούσε ότι η κρίση μπορεί να οδηγήσει σε “εκτεταμένη αναταραχή και ανάγκη χρήσης του στρατού για την επιβολή της τάξης”.

Το Πεντάγωνο άρχισε εκπαίδευση 30.000 στρατιωτών της Northcom στην καταστολή ταραχών.

Ο ναύαρχος Μάικλ Μιούλεν, αρχηγός του Μεικτού Γενικού Επιτελείου των ΗΠΑ, χαρακτήρισε την οικονομική κρίση μεγαλύτερη απειλή από τους πολέμους στη Μέση Ανατολή, ενώ ο επικεφαλής των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών Ντένις Μπλερ υπογράμμισε τους κινδύνους για τη διεθνή σταθερότητα.

Για την Ευρώπη υπάρχει η EUROGENDFOR ή European Gendarmerie Force, που μεταφράζεται σε "Ευρωπαϊκή αστυνομία".



Η Ευρωπαϊκή Δύναμη Χωροφυλακής (EGF) έχει δημιουργηθεί για την πάταξη εξεγέρσεων και αναταραχών στην Ευρώπη και είναι μια πρωτοβουλία από 6 κράτη μέλη της ΕΕ - Γαλλία, Ιταλία, Κάτω Χώρες, Πορτογαλία , Ισπανία και Ρουμανία - με στόχο την βελτίωση της ικανότητας διαχείρισης κρίσεων σε ευαίσθητες περιοχές. Η Ευρωπαϊκή Δύναμη Χωροφυλακής έχει έδρα την Ιταλία.

Πληροφορία αναφέρει ότι,

link: http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1141242

πριν λίγο καιρό, στο ραδιόφωνο «Θέμα» εκπρόσωπος των αστυνομικών είχε αποκαλύψει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση μαζί με την κυβέρνηση, ετοιμάζουν να εισάγουν μέρος της δύναμης της Ευρωχωροφυλακής όπως την κατονόμασε, αποτελούμενη από Ισπανούς, Γερμανούς, Ιταλούς, Ολλανδούς και άλλους μισθοφόρους, «οι οποίοι θα έχουν και το βάρος της καταστολής της κατά τα φαινόμενα επερχόμενης εξέγερσης, αν και εφόσον η ντόπια αστυνομία δεν κάνει καλά την δουλεία της». Κατά τα λεγόμενα η εν λόγο δύναμη μπορεί να επέμβει όπου και όπως θέλει χωρίς να υπόκειται σε έλεγχο και περιορισμούς, λαμβάνοντας εντολές μόνο από την ΕΕ.



Άλλη πληροφορία αναφέρει

link: http://hellenic-news.blogspot.com/2010/03/blog-post_1492.html

ότι έχουν λάβει χώρα μυστικές προετοιμασίες για την επέμβαση της ειδικής ευρωπαϊκής στρατιωτικής δύναμης EUROGENDFOR στην Ελλάδα με στόχο την άμεση καταστολή των λαϊκών κινητοποιήσεων και αντιδράσεων στα νέα σκληρά μέτρα της κυβέρνησης.

Αυτές οι Ευρωπαϊκές δυνάμεις καταστολής θα είναι στην ουσία ένας στρατός που θα χρησιμοποιούν τα κράτη, στην προσπάθεια να φανεί ότι δεν αναμειγνύουν το δικό τους στρατό αλλά Ευρωπαϊκές δυνάμεις άμεσης επέμβασης.

Η οικονομική κρίση η οποία θα συνοδεύεται από κοινωνικές αναταραχές θα δώσει στις Βρυξέλλες μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να τεστάρει την ικανότητα επέμβασης της μυστικής ομάδας η οποία έχει δημιουργηθεί για την πάταξη εξεγέρσεων και αναταραχών στην Ευρώπη.

Το επίσημο site είναι το

link: http://www.eurogendfor.eu/

και η είδηση αναρτήθηκε αρχικά στο Γερμανικό Kopp Verlag.



Είναι γεγονός πως η κυβέρνηση μέχρι στιγμής τηρεί "σιγή ιχθύος" αναφορικά με το θέμα , ενώ οι περισσότεροι Ευρωπαίοι πολίτες δεν γνωρίζουν την ύπαρξη αυτής της ομάδας.

Ο βουλευτής του ΛΑΟΣ, Κυριάκος Βελόπουλος, έφερε το θέμα στη βουλή, με ερώτησή του.

Γεροντας Παισιος Διδαχές - Προφητείες - Σημεία των Καιρών

Ο Γέρων Παΐσιος ή Όσιος Παΐσιος (κατά κόσμον Αρσένιος Εζνεπίδης), ήταν Έλληνας μοναχός που έζησε κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα.

Ο Γέρων Παΐσιος γεννήθηκε στα Φάρασα της Καππαδοκίας, στη Μικρά Ασία, στις 25 Ιουλίου του 1924.
ο Γέροντας Παΐσιος «κοιμήθηκε» την Τρίτη 12 Ιουλίου 1994 και ώρα 11:00. Ενταφιάστηκε στο Ιερό Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης. Έκτοτε, κάθε χρόνο στις 11 προς 12 Ιουλίου, στην επέτειο κοιμήσεως του Γέροντος, τελείται αγρυπνία στο Ιερό Ησυχαστήριο, με συμμετοχή χιλιάδων πιστών.

Η φήμη του ως αγίου στο ορθόδοξο ποίμνιο είναι μεγάλη, λόγω της προσωπικότητάς του και του πλήθους των μαρτυριών από ανθρώπους ορθόδοξων πιστών και μη, για χαρίσματα που διέθετε (προφητικό χάρισμα ή θεραπευτικό κλπ).
Ο σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ.κ. Ιερόθεος Βλάχος, έχει προτείνει την κατάταξη του στα δίπτυχα της Ορθόδοξης Εκκλησίας ως αγίου.

Πνευματική Παρακαταθήκη του Γέροντα Παΐσιου

Γενικά

Ο Γέρων Παΐσιος ήταν ένας πολύ απλός άνθρωπος, ο οποίος πίστευε στο λόγο του Ευαγγελίου, κάνοντας τρόπο ζωής τον μοναστικό βίο και τις διδαχές της ορθόδοξης ασκητικής παράδοσης. Οι εγκύκλιες γνώσεις του περιορίζονταν στο επίπεδο του δημοτικού. Παρ' όλα αυτά ξεχώριζε για την «χαριτωμένη» απλότητά του και την έντονη αγωνία που τον διακατείχε για την βοήθεια των συνανθρώπων του, που αναζητούσαν ένα πνευματικό καθοδηγητή. Ο ίδιος αποτελούσε παράδειγμα ανθρώπου αφιερωμένου στον Θεό, αφαιρώντας τις προσωπικές επιδιώξεις και τα προσωπικά θελήματα. Η υπακοή, η άσκηση, η ταπείνωση, η ευσέβεια, το φιλότιμο και πάνω από όλα η αγάπη και η μακροθυμία, αποτελούσαν τρόπο ζωής για τον ίδιο, αλλά και διδαχές για όσους αποζητούσαν ένα λόγο παρηγοριάς ή κάποια επίλυση προσωπικού προβλήματος.

Διδαχές

Λογισμοί. Μεγάλο βάρος έδινε στον λογισμό ο Γέροντας. Πάντα ανέφερε ότι όλα ξεκινούν από τους καλούς λογισμούς, οι οποίοι αποδιώκουν τους κακούς. Να σκεπτόμαστε θετικά για τον συνάνθρωπο και όχι αρνητικά, γιατί αλλιώς εισέρχεται η πονηριά στον άνθρωπο και η ισχυρογνωμοσύνη. Μάλιστα ανέφερε να μην εμπιστευόμαστε και τους δικούς μας λογισμούς και να δίνουμε χώρο στο θέλημα του Θεού, γιατί όποιος κάνει κάτι τέτοιο βγαίνει πάντα κερδισμένος.

Φιλότιμο. Ο Γέροντας διαρκώς ανέφερε ότι οι άνθρωποι πρέπει να έχουν και αρχοντική αγάπη. «Ότι προσφέρουμε ή κάνουμε», έλεγε «πρέπει να γίνεται φιλότιμα και όχι αναγκαστικά και συμφεροντολογικά. Να μην ακολουθούμε από φόβο αλλά να έχουμε θέληση και καλή προαίρεση, όπως και ο Χριστός όταν ήρθε σε αυτόν τον κόσμο».

Θεία Δικαιοσύνη. Ανέφερε διαρκώς πως αν ο άνθρωπος θέλει να ομοιάσει στους Αγίους πρέπει να εφαρμόζει την Θεία δικαιοσύνη και όχι την ανθρώπινη. Η ανθρώπινη δικαιοσύνη κατά τον Γέροντα είναι τυφλή και υπάρχει για να αποτρέπει τους κακούς και πονηρούς ανθρώπους. Η Θεία δικαιοσύνη όμως στοχεύει να εξυπηρετεί τον αδύναμο άνθρωπο και αυτούς που έχουν ανάγκη. Όταν εφαρμόζουμε την Θεϊκή δικαιοσύνη τότε αποφεύγουμε τις έριδες, τις κατακρίσεις και τις διαφορές με τους συνανθρώπους μας.

Θεία Πρόνοια. Η Θεία πρόνοια είναι ανεξιχνίαστη και ανεξερεύνητη, στοχεύει στη σωτηρία του ανθρώπου και την αιώνια ζωή. Επεσήμανε πως δεν πρέπει συνέχεια να μεριμνούμε για τα « βιοτικά » πράγματα, γιατί ο Θεός προνοεί έτσι ώστε να μας δίνει αυτό που ποθούμε, πολλές φορές πριν καν το ζητήσουμε, αρκεί το μυαλό μας να βρίσκεται σε Αυτόν και να προσευχόμαστε. Όταν συμβαίνει κάτι άσχημο σε κάποιον είναι παραχώρηση από το Θεό και όχι σταλμένο από Αυτόν, έτσι ώστε να εκπαιδεύσει του ανθρώπους ένεκα της οικονομίας Του.

Ταπείνωση. Η ταπείνωση για το γέροντα ήταν το θεμελιώδες στοιχείο της σωτηρίας του ανθρώπου και γενικότερα το στοιχείο το οποίο επιφέρει τις καλές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Ανέφερε μάλιστα ότι ο Θεός «αδυνατεί» να βοηθήσει όταν ο άνθρωπος δεν ταπεινώνεται και προσπαθεί τότε με κάθε τρόπο να επιφέρει την ταπείνωση, μέσω των παθών. Χωρίς ταπείνωση, συνέχιζε, δεν επέρχεται η Θεία Χάρις, κλείνουμε την καρδιά μας από το Χριστό και ότι αρχικά «κερδίζουμε» γρήγορα το ξαναχάνουμε.

Υπακοή. Η πλήρης υπακοή, σύμφωνα με το γέροντα επιφέρει την ταπείνωση που είναι η αρχή όλων των καλών. «Να υπακούμε και όταν αδικούμαστε, γιατί ο Θεός ανταποδίδει την υπομονή στην αδικία» συχνά έλεγε. «Σήμερα όλοι είναι ανυπόμονοι, οι υπομονετικοί όμως σύμφωνα με το Χριστό θα κερδίσουν την βασιλεία των ουρανών», κατέληγε.

Προφητείες

Ο Γέροντας πραγματοποίησε και αρκετές προφητείες. Δυστυχώς όμως πολλοί καπηλεύτηκαν τις διδαχές του γέροντος, λέγοντας πολλά πράγματα, είτε για ίδιον όφελος, είτε για εθνικά φρονήματα, που ο ίδιος ποτέ δεν ενέφερε, κάτι που τον λυπούσε ενώ ήταν ήδη εν ζωή. Οι περισσότερες από αυτές αφορούσαν τα τεκταινόμενα που έχουν να κάνουν με την Κωνσταντινούπολη, επεξηγήσεις πάνω στις προφητείες του Κοσμά του Αιτωλού αλλά και περί Αντιχρίστου.

Το κείμενο με τίτλο "Σημεία των καιρών", το έγραψε ο Γέροντας Παΐσιος και επέμενε να κυκλοφορήσει με το γραφικό χαρακτήρα του, χωρίς διορθώσεις,γιατί φοβόταν ότι μερικοί θα βγουν και θα πουν ότι "δεν το έγραψε αυτός".

Σημεία των καιρών

Το ιστορικό ψεύδος περί καταγωγής του Κεμάλ Ατατούρκ απ’ τη Θεσσαλονίκη και η αλήθεια για το «γιαλαντζί» σπίτι του

Η πομακική εφημερίδα «Ζαγάλισα» δημοσιοποίησε και ξεγύμνωσε το μεγαλύτερο ψέμα της Τουρκίας, που αφορά τον ιδρυτή του σημερινού κεμαλικού κατεστημένου των Νεότουρκων. Η έρευνα των ανθρώπων της «Ζαγάλισα» έφερε στο φως την αλήθεια που επιμελημένα κρύφτηκε επί έναν σχεδόν αιώνα από όλους εκείνους που είχαν συμφέρον να παρουσιάσουν τον Κεμάλ Ατατούρκ ως ιδιαίτερη προσωπικότητα και όχι μόνο…
Το δημοσίευμα της «Ζαγάλισα»
«Η Ζαγάλισα αποκαλύπτει μετά από προσεκτική επιτόπια έρευνα πολλών μηνών, ότι ο ισχυρισμός της γέννησης του Μουσταφά Κεμάλ (Ατατούρκ) στη Θεσσαλονίκη είναι ένα μεγάλο και ωραίο ΠΑΡΑΜΥΘΙ, για να κοροϊδεύουν οι Τούρκοι τους εαυτούς τους, αλλά και πολλούς μουσουλμάνους από τη Θράκη. Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια, προσπαθώντας να τονώσουν το εθνικό φρόνημα, έχει δοθεί “γραμμή” ώστε οποιοδήποτε τουριστικό γκρουπ “Τούρκων” της ελληνικής Θράκης αποτελούμενο από πολιτιστικούς συλλόγους και κυρίως δημοτικά σχολεία, επισκέπτεται την Θεσσαλονίκη, να πηγαίνει συμβολικά πρώτα στο… σπίτι του Κεμάλ και μετά οπουδήποτε αλλού. Για τον τουρκικό εθνικισμό το ιστορικότερο αξιοθέατο της Θεσσαλονίκης είναι το σπίτι του Μουσταφά Κεμάλ!
Σε πολλά φύλλα των τουρκόφωνων εφημερίδων καταχωρούνται όλο και πιο συχνά φωτογραφίες από συλλόγους και μειονοτικά σχολεία της Θράκης τα οποία επισκέπτονται το… σπίτι του μεγάλου ηγέτη! Έχει γίνει πλέον της μόδας για κάθε “Τούρκο” της Θράκης! Μόνο που το προσκύνημα είναι σε “μαϊμού μέρος”…
Ο Κεμάλ δεν γεννήθηκε στην κοσμοπολίτικη Θεσσαλονίκη της εποχής εκείνης (δεν ήταν “πρωτευουσιάνος” όπως θέλει να τον παρουσιάζει ο τουρκικός εθνικισμός), αλλά σε ένα μικρό χωριουδάκι έξω από τον Λαγκαδά, την Χρυσαυγή, όπου μέχρι τα οκτώ περίπου χρόνια του φύλαγε αγελάδες και πρόβατα στους γύρω λόφους! Εκεί πήγε στο δημοτικό σχολείο. Φυσικά, σε καμία τουρκική βιογραφία ή εγκυκλοπαίδεια δεν θα διαβάσετε αυτή την μεγάλη και σκληρή αλήθεια. [...]
Όταν οι χριστιανοί Ανατολικοθρακιώτες πρόσφυγες πρωτοήρθαν (1922) στο Σαρίγερ (σήμερα Χρυσαυγή), οι Τούρκοι του χωριού δεν είχαν φύγει ακόμα. Έφευγαν σταδιακά κατά ομάδες και χρειάστηκε ένας περίπου χρόνος για να φύγει και η τελευταία οικογένεια. Στο διάστημα αυτό συγκατοίκησαν χριστιανοί πρόσφυγες και ντόπιοι μουσουλμάνοι. Μάλιστα, αναπτύχθηκαν και κάποιες φιλίες παρά τις εντάσεις της εποχής. Από τους ντόπιους μουσουλμάνους, κατοίκους του χωριού, έμαθαν οι Έλληνες ότι ο Κεμάλ είχε γεννηθεί στο χωριό αυτό και μέχρι περίπου οκτώ χρονών είχε μεγαλώσει εκεί. Μάλιστα, λίγα χρόνια πριν την ανταλλαγή των πληθυσμών, στην Χρυσαυγή, ζούσε και η γριά μαμή που τον είχε ξεγεννήσει (η Φατμέ Χανούμ), η οποία πρέπει να πέθανε γύρω στο 1911.
Τότε, αρχές της δεκαετίας του 1920, ο τουρκικός εθνικισμός δεν είχε προλάβει να δημιουργήσει τον μύθο ότι ο Κεμάλ γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη και έτσι ήταν πολύ φυσικό να γνωρίζουν όλοι και να λένε την αλήθεια.
Στο σπίτι στο Σαρίγερ, όπου γεννήθηκε ο Κεμάλ, εγκαταστάθηκε η οικογένεια του πρόσφυγα από την ανατολική Θράκη, Ανδρέα Στάθη, ο οποίος αργότερα έγινε και πρόεδρος του χωριού Χρυσαυγή. Μάλιστα, οι συγχωριανοί του, αστειευόμενοι επειδή εγκαταστάθηκε στο σπίτι που γεννήθηκε ο Κεμάλ, τον φώναζαν με το παρατσούκλι “Κεμάλ”! Ο Α. Στάθης πέθανε το 1979 στην Χρυσαυγή.
Το σπίτι του Κεμάλ ήταν χτισμένο από πέτρες και πλιθιά και ήταν διόροφο. Στον επάνω όροφο είχε δύο δωμάτια και κάτω ήταν το χαγιάτι. Είχε και αυλή. Βρισκόταν στην άκρη του χωριού, μακριά από το τζαμί και δεν ανήκε στην κατηγορία των πλουσίων, αλλά των φτωχών σπιτιών. Ήταν χτισμένο κολλητά με άλλα δύο σπίτια.
Οι ντόπιοι μουσουλμάνοι κάτοικοι, πριν μεταναστεύσουν, θυμούνταν ότι σε νεαρή ηλικία έβοσκαν με τον μικρό Κεμάλ πρόβατα και αγελάδες γύρω από το χωριό. Ήταν ένα συνηθισμένο παιδί της εποχής του. Όμως, στη συνέχεια χωρίς να γνωρίζουν το γιατί, η μητέρα του τον πήρε και έφυγαν στην Θεσσαλονίκη.
Οι τοίχοι του σπιτιού του Κεμάλ σώζονταν σε ύψος μισού περίπου μέτρου μέχρι τις αρχές του 1980. Το σπίτι του, όπως και τα υπόλοιπα σπίτια του χωριού, είχε γκρεμιστεί από τους Θρακιώτες πρόσφυγες το 1924-25 για να πάρουν τις πέτρες και να χτίσουν καινούργια σπίτια στη σημερινή νέα Χρυσαυγή (πιο κοντά στον Λαγκαδά).
Η αλήθεια αυτή αποσιωπήθηκε από τον καλπάζοντα τουρκικό εθνικισμό ο οποίος επιθυμούσε να παρουσιάζει τον Κεμάλ γεννημένο στην μεγάλη πόλη της Θεσσαλονίκης, η οποία άκμαζε και έλαμπε στα Βαλκάνια την εποχή εκείνη, και όχι σε ένα άγνωστο φτωχό χωριουδάκι έξω από τον Λαγκαδά.
Τουρκικές μαρτυρίες
Τούρκοι πρόσφυγες που έφυγαν με την ανταλλαγή των πληθυσμών από το παλιό Σαρίγερ γνώριζαν την αλήθεια και παρά τα ψέματα του τουρκικού εθνικισμού, ερχόντουσαν πριν το 1981, ατομικά κυρίως, για προσκύνημα στον αληθινό τόπο γέννησης του Μουσταφά Κεμάλ. Υπήρχε μάλιστα ένας ντόπιος γελαδάρης, ο Κωνσταντίνος Γιαμουτζής, ο οποίος γνώριζε πολύ καλά την αληθινή ιστορία και αυτός συνόδευε τους επισκέπτες από την Τουρκία στο Σαρίγερ και τους έδειχνε τα ερείπια του σπιτιού.
Αργότερα άρχισαν να έρχονται και με λεωφορεία από την Τουρκία. Το τελευταίο ήρθε το καλοκαίρι του 2007. Πολλοί επισκέπτες Τούρκοι γνωρίζουν πολύ καλά την αλήθεια και την επιβεβαιώνουν, ότι δηλαδή ο Κεμάλ δεν γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη, αλλά στο χωριό αυτό (Χρυσαυγή). Μάλιστα, ένας Τούρκος από τη Σμύρνη, προσκύνησε, φίλησε το χώμα και πήρε πέτρες από τα θεμέλια του σπιτιού του Κεμάλ για ενθύμιο. Όταν τον ρώτησαν αν θα πάει και στο σπίτι της Θεσσαλονίκης, είπε: “Αυτό είναι ψέμα. Ντροπή που άλλαξαν τον τόπο γέννησης του Μουσταφά Κεμάλ. Προσβάλλουν την μνήμη του. Δεν θα επισκεφτώ το ψευτο-σπίτι της Θεσσαλονίκης”».
Η…ομολογία του Τούρκου προξένου
Φαίνεται ότι και κάποιοι Τούρκοι αξιωματούχοι γνωρίζουν την αλήθεια, αλλά δεν τολμούν να την αποκαλύψουν. Το έτος 1981, με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Μουσταφά Κεμάλ, επισκέφθηκε το χωριό της Χρυσαυγής (το κτίριο της τότε κοινότητας) ο Τούρκος πρόξενος Θεσσαλονίκης μαζί με τον γραμματέα του (δημοσίευμα εφημερίδας “Ελληνικός Βορράς” τ. 10 Μαΐου 1981), συνοδευόμενοι και από τουρκικό τηλεοπτικό συνεργείο.
Ο ίδιος ο Τούρκος πρόξενος ήξερε την αλήθεια και γι αυτό παρακάλεσε τους κατοίκους να του υποδείξουν το ακριβές σημείο γέννησης του Μουσταφά Κεμάλ. Στάθηκε με σεβασμό και τράβηξε πολλές φωτογραφίες. Σε κάποια στιγμή αποκάλυψε στους Έλληνες συνοδούς του: “Γνωρίζω ότι αυτή είναι η αλήθεια, αλλά είναι δύσκολο να το παραδεχθούμε επίσημα και καταλαβαίνετε τον λόγο…”. Ο ίδιος προθυμοποιήθηκε να χρηματοδοτήσει την ανέγερση μουσείου, το οποίο θα βοηθούσε και την ανάπτυξη του χωριού…
Το 1981 πάλι, με αφορμή τους…εορτασμούς για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Κεμάλ, οι βουλευτές Νικήτας Βενιζέλος και Κώστας Μπαντουβάς, με ερώτησή τους στο ελληνικό υπουργείο των Εξωτερικών, αμφισβήτησαν επισήμως την θεωρία ότι το σπίτι δίπλα στο Τουρκικό Προξενείο της Θεσσαλονίκης είναι αυτό στο οποίο γεννήθηκε ο Κεμάλ, επικαλούμενοι μάλιστα και αυτοί την μαρτυρία της ίδιας της αδελφής του της Μακμπουλέ, όπως διασώθηκε σε τουρκικές βιβλιογραφικές πηγές (Aydemir κ.α.).
Γιατί το ελληνικό κράτος δέχθηκε ως πόλη γέννησης του Κεμάλ Ατατούρκ την Θεσσαλονίκη και πιο συγκεκριμένα το μαϊμού σπίτι της οδού Αγίου Δημητρίου δίπλα στο τουρκικό προξενείο; Η απάντηση βρίσκεται στο φανφαρόνικο κλίμα της ελληνοτουρκικής προσέγγισης που επικρατούσε την δεκαετία του 1930, όπου πολλές υπερβολές και χειρονομίες φιλίας ανταλλάσσονταν μεταξύ των ελληνικών (κυρίως) και τουρκικών κυβερνήσεων. Ο τουρκικός εθνικισμός –με την ανοχή του ίδιου του Κεμάλ- είχε ήδη ανακηρύξει ως πόλη γέννησής του τη Θεσσαλονίκη και δεν θα ήταν ευγενικό εκ μέρους της Ελλάδας να απομυθοποιήσει τον μύθο. Δεν θα είχε άλλωστε καμία απολύτως σημασία για τα δεδομένα της εποχής εκείνης. Μάλιστα, το 1934 η τότε ελληνική κυβέρνηση ανάρτησε έξω από το σπίτι-μαϊμού μία πινακίδα όπου αναφερόταν πως “εδώ γεννήθηκε ο Μουσταφά Κεμάλ”. Τότε το σπίτι ανήκε σε ελληνική οικογένεια (Σεραφειμίδου, έμποροι υποδημάτων), η οποία και κατοικούσε σε αυτό. Αργότερα και κάτω από γελοίες συνθήκες το σπίτι απαλλοτριώθηκε από το ελληνικό δημόσιο και ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, κ. Μερκουρίου, φρόντισε να ειδοποιήσει την τουρκική κυβέρνηση του Ισμέτ Ινονού πως χαρίζει το σπίτι του Κεμάλ στο τουρκικό κράτος!
Ο Κεμάλ και η μητέρα του Ζουμπεϊντέ γνώριζαν την αλήθεια, αλλά έκαναν την…πάπια! Άραγε, θα μπορούσαν να πούνε ότι δεν γεννήθηκε στο σπίτι αυτό, αλλά σε ένα χωριατόσπιτο στην περιοχή του Λαγκαδά; Και τι θα μπορούσε να γίνει; Να του χαρίσουν ένα γκρεμισμένο χωριατόσπιτο, βουτηγμένο στις λάσπες σε ένα άγνωστο μικρό χωριό; Αυτό δεν θα ταίριαζε, φυσικά, στην εικόνα και στην ιστορία του μεγάλου ηγέτη της σύγχρονης Τουρκίας. Προφανέστατα και η τότε ελληνική κυβέρνηση γνώριζε την αλήθεια, αλλά θέλησε με αυτή της την κίνηση να κολακεύσει τον ίδιο τον Κεμάλ. Η επίσημη αναγνώριση από την ελληνική κυβέρνηση έδειχνε πως έκλεινε οριστικά το ζήτημα της αριστοκρατικής καταγωγής του Κεμάλ. Πέρα, όμως, από την επίσημη ιστορία, που γράφεται και επιβάλλεται από πολιτικές σκοπιμότητες, υπάρχει και η αλήθεια του λαού, η μνήμη του οποίου δεν αλλοιώνεται από τέτοιες σκοπιμότητες. Αυτή την αλήθεια καταγράφουμε, όπως διασώθηκε από τους μουσουλμάνους κατοίκους του χωριού Χρυσαυγή (Σαριγέρ) και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στους χριστιανούς πρόσφυγες. Η αλήθεια που βρίσκεται στην λαϊκή μνήμη επιβιώνει μέχρι σήμερα.
Οι Τούρκοι, αφού πήραν το σπίτι, περιχαρείς το γέμισαν με έπιπλα από τα ανάκτορα Ντολμά Μπαχτσέ και από το Τοπ Καπί της Κωνσταντινούπολης. Φρόντισαν ακόμη και…ρούχα του Κεμάλ να μεταφέρουν και τα εκθέτουν από τότε στον σημερινό επισκέπτη του μουσείου. Και όλα όσα με καμάρι δείχνουν, είναι ψεύτικα σε μία αγωνιώδη προσπάθεια να κρύψουν την ταπεινή καταγωγή του ιδρυτή του Κεμαλισμού και της επιβολής των νεότουρκων στον Ισλαμισμό…
Η ιδεολογική λειτουργία του, βαμμένου με ροζ χρώμα, σπιτιού-μαϊμού, είναι έντονη κι εκεί κατευθύνονται συστηματικά πλέον σχολείο και σύλλογοι από την Θράκη, σε μία προσπάθεια των επιτήδειων να βαθύνουν ακόμη περισσότερο τον συνειδησιακό εκτουρκισμό των μουσουλμάνων (Πομάκων) της Θράκης.
Οι μουσουλμάνοι, όταν επισκεπτόμαστε την Θεσσαλονίκη, πρέπει να γνωρίζουμε την αλήθεια. Πρέπει να πάψουμε να τρώμε κουτόχορτο στο ροζ ψευτόσπιτο!
Είναι προτιμότερη μία βόλτα στο λούνα παρκ της Θεσσαλονίκης».


Πηγή: kostasxan.blogspot.com

Ανεξαρτησία της Κρήτης, Κρητική Πολιτεία και Κρητική σημαία – Θρυαλλίδα, προβοκάτσια, ή φούσκα;

 

Το τελευταίο χρονικό διάστημα, κυρίως στον χώρο του διαδικτύου, με αφορμή μερικά γεγονότα άρχισε να ανακινείται ένα θέμα με όρους, όπως Κρητική σημαία, Κρητική Πολιτεία, Αυτόνομη Κρήτη και Ανεξάρτητη Κρήτη ή Λαϊκή Δημοκρατία της Κρήτης, που στους περισσότερους και μη έχοντες γνώση του θέματος, προκαλεί συναισθήματα εκπλήξεως, αμηχανίας, αλλά και θυμού.
Με βάση αναφορές και δημοσιεύματα ιστοσελίδων (κατά κύριον λόγον έγκυρες) σε σχέση με το θέμα αυτό, γίνεται μια προσπάθεια να μπει μια λογική σειρά και να γίνει μια ταξινόμηση των υπαρχόντων στοιχείων.
Υπάρχει η άποψη, ότι θέματα τέτοιου είδους δεν πρέπει να δημοσιεύονται ή να αναδημοσιεύονται, γιατί επιτυγχάνουν το αντίθετο απ’ ότι επιδιώκουν, ρίχνοντας «νερό στον μύλο» αυτών που υποκινούν τέτοιες καταστάσεις. Είναι μια άποψη καθ’ όλα σεβαστή. Απ’ την άλλη όμως, ζούμε στην εποχή και κοινωνία της επικοινωνίας και της πληροφόρησης, όπου την πληροφορία δεν μπορεί να την σταματήσει κανείς, ούτε και γίνεται να χώνουμε το κεφάλι μας στην άμμο, στρουθοκαμηλίζοντας. Τέτοιες πρακτικές, θυμίζουν περισσότερο ολοκληρωτικά καθεστώτα όπου η γνώμη, και η ελευθερία έκφρασης είναι άγνωστες λέξεις και την θέση τους παίρνουν η λογοκρισία και η αυτοφίμωση. Ευτυχώς σαν Έλληνες δεν έχουμε την ατυχία να ζούμε σε τέτοιο περιβάλλον.
Η Κρητική Πολιτεία
Το όλο θέμα έχει σαν αφετηρία την ημερομηνία 1912-13 κατά την οποία υπογράφεται η Συνθήκη του Λονδίνου.
Μέχρι τότε η Κρήτη κι από το 1898 (τυπικά από το 1896, βάσει της συνθήκης του Βερολίνου), αποτελούσε αυτόνομο τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (με ταυτόχρονο έλεγχο των Μεγάλων Δυνάμεων), με όνομα «Κρητική Πολιτεία» και πρωτεύουσα τα Χανιά, ενώ είχε και δική της σημαία, βουλή, χωροφυλακή (υπό ξένη διοίκηση), σύνταγμα, ύμνο, νομίσματα, παράσημα κ.α., τα οποία ήταν, κατά βάση, παραλλαγές των αντίστοιχων του ελληνικού κράτους.
Ουσιαστικά η «διακυβέρνηση» της Κρητικής Πολιτείας, ασκούνταν από ένα μεικτό συμβούλιο το οποίο απαρτίζονταν απ’ τα επιμέρους συμβούλια των Κρητών και των Μεγάλων Δυνάμεων. Το συμβούλιο όμως των Μεγάλων Δυνάμεων είχε ουσιαστικά την πρωτοκαθεδρία, καθώς είχε το δικαίωμα, ανά πάσα στιγμή, να αναστείλει την λειτουργία του συμβουλίου των Κρητών και να ζητήσει την ανασύστασή του, αν θεωρούσε ότι παραβαίνει κάποια όρια ή αυθαιρετεί.
Η εξωτερική πολιτική του νησιού παρέμεινε δέσμια των «προστατών» του. Η Κρητική Πολιτεία π.χ. δεν είχε δικαίωμα πολέμου κι οι σχέσεις της με άλλα κράτη περνούσαν, ουσιαστικά, από την έγκριση των Μεγάλων Δυνάμεων. Λόγω επίσης της υψηλής επικυριαρχίας του Σουλτάνου στο νησί, δεν ήταν επιτρεπτή η συγκρότηση κρητικού στρατιωτικού σώματος (αντ’ αυτού δημιουργήθηκε η λεγόμενη «Πολιτοφυλακή», η οποία βεβαίως δεν είχε στρατιωτικό ρόλο και ισχύ).
Η σημαία της «Κρητικής Πολιτείας»
Η σημαία της «Κρητικής Πολιτείας» βασίζονταν σε μια παραλλαγή της ελληνικής σημαίας του 1822. Τα τρία γαλάζια τεταρτημόρια, συμβόλιζαν την χριστιανική-ελληνική πλειοψηφία της Κρήτης. Το πρώτο όμως από τα τεταρτημόρια (χρώματος ερυθρού, το οποίο αποδίδεται στην μουσουλμανική-τουρκική μειονότητα) το οποίο απεικόνιζε το λευκό αστέρι, συμβόλιζε και δήλωνε την υψηλή επικυριαρχία του Σουλτάνου στο νησί (και όχι έτσι απλά την μουσουλμανική-τουρκική μειονότητα ή «το κρητικό αίμα που χύθηκε στους αγώνες», όπως, είτε σκοπίμως είτε από άγνοια υποστηρίζουν με παρρησία αρκετοί). Θα πρέπει να τονιστεί εδώ, ότι ουδέποτε υπήρξε ανεξάρτητο κράτος της Κρήτης, αλλά μια (ημι)αυτόνομη και πλήρως ελεγχόμενη περιοχή από τις Μεγάλες Δυνάμεις. Ως εκ τούτου, η σημαία δεν συμβόλιζε την ανεξάρτητη Κρήτη (όπως δυστυχώς, λανθασμένα πιστεύουν πολλοί και την αναρτούν με «υπερηφάνεια»), αλλά την υποταγή στην Οθωμανική Πύλη, καθώς το νησί εξακολουθούσε να αποτελεί εδαφικό τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Επιπλέον, η συγκεκριμένη σημαία, ουδέποτε αποτέλεσε αγωνιστικό λάβαρο ή επαναστατικό σύμβολο που καθιερώθηκε από τους Κρήτες, αλλά ήταν μια επινόηση των Μεγάλων Δυνάμεων και του Σουλτάνου (το αστέρι μπήκε μετά από δική του απαίτηση).
Η σημαία λοιπόν της Κρητικής Πολιτείας, πέραν της όποιας ιστορικής σημασίας και παρουσίας της στην νεότερη ιστορία, δεν αποτελεί ένα σύμβολο το οποίο θα πρέπει να δημιουργεί «ρίγη» συγκίνησης και συναισθήματα «υπερηφάνιας», (για την σημαία του Σπύρου Καγιαλέ τότε τι θα έπρεπε να νιώθουμε;), σε κανέναν Έλληνα και πολύ περισσότερο σε κανέναν Κρητικό.
Θα πρέπει δε, να σημειωθεί εδώ, ότι εκτός του ότι η σημαία της Κρητικής Πολιτείας αναρτούνταν (υποχρεωτικά) μόνο στα «κυβερνητικά» κτήρια και «δημόσιες» υπηρεσίες (οι γνήσιοι Κρήτες, στα σπίτια τους είχαν την σημαία της Ένωσης), υποχρεωτική ήταν η ανάρτηση και της τουρκικής σημαίας στην «αυτόνομη» Κρητική Πολιτεία:

- Ο ύπατος αρμοστής θέλει αναγνωρίσει την Υψηλήν επικυριαρχίαν του Σουλτάνου και θέλει λάβει μέτρα προς διαφύλαξιν της τουρκικής σημαίας, ήτις κατά την υπόσχεσιν την υπό των 4 δυνάμεων δοθείσαν, θα υψώται εις τι των οχυρωμένων σημείων της νήσου.

(από την Ιστορία του Ελληνικού έθνους, τόμος ΙΔ σελ. 199)
Οι συνθήκες και το…«δημοψήφισμα»
Σύμφωνα με την συνθήκη του Λονδίνου (η οποία δεν επικυρώθηκε, καθώς μεσολάβησε ο Α’ Βαλκανικός Πόλεμος, ήταν όμως δεσμευτική για τους Σύμμαχους), μεταξύ άλλων αποφασίζεται η απελευθέρωση της Κρήτης από την Τουρκία (η οποία παραιτήθηκε όλων των δικαιωμάτων της στο νησί, εκχωρώντας τα προσωρινά στους Βαλκανικούς Συμμάχους) και στην ουσία ανοίγει ο δρόμος για την ένωση του νησιού με την Ελλάδα, με εγγυήτριες τις Μεγάλες Δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία, Ιταλία).
Στο σημείο αυτό αρχίζει η παραφιλολογία με την υποτιθέμενη ύπαρξη ενός όρου στην συνθήκη, η οποία προέβλεπε την διεξαγωγή δημοψηφίσματος στην Κρήτη σε 100 χρόνια (δηλαδή το 2013), μέσω του οποίου οι κάτοικοι της Κρήτης θα αποφάσιζαν αν η Κρήτη θα παρέμενε ενωμένη με την Ελλάδα, ή θα προχωρούσε σαν ανεξάρτητο κράτος.
Ο όρος αυτός είναι παντελώς ανύπαρκτος. Η συνθήκη του Λονδίνου είναι σαφής και δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες. Οι υποκινητές της «Ανεξάρτητης Κρήτης» και κυρίως αυτοί που τους ακολουθούν (παίζοντας εκούσια ή ακούσια το παιχνίδι τους), φαίνεται να έχουν σ’ αυτό το σημείο κάποια σοβαρά κενά ιστορικής γνώσης, καθώς αγνοούν ότι με την Συνθήκη του Λονδίνου, τυπικά τουλάχιστον, δεν έγινε η Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα (απλώς η Κρήτη πέρασε σε ένα σύντομο μεταβατικό στάδιο «κηδεμονίας», έστω και προσωρινά όπως αναφέρθηκε πριν). Η ύπαρξη λοιπόν ενός υποτιθέμενου συμφωνητικού-σύμβασης, μεταξύ Ελλάδος-Κρήτης, τη δεδομένη στιγμή μάλιστα, μόνο ουτοπική κι εξωπραγματική μπορεί να χαρακτηριστεί. Η πολυπόθητη Ένωση πραγματοποιήθηκε με την Συνθήκη του Βουκουρεστίου που αναφέρεται λίγο παρακάτω.
Το απόσπασμα από την συνθήκη του Λονδίνου που αφορά την Κρήτη και στο οποίο δεν γίνεται αναφορά σε κανέναν όρο:
α) Η αρχική πρόταση των Μεγάλων Δυνάμεων:

(3) Turkey to abandon all claims to Crete.

Μετάφραση: «Η Τουρκία να παραιτηθεί από κάθε αξίωση για την Κρήτη».
β) Η τελική απόφαση στις 30 Μαΐου 1913:

(3) The Sultan of Turkey ceded Crete to the Balkan allies in whose favor all rights of sovereignty were renounced.

Μετάφραση: «ο Σουλτάνος της Τουρκίας, παραχώρησε την Κρήτη στους Βαλκανικούς Σύμμαχους, υπέρ των οποίων, παραιτήθηκε όλων των κυριαρχικών δικαιωμάτων του».
Ολόκληρη η συνθήκη του Λονδίνου εδώ ή εδώ.
Η επόμενη συνθήκη του Βουκουρεστίου στις 10 Αυγούστου 1913, επικύρωσε οριστικά την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα. Η παράγραφος που αναφέρεται στην Κρήτη, είναι επίσης σαφής και πουθενά δεν διαφαίνεται ο όρος περί δημοψηφίσματος:

Crete was definitely assigned to Greece and was formally taken over on December 14 of that year.

Μετάφραση: «Η Κρήτη προσαρτήθηκε οριστικά στην Ελλάδα που και επισήμως ανέλαβε την διοίκηση στις 14 Δεκεμβρίου του ιδίου έτους».
Ολόκληρη η συνθήκη του Βουκουρεστίου εδώ ή εδώ.
Υπάρχει όμως κι ένας ακόμα ισχυρισμός. Η ύπαρξη ενός «ιδιωτικού συμφωνητικού» μεταξύ Ελλάδος και Κρήτης που προέβλεπε το παραπάνω δημοψήφισμα.
Κι αυτός ο ισχυρισμός όμως είναι ανυπόστατος. Αφ’ ενός κανείς δεν μπορεί να αποδείξει την ύπαρξή του (ούτε οι άμεσα «ενδιαφερόμενοι» που το επικαλούνται) κι αφ’ ετέρου δεν υπήρχε καμία λογική στην ύπαρξη και υπογραφή ενός τέτοιου συμφωνητικού. Η Κρήτη αγωνίστηκε για την ελευθερία της κι όχι για ανεξαρτησία. Ο στόχος ήταν ένας και μοναδικός: «Ένωσις ή Θάνατος».
Εκτός αυτού, πόσο λογικό ακούγεται να έχει συμφωνήσει και υπογράψει κάτι τέτοιο, ο μετέπειτα «Εθνάρχης» της Ελλάδας, Ελευθέριος Βενιζέλος, ο οποίος εκείνο το χρονικό διάστημα ήταν πρωθυπουργός της Ελλάδας και μέχρι τότε είχε αγωνιστεί με νύχια και με δόντια για την Ένωση;
Οι πρώτες κινήσεις
Η «Ανεξάρτητη Κρήτη» δεν φαίνεται να αποτελεί στόχο μόνο μιας χώρας, ή τουλάχιστον, οι διασπαστικές κινήσεις δεν υποκινούνται μόνο από μία, αλλά περισσότερες (κατά κύριον λόγο, Τουρκία, Ισραήλ, Γερμανία, Αγγλία, Η.Π.Α).
Μια πρώτη αναφορά, μαρτυρείται απ’ τον οπλαρχηγό της κρητικής αντίστασης κατά των Γερμανών, Καπετάν Μανώλη Μπαντουβά.
Όπως αφηγήθηκε ο ίδιος, στον συγγραφέα Αντώνη Σανουδάκη, του προτάθηκε από τον Βρετανό πράκτορα των Βρετανικών Ειδικών Δυνάμεων (Special Operations Executive), Μόντι Γουντχάουζ (Monty Woodhouse), που βρίσκονταν τότε στο νησί και συνεργάζονταν με τις ντόπιες δυνάμεις, να ηγηθεί (ο Μπαντουβάς) αυτονομιστικής κίνησης με την οικονομική στήριξη της Αγγλίας. Σε αντάλλαγμα, ο Μπαντουβάς θα χριζόταν πρώτος πρόεδρος της αυτόνομης Κρήτης.
Ο Μανώλης Μπαντουβάς, αντέδρασε σαν γνήσιος Έλληνας και δη Κρητικός: Αρνήθηκε, κι όπως λέγεται, συνέλαβε επί τόπου τον Γουντχάουζ και τον διέταξε να εγκαταλείψει την Κρήτη άμεσα.
Το θέμα άρχισε να ανακινείται πάλι στα τέλη της δεκαετίας του 70 και γνώρισε μια έξαρση στην δεκαετία του 80.
Το 1975 η αθηναϊκή εφημερίδα «Αθηναϊκή» (26-6-1975) απεκάλυπτε σε δημοσίευμα της ότι από το 1963 οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες επιδίδονταν στη δημιουργία σεναρίων, τα οποία στόχευαν στη συγκρότηση αυτονομιστικών κινήσεων στη Κρήτη.
Εδώ αξίζει να γίνει μνεία και στην αυτονομιστική δραστηριότητα που ανέπτυξε μεταπολιτευτικά ομάδα 6 Εβραίων στα Χανιά, λόγος ο οποίος έγινε και η αιτία απελάσεώς τους, ενώ άπλετο φως στις ισραηλινές ραδιουργίες ρίχθηκε το 1976, όταν ο καταδικασθείς από δικαστήριο του Ηρακλείου αυτονομιστής Ε. Ράμελ, αποφυλακίστηκε κατά τρόπο ανεξιχνίαστο, για να γίνει αργότερα γνωστό ότι επρόκειτο για αξιωματικό της ισραηλινής μυστικής υπηρεσίας ΜΟΣΑΝΤ.
Το 1977, πράκτορες της ισραηλινής μυστικής υπηρεσίας Μοσάντ, «μεταμφιεσμένοι» σε επιχειρηματίες-επενδυτές, περιέτρεχαν τη Μεγαλόνησο και προσπαθούσαν να πείσουν τους εύπορους κυρίως Κρήτες, ότι η Κρήτη είναι αυτάρκης και θα έπρεπε να είναι ανεξάρτητη. Προς τιμήν τους, η συντριπτική πλειοψηφία των Κρητικών που άκουσαν αυτή την θεωρία, κυνήγησαν τους Ισραηλινούς πράκτορες με πέτρες και μπαλωθιές.
Το ενδιαφέρον που επεδείκνυαν ανέκαθεν οι Ισραηλινοί για την παρουσία της Κρήτης ως κέντρο του «ιουδαϊκού πολιτισμού» είναι πασίγνωστο. Για την ενίσχυση αυτών των ανυπόστατων θεωριών τους, οι Εβραίοι μετέρχονται διάφορα μέσα, ανάμεσα στα οποία εντάσσεται και η ρίψη προκηρύξεων με εμπρηστικό περιεχόμενο σε κάθε γωνιά του νησιού (Αύγουστος 1977).
Η επιδίωξή τους για να πείσουν ότι η Κρήτη αποτελεί πανάρχαια ιουδαϊκή εστία εστιάζεται σε μια προπαγανδιστική διαδικασία ψευδεπίγραφων επιστημονικών ερευνών, στα πλαίσια των οποίων εντάχθηκε και η κυκλοφορία του βιβλίου «Ιουδαϊκή Κρήτη». Η συγγραφή του ήταν έργο του Εβραίου καθηγητή και στελέχους της ΜΟΣΑΝΤ, Άνκορι, η δε έκδοσή του εξυπηρετούσε προφανείς σκοπιμότητες.
Παράλληλα με το εβραϊκό αυτό σύγγραμμα που πλαστογραφούσε βάναυσα τις ιστορικές καταβολές του κρητικού πολιτισμού, προκειμένου να εδραιώσει τα ψευδώς υποστηριζόμενα από τους Εβραίους, πραγματοποιήθηκαν αλλεπάλληλες μυστικές επισκέψεις εβραϊκών πλοίων στο θαλάσσιο χώρο της Κρήτης. Οι επισκέψεις αυτές είχαν το χαρακτήρα ερευνητικών ταξιδιών και αποσκοπούσαν στη δήθεν πραγματοποίηση υποθαλάσσιων ερευνών, με σκοπό την ανακάλυψη…αρχαιολογικών ευρημάτων τα οποία θα καταδείκνυαν την…εβραϊκή ιστορία της Κρήτης. Στην πραγματικότητα, αυτά τα «ευρήματα» που αναζητούσαν, τα είχαν ρίξει εκ των προτέρων στη θάλασσα οι ίδιοι οι Ισραηλινοί και δεν ήταν τίποτε άλλο από…τεχνητά οξειδωμένες μαρμάρινες πλάκες και υδρίες, έτσι ώστε να δείχνουν «αρχαιοφανείς», τις οποίες στην συνέχεια ανέσυραν ως…ευρήματα.
Ο Τζβη Άνκορι, προκειμένου να ενισχύσει την ανυπόστατη αυτή θεωρία του, συμμετείχε σε όλα τα κρητολογικά συνέδρια, στα πλαίσια των οποίων πραγματοποιούσε…επιστημονικές ανακοινώσεις.
Αρχικά επιδίωξή του ήταν να καταστήσει αποδεκτό το ιστορικό ψεύδος ότι ο Μινωικός Πολιτισμός προήλθε…από Εβραίους. Στη πορεία της ιστορικής παραχαράξεως και πλαστογραφίας όμως, καθώς διαπίστωνε ότι οι επιστημονικοφανείς ανακοινώσεις του ετύγχαναν μιας γενικής ανοχής, διεύρυνε το αρχικό σχέδιο εβραιοποίησης των νησιών του Αιγαίου πελάγους και της Κρήτης, συμπεριλαμβάνοντας σε αυτό και τη Σπάρτη. Η ασέβεια μάλιστα και το θράσος του Άνκορι δεν είχαν όρια, αφού δε δίστασε να καταφύγει στην επίκληση κίβδηλων επιχειρημάτων, ανάμεσα στα οποία ήταν το εξωφρενικό ότι ο Γεώργιος Πλήθων…ήταν Εβραίος.
Ασφαλώς και το διαστρεβλωτικό έργο του Άνκορι δε διεξαγόταν σε άγονο έδαφος. Οι ευνοϊκές συνθήκες για τη παρουσίαση αυτής της ανυπόστατης θεωρίας, είχαν διαμορφωθεί ήδη από το 1965 με μια σειρά άρθρων του Εβραίου…αρχαιολόγου Σάιρους Γκόρντον, ο οποίος υποστήριζε αντιεπιστημονικά την…σημιτική προέλευση του Μινωικού Πολιτισμού.
Η ανάμειξη του Άνκορι στο «ερευνητικό» αυτό θέμα κατά κάποιο τρόπο διαστρεβλωτικό, γίνεται κατανοητό ότι δεν ήταν πρόσκαιρη. Αποτελούσε αναπόσπαστη πτυχή ενός ευρύτερου ανθελληνικού σχεδίου το οποίο υφίσταται και προβλέπει, μεταξύ άλλων, την απόσπαση της Κρήτης, μόλις οι συγκυρίες το επιτρέψουν, από τον ελλαδικό κορμό.
Ήδη έχουν εκδηλωθεί και άλλες συναφείς κινήσεις. Ειδικότερα έχει παρατηρηθεί από τον βρετανικό τύπο, η παρουσίαση της Κρήτης ως ανεξάρτητης από την Ελλάδα. Χαρακτηριστική επ’ αυτού είναι η περίπτωση της εβραϊκής ιδιοκτησίας αγγλικής εφημερίδας «Sunday Times», η οποία σε αγαστή σύμπνοια με το ευρωπαϊκό κανάλι EYRONEWS, σε πίνακα που δημοσιεύει καθημερινά παρουσιάζοντας τις θερμοκρασίες που επικρατούν στις πρωτεύουσες των μεσογειακών κρατών, παρουσιάζει τη Κρήτη ως ανεξάρτητη χώρα.
Στις αρχές του 1990 οι Αρχές της Κρήτης άρχισαν να επικεντρώνουν τις έρευνές τους γύρω από κάποιες ανώνυμες ευχετήριες επιστολές που αποστέλλονταν σε τοπικές εφημερίδες παραμονές Πρωτοχρονιάς και Πάσχα. Στις επιστολές αυτές υπήρχαν σκίτσα που παρουσίαζαν την Ελλάδα ως ένα τέρας, που άπλωνε το χέρι του και στραγγάλιζε την Κρήτη. Το κρίσιμο ερώτημα το οποίο καλούνταν να απαντήσουν ήταν ποιοι υποκινούσαν όλες αυτές τις ενέργειες.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, οι Αρχές αντελήφθησαν μία προσπάθεια να πέσουν οι τόνοι. Οι μυστικές έρευνες, που έφτασαν μέχρι το εξωτερικό, είχαν οδηγήσει σε ένα σημείο που υποχρέωνε τους υποκινητές να… αναστείλουν το σχέδιό τους. Προσωρινά, όπως αποδείχθηκε…
Τα ανησυχητικά μηνύματα τόσο για την ΕΥΠ όσο και τις υπηρεσίες ασφαλείας άρχισαν να επανεμφανίζονται τα δύο τελευταία χρόνια.
Στη διετία αυτή έχει παρατηρηθεί μία εκστρατεία διάδοσης της Κρητικής Πολιτείας και τα αποτελέσματα είναι άκρως ανησυχητικά για τις Αρχές. Ολοένα και περισσότερες σημαίες «φιγουράρουν» σε σπίτια, ενώ δεκάδες είναι πλέον τα αυτοκίνητα (ακόμη και επιφανών Κρητικών) στα οποία είναι τοποθετημένο το σύμβολο της Κρητικής Πολιτείας στις πινακίδες. Επίσης κατά εκατοντάδες φτάνουν τα SMS και τα MMS σε κινητά τηλέφωνα. Το φαινόμενο είναι εντονότερο στο Ηράκλειο, όπου οι Αρχές έχουν καταγράψει εκατοντάδες περιπτώσεις ανθρώπων (τόσο στην πόλη όσο και σε χωριά) που έχουν κάνει κεντρικό τους σύνθημα την «Κρητική Πολιτεία» και το όραμα της «αυτόνομης Κρήτης».
Οι Αρχές ασφαλείας έχουν έγκυρες πληροφορίες ότι η κινητικότητα αυτή… υποκινείται κυρίως από επιχειρηματικούς κύκλους που δραστηριοποιούνται στο εξωτερικό, με αιχμή του δόρατος τη Γερμανία. Πολλοί Κρητικοί λαμβάνουν e-mail με ανάλογο περιεχόμενο που τους προτρέπει να συσπειρωθούν για το μεγάλο όραμα της ανεξαρτησίας της Κρήτης. Δημοσιογραφικές πληροφορίες αναφέρουν ότι όλη η δραστηριότητα υποκινείται και χρηματοδοτείται από μία οργάνωση που εδρεύει στη Γερμανία. Είχαν μάλιστα καταλήξει και στον επικεφαλής. Επρόκειτο για άτομο κρητικής καταγωγής, με ισχυρή θέση και ρόλο στο εξωτερικό, που όμως ως όνομα δεν είναι γνωστό στη μεγαλόνησο. Επιπλέον οι διάφορες έρευνες κατέληξαν και σε μερικά άτομα που εξυπηρετούν τούρκικα συμφέροντα.
FUEN
Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι η Γερμανία είναι η χώρα η οποία φιλοξενεί και χρηματοδοτεί την FUEN (Federal Union of European Nationalities). Στη Γερμανία, η εύνοια της «εθνικής μειονότητας» είναι καθοριστική για τη συγκρότηση της εξωτερικής και ευρωπαϊκής πολιτικής της. Για τη Γερμανία η «οργανωτική αναδιάρθρωση» της Ευρώπης αποτελεί μια μακροχρόνια στρατηγική και οι εθνικές οντότητες/ μειονότητες συστατικό στοιχείο της. Απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχία ενός τέτοιου σχεδίου είναι η αποδιάρθρωση/ υποβιβασμός του εθνικού κράτους και η ανάδειξη των εθνικών ομάδων. Οι όποιες άλλες μειονότητες (π.χ. θρησκευτικές, γλωσσικές κ.λπ.) δεν παίζουν ιδιαίτερο ρόλο, γιατί αντιστοιχούνται στο δίπολο πλειοψηφία/ μειοψηφία του εθνικού κράτους. Όσο για το κενό ισχύος, αυτό μπορεί να καλυφθεί από υπερεθνικούς θεσμούς – και στην προκειμένη περίπτωση την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Μια ματιά στο πρόσφατο παρελθόν της γερμανικής εξωτερικής πολιτικής, μπορεί να ενισχύσει αυτήν την ερμηνεία – διάλυση της Γιουγκοσλαβίας με μικρά κράτη που μπορούν να επιβιώσουν μέσα στην ΕΕ.
Στην προκειμένη περίπτωση όμως και σε σχέση με το γεωπολιτικό βάρος της Κρήτης η Γερμανία δεν μπορεί παρά να είναι μόνο το βαγόνι μιας αμαξοστοιχίας της οποίας η ατμομηχανή βρίσκεται πέραν του Ατλαντικού, ενώ η Αγγλία και το Ισραήλ έχουν τις δικές τους βλέψεις. Στο γεωπολιτικό «βάρος» της Ελλάδας, το μεγαλύτερο μέρος ανήκει στην Κρήτη κατά κύριο λόγο και μετά στο Αιγαίο.
Πολλά «λάθη»
Αμερικανικές κυβερνητικές υπηρεσίες, δεκάδες πανεπιστήμια των ΗΠΑ, τα καναδικά ταχυδρομεία, εταιρείες αμερικανικών συμφερόντων (όπως η αεροπορική εταιρεία United Airlines) ακόμη και επιστημονικοί φορείς παγκοσμίου κύρους, όπως η Αμερικανική Υπηρεσία Διαστήματος, η γνωστή μας ΝΑSΑ, έχουν εμπλακεί σε μια πρωτοφανή πρόκληση σε βάρος του νησιού, χαρακτηρίζοντας σε επίσημα έγγραφα και στις ιστοσελίδες τους στο διαδίκτυο την Κρήτη ως ανεξάρτητη κρατική οντότητα. Αφέλεια χαρακτηριστική τής παροιμιώδους άγνοιας των Αμερικανών για τη γεωγραφία του πλανήτη και την ιστορία των χωρών, ή μήπως μια σκοπιμότητα με απρόβλεπτες διαστάσεις για το μέλλον και ένα παιχνίδι σε βάρος της Κρήτης, της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Η απίστευτη ιστορία αποκτά έντονες πολιτικές διαστάσεις μετά από την εντονότατη διαμαρτυρία ομογενών από τη Φλόριντα των ΗΠΑ, οι οποίοι αντιλήφθηκαν, μετά από σχετική καταγγελία της ομογενειακής ιστοσελίδας «kalami.net», ότι οι αναφορές παραείναι πολλές για να πρόκειται για απλό λάθος γεωγραφικού προσδιορισμού. Μάλιστα, ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Φλόριντα κ. Πίτερ Θεοφάνους απέστειλε σχετική επιστολή στο υπουργείο Εμπορίου των Ηνωμένων Πολιτειών, διευκρινίζοντας τα πράγματα και ζητώντας από τις αμερικανικές Αρχές να διορθώσουν τη γεωγραφική… «γκάφα» τους!
Την αρχή έβαλε το υπουργείο Εμπορίου των Ηνωμένων Πολιτειών, το οποίο στη σχετική ιστοσελίδα περιγράφει τη διαδικασία που μπορούν να ακολουθούν επιχειρηματίες προκειμένου να απλοποιούν τον τελωνειακό έλεγχο, χάρη στη χρήση μιας προσωρινής δήλωσης, γνωστής ως ΑΤΑ (Temporary Admission). Στο ενημερωτικό σημείωμα που περιλαμβάνει τις πιο συχνές ερωτήσεις των πολιτών, γνωστό ως FAQ (Frequently Asked Questions), οι Αμερικανοί συμπεριλαμβάνουν και τη λίστα των χωρών που κάνουν δεκτές αυτές τις προσωρινές δηλώσεις εκτελωνισμού προϊόντων. Εκεί κάπου ανάμεσα σε 90 αναγραφόμενες χώρες υπάρχει και η αναφορά στην… Κρήτη ως ανεξάρτητο κράτος, ανάμεσα σε άλλα όπως η Κύπρος, η… Ελλάδα, η Ιταλία, αλλά και σχετικά άγνωστες στο ευρύ κοινό χώρες!
Σε δεκάδες αμερικανικά πανεπιστήμια των Ηνωμένων Πολιτειών η Κρήτη καταγράφεται ως ανεξάρτητο κράτος, γεγονός που προκαλεί εύλογο προβληματισμό, καθώς, αν ένα τέτοιο λάθος συγχωρείται από γραφειοκράτες, όπως οι άνθρωποι των υπουργείων, είναι ασυγχώρητο για ανθρώπους του πνεύματος. Η λίστα είναι μεγάλη και αξιοσημείωτη. Ανάμεσα στα πανεπιστήμια που επιλέγουν να θεωρούν την Κρήτη ως κράτος μαζί με άλλες χώρες είναι τα Albert Einstein College of Medicine, University of California, Washburn University, Brigham Young University, Georgetown University, University of Minnesota, Northeastern University, Southwestern Law School, University of Kentucky, New York Law School, Hofstra University και Winona State University. Η Κρήτη δε γλιτώνει όμως την… ανεξαρτησία της ούτε από τα καναδικά ταχυδρομεία, τα οποία γνωστοποιούν ότι αν θέλουν να επικοινωνήσουν ταχυδρομικά με το νησί μας μπορούν να στείλουν κι αυτοί ό,τι θέλουν ταχυδρομικά στη… χώρα Κρήτη ή στη νήσο Κέρκυρα, που επίσης καταγράφεται ως… κράτος, ενώ η Νότια Αφρική δε θα νοιαστεί πολύ για το τι γίνεται στην Κρήτη αφού σύμφωνα με την κυβέρνηση τους και τα επίσημα έγγραφα της, το 2003 τους πήγαν μόλις 2 Κρητικοί ενώ οι Έλληνες ήταν 7,732.
H UNESCO μας πληροφορεί οτι και η Κρήτη είναι μέσα στις χώρες που συμμετέχουν στο Global Ocean Observing System (το 2003). Οι μηχανικοί απο την Κρήτη έχουν την τιμητική τους στο Institute of Electrical and Electronics Engineers.
Η ομογένεια και το Υπουργείο Εξωτερικών αντέδρασαν άμεσα στη συντονισμένη αυτή πρόκληση, αποστέλλοντας επιστολές διαμαρτυρίας, πετυχαίνοντας να διορθωθούν οι περισσότερες από τις «λανθασμένες» αναφορές περί κράτους Κρήτης.
Στο γνωστό πρόγραμμα εγγραφής σε DVD Avi2dvd, μαθαίνουμε ότι το συγκεκριμένο λογισμικό υποστηρίζει και την…κρητική διάλεκτο! Αν και οι προγραμματιστές δηλώνουν πως δεν έχουν σχέση με αποσχιστικά κινήματα και τα συναφή, είναι απορίας άξιον πως τελικά η σημαία της Κρητικής Πολιτείας δεσπόζει δίπλα στις υπόλοιπες επίσημες εθνικές σημαίες (και πρώτη πρώτη μάλιστα!).
Ένα άλλο συμβάν έλαβε χώρα στην Κορσική στα πλαίσια των «Παιχνιδιών των Νήσων» της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η αποστολή της Κρήτης καταφθάνοντας στο αεροδρόμιο της Κορσικής ήρθε αντιμέτωπη με μια δυσάρεστη έκπληξη. Οι διοργανωτές στα επίσημα έντυπα που μοίραζαν εμφάνιζαν την Κρήτη με τη σημαία της Κρητικής Πολιτείας σε αντίθεση με την αποστολή της Κέρκυρας που συμβολίζονταν με την ελληνική σημαία.
Οπως ήταν αναμενόμενο, η διαπίστωση αυτή αιφνιδίασε τους νομάρχες της Κρήτης και τους υπόλοιπους φορείς που συμμετείχαν στην αποστολή, οι οποίοι εξοργισμένοι ενημέρωσαν τον περιφερειάρχη Κρήτης, Σεραφείμ Τσόκα ο οποίος ήρθε σε επικοινωνία με τα Υπουργεία Εξωτερικών και Εσωτερικών.
Από την περιφέρεια Κρήτης εστάλη διάβημα διαμαρτυρίας προς τη διοργανώτρια Αρχή των Αγώνων, στο οποίο μεταξύ άλλων τονίζονταν: «Θα θέλαμε να σας πληροφορήσουμε ότι η Κρήτη αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της ελληνικής επικράτειας και κατ’ επέκταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και εκπροσωπείται από το επίσημο σύμβολο του ελληνικού κράτους, την ελληνική σημαία».
Η κρητική αντιπροσωπεία απαίτησε να αποσυρθούν τα επίσημα έντυπα που θέτουν ζήτημα αυτονομίας της Κρήτης και ζήτησαν να κυκλοφορήσουν νέα. Στα νέα φυλλάδια πρέπει να ζητείται συγνώμη γι αυτό το σοβαρό θέμα που άπτεται των εθνικών συμφερόντων της Ελλάδας.
Η χλιαρή έρευνα σταμάτησε και πάλι -όπως και το 1990- στη διαπίστωση ότι κάποιοι Κρητικοί, μόνιμοι κάτοικοι Γερμανίας, χρηματοδοτούν και υποκινούν την αυτονομιστική προπαγάνδα.
Έχοντας όμως δει σημεία και τέρατα στη νεοελληνική Οδύσσεια, δεν μας είναι εύκολο να πεισθούμε ότι η άκρη του νήματος της νέας «Κρητικής Πολιτείας» βρίσκεται στα χέρια μιάς χούφτας «βλημάτων». Άλλωστε το κράτος του Ισραήλ και η Διεθνής του Σιωνισμού, έχουν κατά καιρούς κυκλοφορήσει μέσω ημιεπίσημων διαύλων τους, χάρτες που συμπεριλαμβάνουν και την Κρήτη στην πρέπουσα ισραηλινή επικράτεια. Έφτασαν στο σημείο μάλιστα την δεκαετία του 70, οι πράκτορες της Μοσάντ, να θάψουν ισραηλινές αρχαιότητες (προφανώς ίδιας «ποιότητας» με τις θαλάσσιες) στο νησί, έτσι ώστε να το συνδέσουν ιστορικά με το Ισραήλ.
Και δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που ο Αμερικανός διοικητής της βάσεως των Γουρνών, ύψωσε σε δεξίωση το ποτήρι του στην υγεία της…53ης πολιτείας των Η.Π.Α., εννοώντας την Κρήτη και ισχυριζόμενος ότι είχε πιεί κάτι παραπάνω και …αστειεύτηκε. Όταν όμως σε όλες τις κρητικές πανεπιστημιακές σχολές λειτουργούν αυτονομιστικές γιάφκες από τα ενεργούμενα των εξω-ελλαδικών συμφερόντων, μόνο αστείο δεν είναι το όλο θέμα.
Η «επανάσταση» αρχίζει
Μια από τις πρώτες «κουμπουριές» δώθηκε από την τοπική αεροπορική εταιρία Sky Express (ιδρύθηκε το 2005), η οποία εδρεύει στο Ηράκλειο κι ανήκει σε έναν πρώην πιλότο της Ολυμπιακής, τον Μιλτιάδη Τσαγκαράκη.
Η εν λόγω αεροπορική εταιρία επέλεξε ως έμβλημά της, την σημαία της Κρητικής Πολιτείας. Μετά από διαμαρτυρίες αναγκάστηκε να το αποσύρει και να το αντικαταστήσει (όχι όμως κι απ’ τα οχήματά της, ή την σελίδα των online κρατήσεων), με «βαριά καρδιά» όμως καθώς φαίνεται κι από την ανακοίνωση που κοσμεί την ιστοσελίδα της, μέσα από την οποία παραδίδονται και κάποια «μαθήματα ιστορίας».
Το επόμενο επεισόδιο έλαβε χώρα στο Παγκρήτιο Στάδιο. Μία τεράστια σημαία της Κρητικής Πολιτείας που ανάρτησαν στην κερκίδα νεαροί από τα Μάλια στην έναρξη της διεξαγωγής του τελικού Κυπέλλου ΕΠΣΗ στο Παγκρήτιο Στάδιο (ο οποίος μεταδιδόταν απευθείας από την «ΚΡΗΤΗ ΤV»), κινητοποίησε τις αστυνομικές Αρχές, που ζήτησαν να αποσυρθεί και να διπλωθεί τάχιστα.
Οι νεαροί δεν προέβαλαν αντίρρηση, ωστόσο πριν κατεβάσουν το πανό (στο οποίο αναγραφόταν «Ανεξαρτησία 2012») έσπευσαν να τραβήξουν αναμνηστικές φωτογραφίες, καμαρώνοντας μπροστά από τη σημαία.
Στην Ασφάλεια Ηρακλείου οι δύο νεαροί υποστήριξαν ότι ανύψωσαν τη σημαία επειδή αγαπούν την Κρήτη. Σε ερωτήσεις για το ζήτημα της «Κρητικής Πολιτείας», δήλωσαν άγνοια.
Θα πρέπει να σημειωθεί πάντως εδώ, ότι η σημαία της «Κρητικής Πολιτείας», δεν έκανε για πρώτη φορά την εμφάνισή της σε γήπεδο, στο παραπάνω περιστατικό. Από Κρήτες χρήστες του διαδικτύου, έχει αναφερθεί ότι η εν λόγω σημαία αποτέλεσε «λάβαρο» των «φανατικών» οπαδών της «Θύρας 4» του Ο.Φ.Η και των οπαδών της ομάδας της Χερσονήσου.
Την επόμενη μέρα, ο βουλευτής Ηρακλείου του ΠΑΣΟΚ Βασίλης Κεγκέρογλου υποδέχτηκε στη Βουλή τούς μαθητές ενός σχολείου του Ηρακλείου και τότε αντιλήφθηκε ότι στην πλάτη της μπλούζας είχαν «σταμπάρει» τη σημαία της Κρητικής Πολιτείας. Ευλόγως ο άνθρωπος παραξενεύτηκε και έσπευσε να διευκρινίσει στους μαθητές ότι η συγκεκριμένη σημαία δε συμβολίζει την επανάσταση, αλλά είχε επιβληθεί από τις μεγάλες δυνάμεις στην Κρητική Πολιτεία. Είναι πάντως απορίας άξιο πώς οι μαθητές αυτοί έφτασαν στο σημείο να «φιγουράρουν» με τη σημαία της Κρητικής Πολιτείας στις μπλούζες τους. Ποιος και γιατί τους… ενέπνευσε άραγε;
Κληθείς να σχολιάσει τόσο το περιστατικό του Παγκρητίου όσο και αυτό με το σχολείο, ο κ. Κεγκέρογλου υποστήριξε ότι κανένα θέμα δεν είναι δύσκολο, αρκεί κάποιος να το αντιμετωπίζει με νηφαλιότητα και με ενημέρωση.
Τις απόψεις τους για το θέμα κατέθεσαν και άλλοι βουλευτές του νομού Ηρακλείου.
Επαναστατικός εμφανίστηκε ο βουλευτής της Ν.Δ. Κώστας Μπαντουβάς, ο οποίος διεμήνυσε ότι αν υπάρξει τέτοια κίνηση (που σαφέστατα κατά τον ίδιο υποκινείται από άτομα εκτός μεγαλονήσου) «θα μας βρουν απέναντι τους και θα τους κόψουμε τα κεφάλια».
Ο κ. Μπαντουβάς, αναφερόμενος στα «πολλά κιλά αίμα» που έδωσαν οι Κρήτες για να αποτινάξουν τουρκικό και βενετσιάνικο ζυγό, τόνισε ότι, αν υπάρχει μία μειοψηφία που επιχειρεί ένα τέτοιο ατόπημα, τότε σίγουρα «πρόκειται για ηλίθιους» που επιδιώκουν να δημιουργήσουν πρόβλημα αυτονομίας. «Κάλλιο να σε βαστά η μάνα σου και ας είναι να σε βαστά από τους αστραγάλους με το κεφάλι ίσια κάτω», δήλωσε με νόημα ο Ηρακλειώτης βουλευτής.
Στον Άγιο Νικόλαο φαίνεται πως η «κατοχή» της Κρήτης από την Ελλάδα έληξε και η ανεξαρτησία έχει ήδη πραγματοποιηθεί, καθώς η σημαία της «Κρητικής Πολιτείας» ανερτήθη σε ιστό και σε εμφανές σημείο της πόλης.
Η φωτογραφία που βλέπετε τραβήχτηκε το απόγευμα της Πέμπτης 29 Νοεμβρίου του 2007 στον χώρο όπου βρίσκεται το γλυπτό των αδελφών Σωτηριάδη στον Άγιο Νικόλαο.
Παγκόσμιο Συμβούλιο Κρητών
Στα πλαίσια συνεδρίου, που πραγματοποιήθηκε το 2007 στην Κρήτη, το Παγκόσμιο Συμβούλιο Κρητών, όλως περιέργως, απέρριψε την ένταξη στο τελικό ψήφισμα του συνεδρίου, που εκδόθηκε στο Λασίθι, εισήγηση του Πρόεδρου της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Κρητικών Σωματείων, Μανώλη Πατεράκη, για καταδίκη των αυτονομιστικών κινήσεων, μετά από αντίδραση, κυρίως, των Ομοσπονδιών της Γερμανίας και της Αμερικής.
Το σκεπτικό της μη έκδοσης ενός αυτονόητου καταδικαστικού ψηφίσματος; Αγνοείται…
Οι Κρήτες αγρότες και τα «επαναστατικά» μπλουζάκια
Τον Φεβρουάριο του 2009, στα πλαίσια αγροτικών κινητοποιήσεων, 1200 περίπου Κρήτες αγρότες ανέβηκαν στην Αθήνα για να διαμαρτυρηθούν και να διαδηλώσουν για την μειωμένη οικονομική ενίσχυση των αγροτών και κτηνοτρόφων της Κρήτης. Την περίσταση αυτή εκμεταλλεύτηκαν κάποιοι και άρχισαν να πωλούν στους αγρότες μπλουζάκια, τα οποία είχαν τυπωμένα επάνω τους, συνθήματα (κάποια απ’ αυτά, γραμμένα κι ανορθόγραφα) σχετικά με την «ανεξάρτητη» ή «αυτόνομη» Κρήτη. Έτσι, ανάμεσα στα ριζίτικα τραγούδια που τραγουδούσαν οι αγρότες, έκαναν την εμφάνισή τους και οι γνωστές στερεότυπες ατάκες του τύπου «η Ελλάδα έχει ανάγκη την Κρήτη και όχι η Κρήτη την Ελλάδα». Το γεγονός αυτό φαίνεται ότι θορύβησε και την νομάρχη Ηρακλείου Βαγγελιώ Σχοιναράκη (στην φωτογραφία με τον δημοσιογράφο Κώστα Βεζυράκη), η οποία επικοινώνησε με τον εισαγγελέα Ηρακλείου Νίκο Μαρκάκη και ζήτησε την παρέμβασή του ώστε να δοθεί ένα τέλος στο κλίμα που σκοπίμως καλλιεργούν κάποιοι για την εκδήλωση ενεργειών για την αυτονομία της Κρήτης. Ο εισαγγελέας επικοινώνησε αμέσως με το διοικητή της Ασφάλειας Ηρακλείου Γιώργο Σκανδαλάκη, ενώ στο γραφείο του κλήθηκε ο προϊστάμενος της κρατικής υπηρεσίας προκειμένου να γίνουν συντονισμένες έρευνες σε σχέση με την ταυτότητα των ανθρώπων που κατασκευάζουν, προμηθεύουν και πωλούν υλικό με το σύμβολο της Κρητικής Πολιτείας. Σύμφωνα με πληροφορίες της εφημερίδας του Ηρακλείου «Πατρίς», κλήθηκε καταστηματάρχης του Ηρακλείου που πωλεί τέτοιες σημαίες αλλά και επιχειρηματίας που διαφημίζει το κατάστημα του με την σημαία της Κρητικής Πολιτείας. Μια άλλη ενδιαφέρουσα παράμετρος του γεγονότος αυτού, είναι ότι μερικοί από τους «επαναστάτες» αγρότες, δεν ήταν καν αγρότες…

Ύποπτες και προβοκατόρικες ιστοσελίδες
Η οργάνωση (ή κίνημα) για την ανεξαρτησία της Κρήτης, δεν φαίνεται να έχει κάποιο επίσημο έντυπο, ή ιστοσελίδα. Υπάρχει μια ιστοσελίδα η οποία αποδίδεται στην εν λόγω οργάνωση.


Φυσικά αυτή η ιστοσελίδα, δεν είναι δυνατόν να θεωρηθεί ότι εκπροσωπεί την οργάνωση (παρακάτω στα σχόλια, φιλοξενούνται οι απόψεις του ιδιοκτήτη της ιστοσελίδας αυτής), ο ρόλος της όμως είναι αρκετά ύποπτος εώς προβοκατόρικος.
Η ίδια η σελίδα διατείνεται πως δεν έχει καμία σχέση με το θέμα της ανεξαρτησίας της Κρήτης, ούτε αποτελεί τουρκική προβοκάτσια. Υποστηρίζει δε, πως αποτελεί μέρος ενός εικονικού παιχνιδιού, του National States.
Με μια προσεκτικότερη ματιά όμως θα διαπιστώσουμε, ότι αυτή η σελίδα (Hellenic Confederation=«Ελληνική Συνομοσπονδία») δεν είναι δυνατόν να συμμετέχει σ’ αυτό το παιχνίδι.
Ο λόγος είναι πολύ απλός. Αν επιχειρήσει κάποιος να κάνει εγγραφή στο www.nationstates.net και να δημιουργήσει το δικό του «κράτος», θα διαπιστώσει ότι αποκτά την δική του σελίδα-κράτος μέσα στο nationstates.net, πουθενά όμως δεν υπάρχει επιλογή για σύνδεση ή παραπομπή εξωτερικής σελίδας, η οποία θα μπορούσε να συμμετέχει με τον έναν ή άλλον τρόπο στο παιχνίδι. Η αυθεντική σελίδα του «κράτους» που έχει τίτλο «Cretan People’s Republic» βρίσκεται εδώ.
Επομένως η σελίδα αυτή με τον μανδύα του παιχνιδιού, άλλους σκοπούς εξυπηρετεί.
Αν διαβάσει κάποιος τις σελίδες της, θα διαπιστώσει ότι γίνεται μια μείξη του πραγματικού με το φανταστικό και του ελληνικού στοιχείου με το τουρκικό.
Για την σημαία, δίνει την δική της ερμηνεία για το κόκκινο τεταρτημόριο της κρητικής σημαίας, λέγοντας ότι συμβολίζει την τουρκική μειονότητα, ενώ στην «απογραφή» του «κράτους» εμφανίζεται ένα 15% Τούρκων στο νησί. Απορίας άξιον επίσης, είναι ότι αποδίδει τους όποιους όρους και στην τουρκική γλώσσα την οποία εμφανίζει σαν μια από τις επίσημες γλώσσες του νησιού. Έτσι ένας αδαής ή ανυποψίαστος επισκέπτης της ιστοσελίδας αυτής, είναι πιθανόν να φύγει από κει έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού του την ύπαρξη τουρκικού στοιχείου στο νησί. Αντίστοιχα στατιστικά, όπου και πάλι εμπλέκεται το τουρκικό στοιχείο, με τον συντάκτη να προσπαθεί να τους δώσει μια πιο αληθινή υπόσταση, υπάρχουν και σ’ αυτό εδώ το forum. Κάνοντας μια σύντομη έρευνα στο παλαιότερο αρχείο της σελίδας (η οποία τότε είχε σαν τίτλο της το «Cretan People’s Republic» και θα την βρείτε εδώ), βρήκαμε ένα «βιογραφικό» κάποιας κυρίας, που αυτοαποκαλείται Νατάσα Κριτσωτάκη και το οποίο τώρα έχει αποσυρθεί. Το αν είναι αληθή ή φανταστικά τα όσα αναφέρει, είναι επίσης άγνωστο. Το σίγουρο όμως είναι, ότι ο τηλεοπτικός σταθμός Κρήτη TV και ο ραδιοφωνικός σταθμός Ράδιο Κρήτη, στα οποία δηλώνει πως εργάζεται, είναι απολύτως υπαρκτά. Το ερώτημα είναι αν τα ανωτέρω μέσα ενημέρωσης γνωρίζουν την ύπαρξη αυτών των αναφορών κι αν ναι, γιατί δεν προχωρούν στην καταγγελία της προβοκατόρικης ιστοσελίδας. Ένα άλλο ερώτημα είναι, αν η κυρία Νατάσα Κριτσωτάκη είναι υπαρκτό πρόσωπο, τότε ποια είναι θέση της για την ύπαρξη της ιστοσελίδας αυτής, καθώς και για το περιεχόμενό της.
Το «βιογραφικό» έχει ως εξής:

Anastasia Yeoryiou Kritsotaki
Age: 26
Date of birth: 4 July 1979
Political Party: Communist
Place of birth: Sfakia, Nomos Khanion, Crete
Ethnic group: half Greek, half Turkish
Nationality: Cretan
Profession: Journalist
Occupation: Journalist, occupied in Radio Kriti and Kriti TV
Home: Sfakia, Nomos Khanion, Crete
Quick facts: Natasa Kritsotaki, daughter to Yeoryios Kritsotakis and Aikaterine Tochuroglu, was born in Sfakia of Khania in 4 July 1979. Her father Yorgos died when she was six, and her mother Katerina, a Turkish christian, had to rise her all by herself. While her father’s death marked a change of eras in her life, young Natassa grew up in a harsher environment and this helped forge her fiercely dynamic and independant personality.
In 1998 she went to study in the University of Crete, to graduate in 2001 as a journalist. While until 2002 she worked for Khania FM and various smalled radio stations of the same city, she was eventually employed by the Cretan Journalist Association, becoming a journalist of Kriti TV and Radio Kriti. As a talented journalist, she quickly became famous beyond Crete’s maritime borders, with exceptional being her interviews of the NBC leadership.
When Crete was occupied by Attica-Greece, Natasa operated uncderground for a period, even during her uninterrupted studies, creating problems in Attican supply lines. Eventually captured and forced into a more legal way, she never stopped reinforcing her comrades however she could, and for a time even operated as a broadcaster of the KER (Cretan Revolutionary Radio) in Sfakia.

Όπως και να έχει πάντως, ακόμα κι αν είναι παιχνίδι, κανένας δεν μπορεί να παίζει τέτοια «παιχνίδια» με εθνικές προεκτάσεις, γιατί όπως λέει κι ένας ανώνυμος κρητικός:

Δεν είναι κακό να είναι βλάκας κανείς, η Δημοκρατία το επιτρέπει, αλλά μέχρι του σημείου που αρχίζει να γίνεται επικίνδυνος για τους υπόλοιπους, μέχρι του σημείου να παίζει με τα ιερά και τα όσια του άλλου.
Όταν λοιπόν παλικαράκια μου, περάσετε αυτή την λεπτή γραμμούλα, θα είμαστε εκεί να σας αντιμετωπίσουμε. Σίγουρα όχι με επιχειρήματα και εκθέσεις ιδεών αλλά με «φωτιά και τσεκούρι» όπως γινόταν επί αιώνες. Τότε λοιπόν θα φανούν οι υποκινητές, οι παρασυρμένοι, οι ανίδεοι και φυσικά οι τουρκόσποροι…
Ένας Ανωγειανός

Θα πρέπει να σημειωθεί εδώ, ότι στα πλαίσια αυτού του εικονικού παιχνιδιού υπάρχουν κι άλλα «Ανεξάρτητα κράτη της Κρήτης» που φέρουν ως έμβλημα την σημαία της Κρητικής Πολιτείας.
Υπάρχουν επίσης κι άλλα «κράτη», όπως το «κράτος της Σύρου», τα οποίο όμως επί τα πλείστα φέρουν ως έμβλημα την ελληνική σημαία.
Οι αιτιάσεις και οι υποστηρικτές της «ανεξαρτησίας»
Τα 16 χρόνια που η «Κρητική Πολιτεία» λειτουργούσε με δική της κυβέρνηση, σημαία, νόμισμα και χωροφυλακή, φαίνεται πως συγκινούν ακόμα ως πατροπαράδοτο ιδεώδες κάποιους Κρητικούς. Και ήταν επόμενο ότι αυτό το «καψούλι», θα έσπευδαν να το πυροδοτήσουν οι συνήθεις ορεγόμενοι τα ελληνικά «φιλέτα».
Με τα σημερινά δεδομένα, οι Κρητικοί που ενστερνίζονται τις αποσχιστικές τάσεις αποτελούν μια ισχνή μειοψηφία. Ακόμη πιο λίγοι είναι αυτοί που τολμούν να θέσουν δημόσια αυτό το θέμα. Μια «γνωστή άγνωστη» δημόσια αναφορά αποτελεί η προ ετών συνέντευξη του αυτοεξορισθέντα μουσικοσυνθέτη Μανώλη Ρασούλη, σε ιταλικό κομμουνιστικό περιοδικό, όπου εμμέσως έκανε λόγο για «Ανεξάρτητη Κρήτη» (από την εβραϊκή σκοπιά), αλλά και η μετέπειτα, τον Ιανουάριο του 2008, μέσα από το…κρατικό ραδιόφωνο της ΝΕΤ(!!!), όπου δήλωσε ότι «το 2012 θα συμβούν κοσμοϊστορικά γεγονότα, καθώς λήγει η σύμβαση της Ένωσης της Κρήτης με την Ελλάδα»!
Μια ακόμα αναφορά στην ιδέα της ανεξαρτησίας της «αδικημένης» Κρήτης, έγινε από τον γνωστό Κρητικό δημοσιογράφο, Νίκο Κακαουνάκη, στις 21-12-2008, σε πρωινή εκπομπή του τηλεοπτικού σταθμού Mega. Ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος μάλιστα, έδειξε ιδιαίτερη σπουδή στην ανεύρεση του περιβόητου (και ανύπαρκτου) συμφωνητικού, αναδεικνύοντας έτσι, αν μη τι άλλο, το μέγεθος της άγνοιας και της ασχετοσύνης του περί του θέματος, αλλά και της παραπληροφόρησης που οδηγεί σε επικίνδυνα μονοπάτια…
Η ιδέα της απόσχισης, εκτός των τουρκικών-μουσουλμανικών κατάλοιπων (Τουρκοκρητικοί=εξισλαμιθέντες Κρητικοί, αντίθετοι στην Ένωση, που κατέσφαξαν του χριστιανούς ομοεθνείς και συντοπίτες τους) του νησιού, βρίσκει πρόσφορο έδαφος συνήθως σε άτομα αφελή, με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο και άτομα με έλλειψη ιστορικής γνώσης. Κοντά σ’ αυτά βοηθάει κι ο υπέρμετρος και λανθάνων τοπικισμός που συναντάται στο νησί.
Αναφέρεται περιστατικό στο Ρέθυμνο, πριν μερικά χρόνια, στην εκκλησία των 4 Μαρτύρων, όπου ο ιερέας μεταξύ άλλων, έκανε και ειδικό μνημόνειο «Υπέρ υγείας των μελών της οργάνωσης για την απελευθέρωση της Κρήτης». Ο τότε υπουργός μάλιστα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Λευτέρης Βερυβάκης, ο οποίος ήταν παρών στον χώρο, μετά βίας συγκρατήθηκε για να μην επιτεθεί στον ιερέα.
Υπάρχουν, δυστυχώς και σύλλογοι Κρητών ανά την Ελλάδα, που στις εθνικές επετείους, παρελαύνουν κρατώντας ως λάβαρο της σημαία της Κρητικής Πολιτείας. Να υποθέσουμε, ότι τέτοια περιστατικά οφείλονται μόνο σε απλή άγνοια;
Αν και τα περισσότερα «παρατράγουδα» σημειώνονται κατά κύριον λόγο στον Νομό Ηρακλείου, εντούτοις στον Νομό Χανίων η «φλόγα της ανεξαρτησίας» σιγοκαίει σε περισσότερο βαθμό ίσως.
Ο λόγος; Τα «περασμένα μεγαλεία» τα οποία έζησε, κατά την περίοδο της αυτονομίας της Κρήτης, η πόλη των Χανίων, καθώς όπως είπαμε ήταν πρωτεύουσα της Κρητικής Πολιτείας και το διάστημα εκείνο, η αλήθεια είναι ότι γνώρισε μια περίοδο σχετικής ακμής.
Οι αιτιάσεις και τα επιχειρήματα που προβάλλουν οι υποστηρικτές της «Ανεξάρτητης Κρήτης» έχουν συνήθως οικονομική χροιά και συχνά αντικρούονται μεταξύ τους.
Π.χ. άλλοι υποστηρίζουν ότι η Κρήτη έχει αυτάρκεια σε αγαθά και μπορεί να σταθεί και μόνη της οικονομικά, οπότε δεν υπάρχει λόγος να βρίσκεται υπό την σκέπη της Ελλάδας, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι η Κρήτη είναι το αδικημένο παιδί της κι απ’ τις πιο υποβαθμισμένες περιοχές (σ.σ. προφανώς αυτοί που έχουν αυτή την άποψη, δεν έχουν πάει σε πραγματικά υποβαθμισμένες και αδικημένες περιοχές, όπως η Θράκη και η Ήπειρος). Η πιο συνηθισμένη «καραμέλα» που πιπιλίζεται στην δεύτερη περίπτωση είναι πως «παίρνουμε λιγότερα απ’ όσα δίνουμε στο αθηνοκεντρικό ελληνικό κράτος». Έχουμε να κάνουμε δηλαδή, με μια «ιδιαίτερη» μερίδα «συμπατριωτών» μας(;), όπου η εθνική συνείδηση καθορίζεται με βάση τα «φράγκα».
Υπάρχουν κι αρκετοί που υποστηρίζουν την παντελώς εξωπραγματική κι ανιστόριτη εκδοχή, που επικαλείται τα περί μη ελληνικότητας των Κρητών, ενώ παρουσιάζουν και προωθούν την κρητική διάλεκτο, ως ξεχωριστή γλώσσα από την ελληνική.
Υπάρχουν βέβαια και κάποιες «μετριοπαθείς» (φαινομενικά) φωνές, που διαισθανόμενοι το ουτοπικό περί ανεξαρτησίας και αυτονομίας, προσπαθούν με εύσχημο τρόπο να προωθήσουν ως «Δούρειο Ίππο», το…γερμανικό ομοσπονδιακό σύστημα διακυβέρνησης (τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια άραγε;)!
Από τους πιο ένθερμους όμως υποστηριχτές της «ανεξαρτησίας» είναι οι κάτοικοι περιοχών όπου το παράνομο χρήμα αποτελεί βασικό εισόδημα και οι οποίοι σίγουρα θα προτιμούσαν την χαλαρή τοπική αστυνόμευση. Η περιοχή του Μυλοποτάμου είναι απλώς ένα παράδειγμα, που ανέδειξε το μέγεθος της ασυδοσίας και παραβατικότητας.
Πολιτικά, το κίνημα αυτό φαίνεται να υποστηρίζεται περισσότερο από τον αριστερό χώρο. Λέγεται ότι στις τελευταίες εκλογές, το ψηφοδέλτια του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στην Κρήτη πλαισίωναν και άτομα που υποστηρίζουν ή προωθούν την ιδέα της «Ανεξάρτητης Κρήτης».
Οι φήμες περί «Ανεξάρτητης Κρήτης» διοχετεύονται προς τα έξω κι από το πανεπιστήμιο Ηρακλείου και συγκεκριμένα από καταληψίες αναρχικούς.
Πριν λίγα χρόνια, μια οργάνωση στην περιοχή του Ηρακλείου, που προς στιγμήν πήρε «σάρκα και οστά» με την επωνυμία «Ε.Ο. ΞΑΣΤΕΡΙΑ», διαλύθηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα, καθώς δεν είχε την απαραίτητη υποστήριξη αλλά ούτε και τον απαιτούμενο αριθμό μελών.
Αναφέρεται επίσης και μια άλλη παρεμφερής οργάνωση, με αρχηγό έναν στρατηγό εν αποστρατεία (το όνομα είναι γνωστό, αλλά δεν δημοσιεύεται, καθώς δεν είναι εξακριβωμένο το περιστατικό), ο οποίος φέρεται να δήλωσε δημόσια το 2004 ότι «υπάρχει αυτονομιστική οργάνωση στα Χανιά, στην οποία μάλιστα συμμετέχουν και πολιτικοί».
Σε κάθε περίπτωση πάντως η ιδέα της «Ανεξάρτητης Κρήτης», εντός του νησιού, δεν φαίνεται ικανή προς το παρόν να πάρει μια οργανωμένη μορφή. Αυτό όμως δεν συνεπάγεται και τον εφησυχασμό. Το Σκοπιανό κάπως έτσι ξεκίνησε και λίγοι έδωσαν σημασία…
Ας έχουμε και στο πίσω μέρος του μυαλού μας και το σχέδιο του αμερικανοεβραίου Κίσσινγκερ, μερικά σημεία του οποίου, έχουν ήδη ηλοποιηθεί:
Αυτονόμηση Κρήτης, Δωδεκανήσων, νήσων του Ανατολικού Αιγαίου και Δυτικής Μικράς Ασίας.
Αυτονόμηση της Ανατολικής, της Δυτικής Θράκης και της Νοτίου Βουλγαρίας.
Αυτονόμηση του Κουρδιστάν και ίσως του Πόντου.
Διάσπαση του Ιράκ (που έχει ήδη πραγματοποιηθεί).
Ειρήνευση στην περιοχή του Λιβάνου και του Γκολάν (που έχει ήδη πραγματοποιηθεί).
Αποσταθεροποίηση της Συρίας μακροπρόθεσμα.
Οι Κρητικοί, που δικαίως υπερηφανεύονται ότι η Κρήτη αποτελεί μιά από τις πιο κοφτερές και ένδοξες αιχμές στο ελληνικό δόρυ, θα πρέπει να έχουν τα μάτια τους ανοιχτά. Είναι πολλοί εκείνοι που ορέγονται το «αβύθιστο αεροπλανοφόρο»…

Ουδόλως με απασχολεί τι θέλει ο κάθε άπατρις, ανιστόρητος, παραπλανημένος, και διαβρωμένος ηθικά και πνευματικά, διψασμένος για χρήμα, υπάνθρωπος, που παίζει σκόπιμα ή άθελά του το σκοτεινό παιχνίδι ξένων συμφερόντων. Το να ξεπουλάς το ΑΙΜΑ σου για τα φράγκα είναι ο ορισμός της προδοσίας. Και αυτός που θα φτάσει να επιδιώξει ένα τέτοιο «απελευθερωτικό» αγώνα, ναι, είναι υπάνθρωπος. Μπορεί να «βοήθησε» και το σύστημα στο να εκφυλιστεί, αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός.
Υπάνθρωπος είναι αυτός που δεν θρώσκει άνω, αλλά θρώσκει στη τσέπη του και μόνο, ξεπουλώντας, κινούμενος από ταπεινά ελατήρια, ιερά και όσια.
Όποιος «Κρητικός» δηλώνει ότι δεν είναι Έλληνας, απλά δεν έχει το δικαίωμα να δηλώνει Κρητικός, γιατί η Κρήτη είναι Γη Ελληνική, και αποτελεί αναγκαία συνθήκη για να είναι κάποιος Κρητικός, το να είναι Έλληνας.

Ένας ανώνυμος Κρητικός

Τα Ερμητικά κείμενα

«Οι αρχές της Αλήθειας είναι επτά: εκείνος που το καταλαβαίνει αυτό τέλεια, κατέχει το μαγικό κλειδί, που με αυτό οι Πύλες του ναού θα ανοίξουν».«Το Πάν είναι ο Λόγος. Το σύμπαν είναι Νοητικό».(Πρώτη Αρχή)
«Όπως είναι πάνω είναι και κάτω. Όπως είναι κάτω είναι και πάνω».(Δεύτερη Αρχή)
«Τίποτε δεν είναι ακίνητο όλα δονούνται». (Τρίτη Αρχή)
«Όλα είναι δυαδικά, όλα έχουν δύο πόλους. Όλα είναι ένα ζεύγος αντιθέτων, τα άκρα αγγίζονται».(Τέταρτη Αρχή)
«Όλα ρέουν και πάλι ρέουν. Όλα έχουν περιόδους ακμής και παρακμής, ανόδου και καθόδου. Όλα κινούνται σαν εκκρεμές. Το μέτρο της κίνησης προς τα δεξιά είναι όμοιο με αυτό της κίνησης προς τα αριστερά. Ο ρυθμός είναι η εξίσωση τους». (Πέμπτη Αρχή)
«Κάθε αιτία έχει το αποτέλεσμα της. Κάθε αποτέλεσμα έχει μια αιτία, όλα γίνονται σύμφωνα με τον Νόμο».(Έκτη αρχή)
«Η γέννηση υπάρχει παντού. Όλα έχουν μια αρσενική και μια θηλυκή αρχή. Η γέννηση εκδηλώνεται σε κάθε επίπεδο».(Έβδομη Αρχή)
Μέχρι χθες οι μεγαλύτεροι φιλολογικοί κριτικοί αρνούνταν την αυθεντικότητα των Ερμητικών κειμένων. Αν και υπήρχαν μαρτυρίες φιλοσοφικών αυθεντιών συγκεκριμένα του Ιάμβλιχου που ανέφερε ότι ο Πυθαγόρας και ο Πλάτων κατά την επίσκεψή τους στην Αίγυπτο «διάβασαν» τις στήλες του Ερμή με την βοήθεια των ιερέων, τα κείμενα αυτά δεν γινόταν πιστευτά μέχρι που ανακαλύφθηκαν αποσπάσματα πάνω σε αιγυπτιακά μνημεία και τάφους των πρώτων δυναστειών.
Ο Ποίμανδρος που υπάρχει σήμερα είναι η σύνοψη ενός των βιβλίων του Θώτ ή Ερμή Τρισμέγιστου, από ένα πλατωνιστή της Αλεξάνδρειας. Τον 3ο μ.χ αιώνα ένας Ιουδαίος καβαλιστής αναμόρφωσε το κείμενο και ονομάστηκε η Γένεση του Ενώχ. Ένα βιβλίο που εξαφανίστηκε το προηγούμενο αιώνα. Ο Κλήμης της Αλεξάνδρειας ένας από τους πατέρες της εκκλησίας αναφέρει ότι τα σαράντα δύο ιερά βιβλία της Αιγύπτου αποτελούσαν μέρος των βιβλίων του Ερμή. Ο Νεοπλατωνικός Ιάμβλιχος στηρίζεται στην αυθεντία του αιγυπτίου ιερέα Αβαμμών και αποδίδει χίλια διακόσια βιβλία στον Ερμή τον Τρισμέγιστο. Ο Διογένης ο Λαέρτιος αποδίδει μια ηλικία 48.863 χρόνων πρίν από την εποχή του Μέγα Αλεξάνδρου στα βιβλία του Ερμή και των ιερών αρχείων των Αιγυπτίων. Η ιστορία του Θώτ ή Ερμή του Τρισμέγιστου χάνεται πίσω στον χρόνο και στον πολιτισμό της μυθικής κόκκινης Αιγύπτου. Πολιτισμός που έφτασε στο απόγειο του πρίν από τον τελευταίο καταποντισμό της Ατλαντίδας. Ο Ερμής ο Τρισμέγιστος ήταν εκείνος που δίδαξε στους ανθρώπους όλα όσα γνωρίζουν και ήταν ο ιδρυτής των μυστηρίων. Οι πρώτοι μαθητές του Ερμητισμού υιοθέτησαν τα ονόματα των δασκάλων τους και αυτή η συνήθεια πέρασε από γενιά σε γενιά μυημένων μέχρι την ιστορική εποχή.
Ο Ερμής ήταν το έμβλημα του Λόγου που δημιουργεί και ερμηνεύει τα πάντα. Τα βιβλία του Ερμή ήταν μια σύνθεση ενός πανάρχαιου δόγματος κάτω από την εξωτερική αιγυπτιακή μορφή. Η παράδοση αυτή είναι η αρχαιότερη παράδοση που έχουμε στην Δύση.
Ο πραγματικός σπουδαστής όμως δεν πρέπει να ξεγελιέται από την φρασεολογία αυτών των μεταφράσεων και να πιστέψει ότι οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι και οι αρχαίοι Έλληνες μιλούσαν και αναφέρονταν επιπόλαια, σε κάθε στιγμή των συζητήσεων τους στο Υπέρτατο Όν, όπως συμβαίνει σε κάθε σελίδα αυτών των μεταφράσεων. Κανένα Ερμητικό έργο γραμμένο από Αιγυπτίους δεν θα μιλούσε για τον ένα συμπαντικό θεό των μονοθεϊστικών συστημάτων. Για τους Αιγυπτίους ο κάθε θεός ήταν ο «ένας ζών και μοναδικός θεός». Ο μονοθεϊσμός τους ήταν καθαρά γεωγραφικός. Ο Αιγύπτιος της Μέμφιδος διακήρυσσε την μοναδικότητα του Φθά και ο αιγύπτιος της Θήβας την μοναδικότητα του Άμμωνα. Ο ένας θεός δεν είναι παρά ο θεός της πόλης και δεν αποκλείει την ύπαρξη ενός θεού της γειτονικής πόλης. Οι αιγύπτιοι δεν μιλούσαν για τον ένα θεό που είναι αδιάγνωστος αλλά για τους μοναδικούς θεούς τους. Βάση αυτού του χαρακτηριστικού κρίνεται η αυθεντικότητα των Ερμητικών κειμένων. Η πρώτη όμως πανάρχαια τριάδα των αιγυπτιακών θεών που χάνεται στα βάθη του χρόνου ήταν Όσιρις - Ίσις - Ώρος.
Το Κηρύκειο ήταν ένα χαρακτηριστικό σύμβολο του Ερμητισμού που πάνω του οι μυημένοι μπορούσαν να αναγνωρίσουν τους επτά νόμους του σύμπαντος. Αυτοί οι επτά νόμοι συσχετίζονταν με τα επτά κλειδιά ερμηνείας, τα οποία χρησιμοποιούνταν για κάθε σύμβολο, Μύθο ή αλληγορία. Το αστρολογικό, θρησκευτικό, ιστορικό, μαθηματικό, γεωμετρικό, ψυχολογικό, γλωσσολογικό και τέλος φυσιολογικό. Επίσης σχετίζονται με τους επτά φορείς της συνείδησης ενός ανθρώπου που τόσο συχνά βλέπουμε με τα δικά τους σύμβολα στις αιγυπτιακές αναπαραστάσεις.
Λέγεται ότι στον τάφο του Ερμή του Τρισμέγιστου βρέθηκε ένας σμαραγδένιος πίνακας. Σε αυτόν εκτός από το κείμενο υπήρχαν χαραγμένα δύο χέρια. Το ανυψωμένο δεξί χέρι αναφερόταν με την λέξη «Λύσε» και το αριστερό που έδειχνε κάτω με την λέξη «Συμπύκνωσε». Δεν είναι τυχαίο που οι ρίζες της αλχημείας βρίσκονται στην αρχαία Αίγυπτο. Ο Θώτ κάτω από την μορφή της ίβις δίδασκε τους νόμους της φύσης και την αντιστοιχία αυτών των νόμων στον μικρόκοσμο. Με την μορφή της ίβιδας, ένα πουλί ιερό για τους αρχαίους αιγυπτίους, βλέπουμε να αναπαριστάνεται αυτή η θεότητα στην Αίγυπτο. Υπήρχαν δύο είδη Ίβιδας μια μαύρη και μια μαύρη και άσπρη. Η πρώτη εξολόθρευε τα φτερωτά φίδια που ερχόταν κάθε άνοιξη από την Αραβία. Η άλλη ήταν αφιερωμένη στην σελήνη γιατί ο πλανήτης είναι φωτεινός από την μια πλευρά και σκοτεινός από την άλλη. Το πουλί αυτό προκαλεί μεγάλη καταστροφή στα αυγά του κροκοδείλου που γεμίζουν τον Νείλο και λέγεται ότι το κάνει κάτω από το φώς του φεγγαριού και έτσι βοηθιέται από την Ίσιδα σαν σελήνη. Ο Θώτ σαν γραμματέας της Ίσιδος και του Όσιρι ήταν ο κύριος του Χρόνου και ο ρυθμιστής των ατομικών πεπρωμένων.
Στην σκέψη των προσωκρατικών βλέπουμε μια προσπάθεια ερμηνείας του κόσμου κάτω από το Ερμητικό πνεύμα. Πολλοί από τους προσωκρατικούς ήταν πιθανόν μυημένοι στα μυστήρια της Αιγύπτου. Με τους προσωκρατικούς είναι που ξεκινά η εκλαΐκευση των μυστηρίων στην Δύση. Αρχίζει μια διαδικασία κατανόησης του κόσμου. Το πέρασμα από την μυθική στην φιλοσοφική αντίληψη του κόσμου. Σε όλες τις φιλοσοφικές σχολές που ακολούθησαν βλέπουμε μια ανάπτυξη αυτών των αρχών με κέντρο τον άνθρωπο, την πόλη και τον κόσμο. Τις βλέπουμε στον «Κόσμο των ιδεών» και στην Αθανασία της ψυχής του Πλάτωνα. Τις βλέπουμε στην Φυσική των Στωικών με το εύρημα του «μικρόκοσμου» και «μακρόκοσμου», όπως στον μακρόκοσμο έτσι και στον μικρόκοσμο, «όπως πάνω έτσι και κάτω», στην φιλοσοφία των Νεοπλατωνικών και στο ξεδίπλωμα του κόσμου από το φώς στο σκοτάδι, στην φιλοσοφία της Αναγέννησης που έφερε στο φώς όλη την παράδοση της αρχαιότητας και παντού την εποχή εκείνη άκουγες «Γνώρισε τον εαυτό σου ω θεία γενιά ντυμένη την όψη του ανθρώπου».
Η Φιλοσοφία από τα χρόνια των προσωκρατικών έγινε η γέφυρα μεταξύ του μυστηρίου και του ανθρώπινου λόγου. Μια λέξη που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Πυθαγόρα. Αυτός ήταν ο συνδετικός κρίκος μεταξύ των αρχαίων Ορφικών μυστηρίων, που είχαν τις ρίζες τους στην Αίγυπτο και της Εσωτερικής φιλοσοφίας μέχρι σήμερα. Σε κάποιο μυητικό ιερό στην αρχαία Ελλάδα αναγραφόταν «Ότι υπήρξε, υπάρχει και θα υπάρχει». Τα μυστήρια απλώς εξαφανίστηκαν από την επιφάνεια της γης μόνο για κείνους που δεν μπορούν να δουν. Ο κύκλος του Λόγου έκλεισε και μια άλλη εποχή γεννιέται. Μια εποχή που η αντίληψη θα δώσει την θέση της στην Γνώση.
Ο Ερμής έλεγε «Η Γνώση διαφέρει από την αντίληψη, γιατί η αντίληψη είναι για τα πράγματα που την περιβάλλουν, αλλά η Γνώση είναι το τέλος της αντίληψης.»

ΠΛΑΤΩΝΑΣ

Έλληνας φιλόσοφος και συγγραφέας. Γεννήθηκε στην Αθήνα από γονείς ευγενείς το 427πχ. Ο πατέρας του Αρίστωνας έλεγε ότι καταγόταν από τη γενιά του Κόδρου και η μητέρα του Περικτιόνη από το Σόλωνα. Είχε δύο αδερφούς, τον Αδείμαντο και το Γλαύκωνα. Το πρώτο του όνομα ήταν Αριστοκλής. Πλάτωνας ονομάστηκε αργότερα για το ευρύ του στέρνο και το πλατύ του μέτωπο. Νέος ασχολήθηκε με την ποίηση, αλλά γρήγορα στράφηκε προς τη φιλοσοφία. Ήταν 20 χρόνων, όταν γνώρισε το Σωκράτη και έμεινε κοντά του για οκτώ ολόκληρα χρόνια, μέχρι την ώρα που ο μεγάλος δάσκαλος πέθανε (399 π.Χ.). Ο άδικος θάνατος του Σωκράτη τον έπεισε ότι η αθηναϊκή δημοκρατία είχε μεγάλα ελαττώματα και ανέλαβε το ρόλο του κοινωνικού μεταρρυθμιστή. Μετά τη θανάτωση του Σωκράτη για λίγο καιρό κατέφυγε στα Μέγαρα, κοντά στο συμμαθητή του Ευκλείδη. Ύστερα γύρισε στην Αθήνα, όπου για 10 χρόνια ασχολήθηκε με τη συγγραφή φιλοσοφικών έργων, τα οποία φέρουν τη σφραγίδα της σωκρατικής φιλοσοφίας. Στη συνέχεια ταξίδεψε στην Αίγυπτο και στην Κυρήνη, όπου σχετίστηκε με το μαθηματικό Θεόδωρο, και τέλος στον Τάραντα της Ιταλίας, όπου γνώρισε τους πυθαγόρειους, από τη φιλοσοφική σκέψη των οποίων επηρεάστηκε αποφασιστικά.

  Μετά πέρασε στη Σικελία. Στην αυλή του βασιλιά των Συρακουσών Διονυσίου Α΄ γνώρισε το βασιλικό γυναικάδελφο Δίωνα, με τον οποίο συνδέθηκε φιλικά. Η φιλία όμως αυτή προκάλεσε τις υποψίες του Διονυσίου για συνωμοσία, γι' αυτό έδιωξε τον Πλάτωνα από τη Σικελία. Στην Αίγινα κινδύνεψε να πουληθεί ως δούλος αλλά τον εξαγόρασε ο Κυρηναίος φίλος του Αννίκερης. Επιστρέφοντας στην Αθήνα άνοιξε τη φιλοσοφική σχολή του, την Ακαδημία (387πχ). Η προσπάθεια όμως των δύο φίλων να προσηλυτίσουν στις ιδέες τους το νέο ηγεμόνα Διονύσιο Β΄ απέτυχαν. Για τρίτη φορά ήρθε στην αυλή των Συρακουσών το 361, με σκοπό να συμφιλιώσει το Δίωνα με το Διονύσιο. Αυτή τη φορά κινδύνεψε και η ζωή του. Τον έσωσε η επέμβαση του πυθαγόρειου Αρχύτα. Αλλά ο Δίωνας δε γλίτωσε. Δολοφονήθηκε το 353. Έτσι ο Πλάτωνας. έχασε τον άνθρωπο στον οποίο στήριξε τις ελπίδες του για την επιβολή των πολιτικών του ιδεών. Από τότε ο Πλάτωνας. και μέχρι το θάνατό του, το 347πχ, ασχολήθηκε με τη διδασκαλία και με τη συγγραφή έργων φιλοσοφικών.
ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ
Τα έργα του Πλάτωνα είναι 36 και όλα, εκτός από την "Απολογία", διαλογικά. Και στη συγγραφή ο φιλόσοφος μιμήθηκε τη διδασκαλία του Σωκράτη, ο οποίος δίδασκε διαλογικά. Οι διάλογοί του επιγράφονται με το όνομα κάποιου από τα διαλεγόμενα πρόσωπα, π.χ. "Τίμαιος", "Γοργίας", "Πρωταγόρας" κ.λ.π. Τρεις μόνο διάλογοι, το "Συμπόσιο", η "Πολιτεία" και οι "Νόμοι" τιτλοφορούνται από το περιεχόμενό τους. Σ' όλους τους διαλόγους τη συζήτηση διευθύνει ο Σωκράτης. Στους παλαιότερους διαλόγους διατηρεί την εικόνα του πραγματικού Σωκράτη, ενώ στους νεότερους κάτω από το πρόσωπο του δάσκαλου κρύβεται ο ίδιος ο μαθητής. Το σύνολο του πλατωνικού έργου διακρίνεται σε τρεις περιόδους με βάση τη χρονολογική σειρά:

α) Περίοδος της νεότητας (400 - 387 π.Χ.): Σ΄ αυτήν ανήκουν: Απολογία, Κρίτων, Χαρμίδης, Πρωταγόρας, Λάχης, Ευθύφρων, Ιππίας Μείζων, Ιππίας Ελάσσων, Ίων, Λύσις.
β) Περίοδος ωριμότητας (386-367). Σ' αυτήν ανήκουν: Μενέξενος, Κρατύλος, Ευθύδημος, Γοργίας, Μένων, Παρμενίδης, Φαίδων, Φαίδρος, Πολιτεία, Συμπόσιον, Θεαίτητος.
γ) Περίοδος γηρατειών (366-348). Περιλαμβάνονται: Σοφιστής, Πολιτικός, Φίληβος, Κριτίας, Τίμαιος, Νόμοι, 7η επιστολή.

Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΟΥ
Η πλατωνική φιλοσοφία είναι ιδεοκρατική. Εισάγει δηλ. τη θεωρία των ιδεών, οι οποίες κατά τον Πλάτωνα είναι οι γενικοί και αιώνιοι τύποι των πραγμάτων, οι ουσίες που γίνονται αντιληπτές μόνο με το λογικό και όχι με την αίσθηση. Τα αισθητά τα θεωρεί είδωλα των ιδεών. Έτσι αναγνωρίζει δύο κόσμους, τον αισθητό, ο οποίος διαρκώς μεταβάλλεται και βρίσκεται σε ασταμάτητη ροή, κατά τον Ηράκλειτο, και το νοητό κόσμο, τον αναλλοίωτο, δηλ. τις ιδέες, οι οποίες υπάρχουν σε τόπο επουράνιο. Αυτές είναι τα αρχέτυπα αυτού του ορατού κόσμου, τα αιώνια πρότυπα και παραδείγματα.
Στην ψυχή διακρίνει τρία μέρη, το λογιστικό, το θυμοειδές και το επιθυμητικό. Γι' αυτό και αναγνωρίζει τρεις αρετές, τη σοφία, την ανδρεία και τη σωφροσύνη, η καθεμία από τις οποίες αντιστοιχεί και σε ένα από τα τρία μέρη της ψυχής. Τις τρεις αυτές αρετές της ψυχής τις παραλληλίζει με τις τρεις χορδές της λύρας, την υπάτη, τη μέση και τη νήτη. Αλλά οι τρεις αυτές αρετές πρέπει να αναπτύσσονται αρμονικά, ώστε το λογιστικό ως θείο να κυβερνά, το θυμοειδές να υπακούει σ' αυτό ως βοηθός, και τα δύο μαζί να διευθύνουν το επιθυμητικό, για να μην επιχειρεί να άρχει αυτό, αφού είναι το πιο άπληστο και το κατώτερο μέρος της ψυχής. Από την αρμονική ανάπτυξη των τριών αρετών αποτελείται η δικαιοσύνη, η οποία είναι αρμονία των τριών άλλων αρετών.
Επειδή και η πόλη αποτελεί μία μεγέθυνση του ανθρώπου, διακρίνει και σ' αυτήν τρία γένη: το βουλευτικό, το πολεμικό και το χρηματικό, τα οποία αντιστοιχούν προς τα τρία μέρη της ψυχής. Όπως στον άνθρωπο, έτσι και στην πόλη πρέπει να υπάρχει η δικαιοσύνη, δηλ. η αρμονία, που πετυχαίνεται, όταν και στην πόλη το καθένα από τα γένη εκτελεί το δικό του έργο και δεν επιδιώκει τα ξένα.
Η επίδραση του φιλοσόφου αυτού υπήρξε πάρα πολύ μεγάλη. Η ιστορία της φιλοσοφίας μέχρι τον Κικέρωνα είναι γεμάτη από αυτόν και είτε αμφισβητεί είτε ακολουθεί τη διδασκαλία του. Οι πατέρες της εκκλησίας από αυτόν δανείζονται ιδέες και επιχειρήματα και τον θεωρούν τον πιο σημαντικό αντιπρόσωπο της ανθρώπινης φιλοσοφίας. Αλλά και η νεότερη φιλοσοφική σκέψη δεν έμεινε ανεπηρέαστη από τον Πλάτωνα. Τα διάφορα φιλοσοφικά συστήματα ή προσπαθούν να ανατρέψουν τις ιδέες του ή οικοδομούν πάνω σ' αυτές.

ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ ΤΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ

Το έβδομο βιβλίο της πλατωνικής Πολιτείας ξεκινά με μια εικόνα που, σύμφωνα με τα λεγόμενα του Σωκράτη, αναπαριστά την ανθρώπινη φύση σχετικά με την παιδεία και την απαιδευσία.

Πρόκειται για το μύθο του σπηλαίου, αφήγηση την οποία θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε ως "περιπέτεια ψυχής", καθώς δραματοποιεί αυτό που ο Freud ορίζει ως παλινδρόμηση κατά την ψυχαναλυτική διαδικασία.

Διαβάζοντάς τον, γινόμαστε θεατές μιας επώδυνης πορείας, που με την αποπεράτωσή της μας οδηγεί ενώπιον μιας αποκάλυψης.

Αποκάλυψη που επιβεβαιώνει την πεποίθηση του πατέρα της ψυχανάλυσης ότι " ο ποιητής και ο φιλόσοφος ήταν πάντοτε πρόδρομοι της επιστήμης και της επιστημονικής ψυχολογίας, γιατί στρέφουν την προσοχή τους στο ασυνείδητο, παρακολουθούν άγρυπνα τις εξελίξεις του και προσφέρουν σ΄αυτές καλλιτεχνική έκφραση".

Ας παρακολουθήσουμε λοιπόν τον μύθο:

Σε μια σπηλιά κάτω από τη γη, που έχει την είσοδό της ανοιγμένη στο φως, ζουν από παιδιά άνθρωποι αλυσοδεμένοι από τα πόδια και τον τράχηλο.

Πίσω τους, ψηλά και σε απόσταση, υπάρχει φωτιά αναμμένη και στο ενδιάμεσο ένας δρόμος, κατά μήκος του οποίου βρίσκεται ένας μικρός τοίχος, όπως τα παραπετάσματα των θαυματοποιών. Πίσω απ΄ τον τοίχο περνούν άνθρωποι μεταφέροντας πάνω από το ύψος του κάθε λογής αντικείμενα, καθώς και ομοιώματα ανθρώπων και ζώων. Οι σκιές τους προβάλλονται  χάρη στο φως της φωτιάς στο βάθος του σπηλαίου, το μοναδικό οπτικό πεδίο των δεσμωτών. Ανήμποροι να κινηθούν και περιοριζόμενοι στη φυσική τους όραση οι έγκλειστοι νομίζουν πως οι σκιές είναι τα ίδια τα αντικείμενα και ο αντίλλαλος από τις ομιλίες εκείνων που κινούνται πίσω από το τοιχίο, η φωνή των σκιών.

Ο κόσμος του σπηλαίου και όσα διαδραματίζονται εντός του είναι τόσο δεδομένος, ώστε να μη γεννά την παραμικρή αμφιβολία για το αν είναι αληθινός.

Καθηλωμένοι στην ίδια θέση οι έγκλειστοι βλέπουν μόνο σκιές και, ελλείψει άλλων ερεθισμάτων, θεωρούν αυτονόητη την αυθεντικότητά τους. Τα δεσμά τούς στερούν κάθε δυνατότητα κίνησης, αυτενέργειας και διεύρυνσης του οπτικού τους πεδίου. Προσωπική δράση δεν υφίσταται. Υπάρχει μόνον όρασης αλλά και αυτή δεν είναι άλλο από παθητική παρατήρηση των συμβάντων, αναντίρρητη αποδοχή των δεδομένων των αισθήσεων, άγνοια, πλάνη.

Στον κόσμο του σπηλαίου επικρατεί απόλυτη ομοιομορφία. Κανένας δεσμώτης δεν ξεχωρίζει από τους άλλους, γιατί κανένας δεν έχει συναίσθηση της μοναδικότητας του. Η αυτογνωσία και η ετερογνωσία απουσιάζουν, καθώς δε βλέπουν τίποτε άλλο εκτός από τις σκιές του εαυτού τους και των συνανθρώπων τους.

Κάποια στιγμή όμως, ένας από αυτούς κατορθώνει να ελευθερωθεί και να ανέβει στον κόσμο του φωτός. Σηκώνεται, στρέφει το λαιμό του, περπατά, κοιτάζει προς το μέρος της φωτιάς και εν συνεχεία προς τα αντικείμενα που περιδιαβαίνουν το παρατείχισμα. Το πέρασμα από τη σκιά στο αισθητό είναι το πρώτο βήμα, η αρχή μιας επίπονης και κοπιώδους πορείας προς τη γνώση και την αλήθεια.

Ο δεσμώτης έρχεται πιο κοντά στο ον και σε αντικείμενα περισσότερο πραγματικά. Πλάι του βρίσκεται κάποιος που διακριτικά τον καθοδηγεί, συζητώντας και ρωτώντας τον σχετικά μ΄ αυτά που πρωτοαντικρίζει.

Ο δεσμώτης τότε περιέρχεται στην κατάσταση του απορείν, βρίσκεται σε αμηχανία και αδυνατεί να δώσει μιαν απάντηση, όταν αυτός που είναι δίπλα του τον ρωτά τι βλέπει. απορείν δεν εκφράζει μόνον την πνευματική του σύγχυση, αλλά και τη συνειδητοποίηση της αγνοίας του. Η ύπαρξη των ομοιωμάτων θέτει εκ των πραγμάτων ζήτημα σύγκρισης με τις σκιές τους, αναφορικά με το βαθμό αυθεντικότητας. Ο δεσμώτης καλείται ν΄ αποφασίσει ποιο από τα δύο δεδομένα είναι αληθέστερον.

Η πορεία προς τον κόσμο του φωτός σηματοδοτείται από ένα πλήθος δυσχερειών και από οδύνη.

Κοιτάζοντας προς το μέρος της φωτιάς ο πλατωνικός ήρωας αλγοι και αδυνατεί να διακρίνει εκείνα ων τότε τάς σκιάς εώρα. Στρέφοντας το βλέμμα του λίγο αργότερα προς την έξοδο του σπηλαίου υποφέρει κι ο πόνος του μεγιστοποιείται όσο περισσότερο πλησιάζει στον κόσμο των νοητών.

Αυτομάτως ο δεσμώτης αντιδρά, αμύνεται, επιμένει να θεωρεί τις σκιές αληθέστερες των ομοιωμάτων  και προσπαθεί να επιστρέψει στην αρχική του κατάσταση. Αυτό που προκαλεί την αντίστασή του, είναι παραδόξως αυτό που τον παρακινεί να εξέλθει από το σπήλαιο είναι το απορείν, που το τοποθετεί στο μεταίχμιο, ανάμεσα στο παρόν του κόσμου των σκιών και στο άδηλο μέλλον ενός καινούργιου κόσμου. Ο δεσμώτης δε θέλει να διακινδυνεύσει την ασφάλεια της ψευδαίσθησης για μιαν αλήθεια που δεν του εγγυάται εξαρχής κάτι καλύτερο. Η απάρνηση της ζωής του σπηλαίου και το ξεκίνημα μιας καινούργιας πορείας, η οποία, ώσπου να περατωθεί, τον αφήνει μετέωρο στο άγνωστο, συνεπάγεται αναμφίβολα οδύνη, ένα μεγάλο ψυχικό κόστος που δικαιολογημένα θα προσπαθήσει να αποφύγει.

Η αντίσταση θα καμφθεί σταδιακά, όταν αρχίσει να συνηθίζει την καινούργια κατάσταση, να εξοικειώνεται με τις νέες συνθήκες. Σταδιακά λοιπόν, ανεβαίνοντας στον κόσμο του φωτός, θα μπορέσει να διακρίνει τις σκιές των νοητών και τα είδωλα τους στις υδάτινες επιφάνειες, έπειτα αυτά τα ίδια και τέλος, τον ήλιο , την υπέρτατη ιδέα του αγαθού επίτροπο του ορατού κόσμου και αιτία ύπαρξης των πάντων.

Κάθε βήμα του δεσμώτη μεταβάλλει την ποιότητα της όρασής του. Η φυσική όρασις, η συνυφασμένη με την κατ΄αίσθησιν αντίληψιν, μετατρέπεται από παθητική παρατήρηση των σκιών σε ενεργητική κίνηση του βλέμματος, σε αμφιβολία τη στιγμή που αντικρίζει τη φωτιά και τα ομοιώματα των αντικειμένων. Κατόπιν, στο πρώτο στάδιο του νοητού, ισοδυναμεί με την διά του προσωπικού συλλογισμού απόπειρα σύλληψης των όντων ενώ στο τέλος της πορείας, λαμβάνει την έννοια της ενορατικής αποκαλύψεως: ο δεσμώτης θεάται το Αγαθόν, το βλέπει με τα μάτια της ψυχής του, το βιώνει.

Ποιος είναι όμως αυτός που τον  ελευθερώνει και τι χαρακτήρα έχει η καθοδήγηση του;

Η παιδεία, μας λέει ο Πλάτων, επαναφέρει το ευγενέστερο μέρος της ψυχής προς την θέα του αρίστου ανάμεσα στα όντα, τη βοηθά να στραφεί από το γιγνόμενον προς το όν, φτάνοντας στην κορυφή του. Η πλατωνική παιδεία είναι η διαλεκτική, η δια του λόγου τέχνη, η οποία αποδεσμεύει το άτομο από την αυταπάτη και την πλάνη των σκιών.

Λόγος, αντίλογος, επικοινωνία με τον άλλον, τον ειδότα. Αυτός λοιπόν που ελευθερώνει το δεσμώτη είναι ο δάσκαλος – φιλόσοφος, ο οποίος με τη μέθοδο των ερωταποκρίσεων στέφει το όμμα της ψυχής του προς το νοητόν. Χωρίς να παρέχει μια προκατασκευασμένη γνώση, ο ειδώς βρίσκεται δίπλα του, τον βοηθά να κατανικήσει την εσωτερική του αντίσταση και να αποτολμήσει την ανάβαση εκείνη, η οποία θα του αποκαλύψει το ενυπάρχον, αλλά λησμονημένο όραμα των ιδεών.

Κοπιώδης και επίπονη η ανάβαση, στο τέρμα της αποζημιώνει το δεσμώτη για την όλη την οδύνη που υπέστη. Αντικρίζοντας το Αγαθόν κατανοεί – συνειδητοποιεί την ουσία της ύπαρξής του και του γίγνεσθαι.

Η θέασις - αποκάλυψη της υπέρτατης ιδέας του νοητού έχει ως αποτέλεσμα τη ριζική αναμόρφωση της ζωής του, την αναθεώρηση της μέχρι πρό τινος αυτοαντίληψης και ετεροαντίληψής του.

Στο εξής, ο απελεύθερος δεσμώτης καθίσταται ικανός να ενεργεί με βάση τα δικά του καθοδηγητικά πρότυπα, να είναι υπεύθυνος για τις αποφάσεις του, μπορεί να αντιστέκεται σε οποιαδήποτε εξωτερική επιβολή.

Είναι σε θέση να αναγνωρίζει τη μη αυθεντικότητα των σκιών και – επιστρέφοντας στο σπήλαιο – να πολεμά τις δοξασίες και τα είδωλα.

Η ανάβαση στον κόσμο του φωτός συνιστά μια πορεία, η οποία ξεκινώντας από μια αρνητική γνώση, από τη γνώση "του τι δεν είναι", απολήγει στην αυτογνωσία και την κοσμογνωσία.

Ο κόσμος του σπηλαίου απεικονίζει την εμμονή της ψυχής στο αισθητόν, την υπερεκτίμησή του, την παντελή κυριαρχία των αισθήσεων και του επιθυμητικού τμήματός της επί του λογιστικού. Η προσκόλληση στο γίγνεσθαι επιφέρει ψυχική σύγχυση, νόσον ενώ η θέασις των όντων εσωτερική ισορροπία , την εναρμόνηση  των τριών τμημάτων της ψυχής και την ενδυνάμωση του λογιστικού μέρους της, το οποίο στο εξής επιλέγει τι πιο συμφέρουσες για το άτομο επιθυμίες.

Για τον Πλάτωνα, το αίτημα της αυτογνωσίας είναι πρωταρχικό.

Ακόμη κι αν δε βρεθεί ποτέ ο φιλόσοφος – βασιλεύς που θα διοικήσει την ιδανική πολιτεία, κάθε άνθρωπος χωριστά θα επιδιώξει τουλάχιστον να ρυθμίσει το πολίτευμα της ψυχής του.

Φως – σκοτάδι, αληθές – ψευδές, γνώση – άγνοια, είναι τα βασικά μοτίβα πάνω στα οποία οικοδομείται το πλατωνικό σπήλαιο.

Χώρος σκοτεινός, το σπήλαιο είναι  τάφος, φυλακή της αλήθειας στα δεσμά του αισθητού, όπως το σώμα είναι σήμα, τάφος της ψυχής που την καθηλώνει στην πλάνη των αισθήσεων. Ο δεσμώτης θα κερδίσει τη ζωή και την ελευθερία του τη στιγμή που θα αποστασιοποιηθεί από το χώρο και το χρόνο του παρόντος, που θα μεταβεί σ’ έναν άλλον κόσμο και θα ανακτήσει τη λησμονημένη γνώση των ιδεών και του Αγαθού.

Υπό το φώς της αλήθειας, το σπήλαιο μετατρέπεται αυτομάτως από χώρο θανάτου σε χώρο ζωής, καθώς ο δεσμώτης επιστρέφει για να ζήσει εντός του, χωρίς να υποκύπτει πλέον στη γοητεία του φαινομένου.

Ο μύθος του σπηλαίου δεν είναι άλλο από την εικονογράφηση ή - αν θέλετε -  τη δραματοποίηση της πλατωνικής ανάμνησης και του ρόλου της διαλεκτικής στην εν λόγω διαδικασία.

Από τη στιγμή που ο έγκλειστος στρέφει το βλέμμα του προς τα ομοιώματα των αντικειμένων, ξυπνά μέσα του αμυδρά, συγκεχυμένο το όραμα των ιδεών.

Τα αντικείμενα του αισθητού αποτελούν ένα πρώτο, αλλά καθοριστικό βήμα για την προσέγγιση του νοητού. Ατελείς αντανακλάσεις, ελλιπείς απεικονίσεις του, όμοια με το σύμπτωμα που αντιπροσωπεύει το απωθημένο, συνιστούν γέφυρα σύνδεσης του φαίνεσθαι με το είναι και βοηθούν την ψυχή να λειτουργήσει συνειρμικά. Σύνδεση εικόνων, παραστάσεων που διέπονται από αλληλουχία.

Στον κόσμο του φωτός ο δεσμώτης κατορθώνει να διακρίνει αρχικά τις σκιές και τα είδωλα του νοητού εξαιτίας των αναλογιών τους με τα αντικείμενα του γίγνεσθαι. Οι ερωτήσεις του ειδήμονος θα τον βοηθήσουν να αξιολογήσει και να επεξεργαστεί τα δεδομένα των αισθήσεων, να απαγκιστρωθεί τελείως από τα αισθητά και να ατενίσει τα όντως όντα και την υπέρτατη αρχή τους. Ο δεσμώτης δε γνωρίζει, αναγνωρίζει αυτό που κάποτε η ψυχή του συνάντησε πριν αναμειχθεί με το σώμα.

Η έξοδός του από το σπήλαιο είναι έξοδος από ένα παρόν που επαναλαμβάνεται ανακυκλώνεται, εξαντλείται στις σκιές που αντικατοπτρίζονται στον τοίχο του, σε δεδομένα χωρίς προοπτική αλλαγής και εξέλιξης. Έξοδος από μια ζωη στατική, η οποία στερείται μνήμης.

Οι έγκλειστοι, μας λέει ο Πλάτων, βλέπουν μόνο μπροστά (είς τε το πρόσθεν μόνον οράν), που σημαίνει ότι στερούνται της δυνατότητας μιας όρασης σχετικής με το παρελθόν τους. Ο ένας και μοναδικός που τολμά να σπάσει τα δεσμά του, διευρύνει το οπτικό του πεδίο κοιτάζοντας πίσω του και επιχειρώντας βήματα προς τα πίσω, από το βάθος της σπηλιάς προς την έξοδο της, κι ακόμη πιο πέρα, στον κόσμο του φωτός.

Τι μπορεί να συμβολίζει μια τέτοια κίνηση, αν όχι μια παλινδρόμηση σ’ ένα χωροχρόνο ο οποίος προηγείται και προυπάρχει του σπηλαίου;

Η πλατωνική ανάμνηση είναι μια δυναμική πορεία επιστροφής  στο παρελθόν, η οποία συντελείται σταδιακά, χάρη στη σύνδεση των δεδομένων του παρόντος με τη λησμονημένη εντός της ψυχής γνώση, ένα ψυχικό – νοητικό ταξίδι στα μονοπάτια της μνήμης.

Το  σπήλαιο απεικονίζει, πέρα από τον πολιτικό κοινωνικό μακρόκοσμο, τον προσωπικό κόσμο του κάθε ατόμου, τον τρόπο με τον οποίο καθένας από εμάς αντιλαμβάνεται τον ευαυτό του και την θέση του στα πλαίσια του γίγνεσθαι.

Είναι μ’ άλλα λόγια μια ιδιάζουσα, ιδιότυπη πόλις, όμοια μ’ εκείνη του νευρωτικού, ο οποίος, παραδομένος στο σύμπτωμα και τα παρεπόμενά του, ζει μέσα σε μια άνευ προηγουμένου αυταπάτη και πλάνη.

Το να παραμείνει κανείς στον κόσμο των σκιών είναι ζήτημα προσωπικής επιλογής όπως προσωπική επιλογή είναι να στρέψει το βλέμμα του προς το φως και να επωμιστεί το ψυχικό κόστος ενός ταξιδιού στον κόσμο της αλήθειας.

Αληθές και ψευδές συνυπάρχουν, εναλλάσσονται και εμπλέκονται.

Για ν’ απαλλαγεί κανείς από την αφροσύνη, πρέπει να κοιτάξει βαθιά, στην αλήθεια της ψυχής του. Αυτή θα του εξασφαλίσει μια "δεύτερη όραση", παρόμοια μ’ εκείνη της μεμυημένης ψυχής του μάντη των τραγωδιών, μιαν όρασιν η οποία αντίκειται στην φυσική όψιν, την υπερβαίνει και τελικά την καταργεί μετατρέποντάς την σε τυφλότητα.

Αυτό υπαγορέυει – κατά την γνώμη μου – ο πλατωνικός μύθος στον ακροατή και στον αναγνώστη του: να απαρνηθεί το αυτονόητο και να αναζητήσει πίσω από το φαίνεσθαι το είναι, προκειμένου να αναμορφώσει την ύπαρξή του.

Αφήγηση παράδοξη και συγχρόνως γοητευτική, ο φιλοσοφικός μύθος αποτελεί κώδικα επικοινωνίας του μεμυημένου με τους αμύητους, εκφράζοντας αυτό που υπερβαίνει κάθε λογική σύλληψη, το άλογον, όχι το παράλογο, αλλά εκείνο που δεν είναι δυνατόν να κατανοήσει και να ευστερνιστεί κανείς, εάν προηγουμένως δεν το έχει βιώσει.

Όμοιος με το όνειρο, που συγκαλύπει τεχνηέντως το πραγματικό του νόημα πίσω από το έκδηλο περιεχόμενό του, είναι ένας λόγος συμβολικός, ο οποίος φαίνει και κρύπτει ταυτόχρονα μιαν αλήθεια που ενυπάρχει στην ανθρώπινη ψυχή, αλλά που η απευθείας ανακοίνωσή της προσκρούει στη λογική του ατόμου.

Έκφραση του αλόγου στοιχείου και των διεργασιών που λαμβάνουν χώρα εντός του ψυχικού κόσμου, ο μύθος του σπηλαίου επαναπροσδιορίζει την έννοια του αληθούς και του ψευδούς και προβάλλει επιτακτικά το αίτημα της απελευθέρωσης του ατόμου από την πλάνη.