Ο "ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ" ΤΟΥ ΔΟΣΙΛΟΓΙΣΜΟΥ

Επιστρατεύοντας την πατρίδα και το έθνος, που με τόση εμπάθεια πολέμησε το «εκσυγχρονιστικό» ΠΑΣΟΚ όλα ετούτα τα χρόνια της εθνικής μειοδοσίας, προσπάθησε να κρούσει τις ευαίσθητες χορδές των Ελλήνων, προκειμένου να δεχθούν αδιαμαρτύρητα τον ατομικό και οικογενειακό ανασκολοπισμό τους από το ΔΝΤ, το οποίο έμπασε στην Ελλάδα, υιοθετώντας τη «μπλόφα» του όψιμου συμμάχου του κ.Γ.Καρατζαφέρη!
«Όλοι μαζί για την Ελλάδα» ωρύεται ο Πρόεδρος της κυβέρνησης και της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, ακροβατώντας πάνω σε ιστορικές και κοινωνιολογικές κατηγορίες στις οποίες δεν πιστεύει.
Για την απόδειξη αυτού του ισχυρισμού δεν θ’ ανατρέξω στις απόψεις που διατύπωσε εγγράφως, εδώ και πολλά χρόνια, ο σύντροφός του στο «κίνημα» που του έδωσε και το δαχτυλίδι της ηγεσίας, εκεί, κάπου στο... σοσιαλιστικό Κολωνάκι. Αυτός, λοιπόν, ο πολιτικός του μέντορας τον δίδαξε ότι «η ιδέα του έθνους και της πατρίδας είναι ξεπερασμένες έννοιες» (βλ. τη μπροσούρα του Κ. Σημίτη: «Εθνικιστικός Λαϊκισμός» (εκδ. «Γνώση», 1992).
Έκτοτε ολόκληρο το κίνημα βάδισε πάνω στις ράγες του αντιπατριωτικού και του αντιεθνικού, όπως εξάλλου επιτάσσει και ο μαρξικός σοσιαλισμός ήδη από την εποχή του «Μανιφέστου» του 1848 με τη διαφορά ότι ο «σοσιαλισμός» του «κινήματος» αποδείχθηκε κακέκτυπος.
Είναι γνωστός ο βίος και η πολιτεία των ταγών του «κινήματος», οι οποίοι δεν παραλείπουν να κατακεραυνώνουν όλους εκείνους που τολμούν ν ‘αναφέρονται στην πατρίδα και το έθνος, μέσα στα πλαίσια της παγκοσμιοποιημένης πολιτικής τους.Όλοι αυτοί χαρακτηρίζονται αθρόως ως ρατσιστές και καθυστε¬ρημένοι πολιτικά και για να τους «ανεβάσει» πολιτικά, η σημερινή κυβέρνηση, με την πρώτη της πράξη κατάργησε από το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας τον επιθετικό προσδιορισμό «εθνικής». Αυτό είναι ένα και μόνο παράδειγμα, το οποίο συνάδει προς την συνολική... πολιτική φιλοσοφία του... εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ, για το οποίο: όπου πατρίδα = καθυστέρηση και όπου έθνος = ρατσισμός!
Βαθύτατα ανιστόρητες απόψεις που..- Αγνοούν (εσκεμμένα;) ότι ήδη ο Σωκράτης διακήρυσσε, δια μέσου του Πλάτωνος, ότι η πατρίδα είναι το τιμιώτερο και αγιώτερο των πραγμάτων.-Αγνοούν (ιστορικά) ότι: Η Β’ Σοσιαλιστική Διεθνής διέλυσε γιατί με την έκρηξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, τα μέλη της έσπευσαν να υπερασπίσουν την πατρίδα τους.-Ξεχνούν ότι ο Στάλιν, για να διασώσει τη Σοβιετική Ένωση από την ναζιστική επίθεση επικαλέστηκε τον πατριωτισμό του λαού.
Τώρα, ο Πρωθυπουργός «μας», για να καταπραΰνει την πείνα του «κυρίαρχου» λαού, για να παραμείνει στο θώκο, επιστρατεύει τον πατριωτισμό και το έθνος, δηλαδή τις υπέροχες κοινωνικές κατηγορίες στις οποίες δεν πιστεύει! (Για την έννοια και τη σημασία του έθνους και τα είδη του εθνικισμού βλ. την εισαγωγή μου στη μελέτη του Α. Παπαναστασίου: «Εθνικισμός», στο μηνιαίο περιοδικό «Ελληνόραμα», του Απριλίου 2008).Καταλήγοντας θα έλεγα στον «πρωθυπουργό» - ο οποίος παραπέμπει την υποβολή των αιτημάτων των Ελλήνων στο ΔΝΤ – ότι οι έννοιες τις πατρίδας και του έθνους δεν ενδείκνυνται για την εξυπηρέτηση ατομικών και κομματικών σκοπιμοτήτων.
Είναι πάνω απ’ αυτά και πάνω απ΄όλα, αν η Ελλάδα προορίζεται να ζήσει και να μεγαλουργήσει.

Τουρκικά αεροσκάφη πέταξαν πάνω από Ελληνικά πολεμικά πλοία

Λίγα εικοσιτετράωρα πριν από την άφιξη του Τούρκου πρωθυπουργού Ταγίπ Ερντογάν στην Αθήνα, η Άγκυρα προχώρησε στην πιό σοβαρή πρόκληση των τελευταίων εβδομάδων, όταν έξι τουρκικά μαχητικά F-16 πέταξαν επάνω από σκάφη του Πολεμικού Ναυτικού που εκτελούσαν άσκηση ("Κυκλών") σε δεσμευμένη περιοχή του Βόρειου Αιγαίου. Τα τουρκικά μαχητικά αναχαιτίστηκαν από ελληνικά σε μία εικονική «αεροναυμαχία» όπου υπήρξαν κρίσιμες στιγμές υψηλής έντασης. Τα ελληνικά μαχητικά (δύο Mirage 2000-5 Mk2 από την 114 Π.Μ. στην Τανάγρα και 2 F-16C από την 130 Σμηναρχία Μάχης της Λήμνου) κατευθύνθηκαν κατά των τουρκικών μαχητικών και προχώρησαν σε αναγνώρισή τους. Η είσοδος έγινε στις 10.00 το πρωί και μέχρι τις 10.26 παρέμειναν προκλητικά εντός του βεληνεκούς των αντιαεροπορικών συστημάτων των ... ... ελληνικών φρεγατών και των βλημάτων αερομαχίας των ελληνικών μαχητικών. Η κίνησή τους ήταν μεταξύ 6.000 και 10.000 ποδών. Τα τουρκικά αεροσκάφη απογειώθηκαν από την αεροπορική βάση του Μπαλικεσίρ όπου φιλοξενείται η 9 AJU (ισοδύναμο της Πτέρυγας Μάχης). Στη «ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ» που κυκλοφορεί μπορείτε να βρείτε ένα σενάριο της ΠΑ για προσβολή και «απαγόρευση» χρήσης του διαδρόμου του Μπαλικεσίρ από τα τουρκικά μαχητικά δεδομένου ότι το συγκεκριμένο αεροδρόμιο μαζί με την αεροπορική βάση της Μπαντίρμα αποτελούν την αιχμή του δόρατος της τουρκικής Αεροπορίας στο Αιγαίο. Τα τουρκικά μαχητικά δεν ενεπλάκησαν σε αερομαχία αφού τα ελληνικά δεν προσπάθησαν "να τους πάρουν την ουρά" βάσει των εντολών που είχαν. Η συγκέντρωση των μονάδων του Στόλου ήταν η μεγαλύτερη δυνατή που μπορεί να παραταχθεί σήμερα στο Αιγαίο σε μία προσπάθεια του Π.Ν. να δείξει ότι ο Στόλος παρά τις εξοντωτικές περικοπές παραμένει φρουρός του Αρχιπελάγους: Συνολικά 8 φρεγάτες, συμμετείχαν, έστω και με ελλείψεις σε κάποια υποσυστήματά τους και 7 πυραυλάκατοι, όπως και 2 υποβρύχια. Οι ελληνικές δυνάμεις είχαν χωριστεί σε δύο ομάδες που συνασκούντο όταν έκαναν την εμφάνισή τους τα τουρκικά μαχητικά Ήδη έχει ενημερωθεί το γραφείο του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου. Η τουρκική πρόκληση ξεκίνησε στις 30 Απριλίου με την έκδοση δύο ΝΟΤΑΜ σχετικά με "παράνομες" ενέργειες και "αποστρατιωτικοποίηση" ελληνικών νήσων, με αφορμή τις ασκήσεις ΠΑ & ΠΝ στο Κεντρικό και Βόρειο Αιγαίο. Συγκεκριμένα η μία ΝΟΤΑΜ αναφέρεται στα νησιά Σαμοθράκη-Λήμνο-Αγ.Ευστράτιο-Ψαρά-Χίο, και η δεύτερη στην Μυτιλήνη. Ταυτόχρονα (λόγω διατύπωσης των Ελληνικών ΝΟΤΑΜ ως προς τα όρια των δεσμευμένων περιοχών για τις εν λόγω ασκήσεις) εκδόθηκε ΝΟΤΑΜ περί ορίων του FIR Αθηνών, τα οποία η Τουρκία αμφισβητεί για μία ακόμη φορά εκφράζοντας τις πάγιες θέσεις της στο θέμα.Δηλαδή η Άγκυρα με την αποστολή των μαχητικών στην δεσμευμένη περιοχή αμφισβήτησε ενεργά το ελληνικό δικαίωμα να γίνονται ασκήσεις, σε αντίθεση με την Αθήνα που "ποιεί την νήσσα" όταν η Τουρκία δεσμεύει παράνομα τέτοιες περιοχές.

Το (οθωμανικό) φέσι και το (εβραϊκό) κιπά

Το (οθωμανικό) φέσι και το (εβραϊκό) κιπά

Από το παραμύθι της ελληνοτουρκικής στην απάτη της ελληνοϊσραηλινής φιλίας...
Γράφει ο Δημήτρης Ζαφειρόπουλος...

Αν θεωρήσουμε ως απαρχή της πολιτικής ιστορίας του Νεωτέρου Ελληνισμού, την Άλωση της Κων/πολης από τους Φράγκους το 1204, θα δούμε ως μία από τις παθογένειες αυτού, την διλημματικότητα. Την ανάγκη δηλαδή επιλογής μεταξύ δύο αντιθέτων καταστάσεων ή παρατάξεων, με εξωγενή προέλευση, μία εκ των οποίων, σώνει και καλά, θα σώσει την Ελλάδα. Από το «καλύτερα το τουρκικό φέσι από την παπική τιάρα» της εποχής της Αλώσεως μέχρι το σημερινό «ΔΝΤ ή χάος», ο Ελληνισμός μαζοχιστικά προσπαθεί να διαλέξει μεταξύ μανιχαϊστικών διλημμάτων, ανήμπορος να βρει τον δικό του, τρίτο - αν θέλετε - δρόμο.
Έτσι, και με τα γεγονότα της περασμένης εβδομάδος στα ανοικτά της Γάζας, η πειρατική εισβολή των ισραηλινών και η δολοφονία αμάχων κατέστη ζήτημα επιλογής από το ημεδαπό «think-tank», σχετικά με το μέρος ποιανού οφείλει να συστρατευθεί η χώρα. Πριν εξετάσουμε το δίλημμα αυτό καθ' αυτό, πρέπει να δούμε τα γεγονότα και τις παρενέργειες, πολιτικές και κυρίως γεωπολιτικές, που αυτά προκάλεσαν.
Το Ισραήλ, ένα κράτος που γεννήθηκε με τη βία και καταπατώντας κάθε έννοια διεθνούς δικαίου, προέβη σε μία απροκάλυπτα βίαιη ενέργεια, την οποία ακόμη και ο πιο πιστός σύμμαχός του δεν μπορεί παρά να καταδικάσει... Γιατί; Πολύ απλά, το Ισραήλ προκαλεί για μία ακόμη φορά, ώστε να εκβιάσει αντίποινα από τον αραβικό κόσμο. Έχει ανάγκη την ένταση στην Μέση Ανατολή, γιατί πολύ απλά βλέπει μία στροφή της πολιτικής των ΗΠΑ και της Ε.Ε. προς την κατεύθυνση εξευρέσεως λύσεως στο Μεσανατολικό. Μία λύση, που σίγουρα δεν συμφέρει το Ισραήλ, ειδικά όταν βλέπει το Ιράν να ισχυροποιείται και να καθίσταται ένας πολύ επικίνδυνος αντίπαλος. Το Ισραήλ επιδιώκει αντίποινα και ένταση. Το ίδιο σχεδόν θέλει και η Τουρκία για να παρουσιασθεί ως ο υπέρμαχος των Αράβων και των Μουσουλμάνων.
Το νέο Χαλιφάτο που ονειρεύεται ο Νταβούτογλου και η συντριβή των Κεμαλιστών, που επιδιώκει ο Ερντογκάν, περνούν μέσα και από το αίμα των νεκρών του Free-Gaza.
Και η Ελλάδα που βρίσκεται μέσα σ' αυτήν την γεωπολιτική σκακιέρα;
Για μία ακόμη φορά στο πουθενά. Γιατί πριν εξετάσει κάποιος συμμαχίες ή επιλέξει στρατόπεδα, οφείλει να έχει ξεκάθαρη στόχευση επιδιώξεων και εθνική εξωτερική πολιτική.
Η χώρα μας, το μόνο που διαθέτει τις τελευταίες δεκαετίες είναι το όραμα της «ελληνοτουρκικής φιλίας» και οι «μπακαλίστικες» επιδιώξεις, πότε της εισόδου στην ΕΟΚ, πότε στο ευρώ και τώρα στο ΔΝΤ.
Εθνικό όραμα και στόχοι είναι τα μόνα που δεν υπάρχουν.
Σ' αυτήν την κατάσταση εμφανίζονται ορισμένοι - θέλουμε να πιστεύουμε ορμώμενοι από πατριωτικά αισθήματα - και ζητούν ταύτιση της εξωτερικής πολιτικής μας με αυτήν του Ισραήλ και στην ουσία την υπαγωγή της Ελλάδος στην τεράστια δύναμη του παγκοσμίου εβραϊκού λόμπι.
Για να πετύχουμε τι;
Την ισχυροποίηση των αιτημάτων της Τουρκίας, που θα βρουν συμπαραστάτη πλέον ολόκληρο τον αραβικό κόσμο;
Την αλλαγή της πολιτικής των ΗΠΑ (δέσμιας του εβραϊκού λόμπι) στα ελληνοτουρκικά προβλήματα;
Ένα χρόνο τώρα, ο Ερντογκάν κονταροκτυπιέται με το Ισραήλ. Σε τι άλλαξε η πολιτική των ΗΠΑ (ξαναθυμίζουμε φίλα προσκείμενης χώρας προς το Ισραήλ) ως προς το Αιγαίο και την Κύπρο αυτόν τον χρόνο; Σε τίποτα. Αντίθετα, όσο η Τουρκία θα ισχυροποιείται ως γεωπολιτικό μέγεθος στην περιοχή, τόσο οι ΗΠΑ θα την εξευμενίζουν παραχωρώντας της οφέλη εις βάρος του μονίμου θύματος, που ποτέ δεν ζητά τίποτε, της Ελλάδος.
Η «ελληνοϊσραηλινή φιλία» που επιδιώκουν ορισμένοι δεν έχει να προσφέρει τίποτε στην Ελλάδα. Το μόνο που μπορεί να προκαλέσει είναι η εμπλοκή της χώρας στις ενδεχόμενες συγκρούσεις στην περιοχή και την εμφάνιση της ισλαμικής τρομοκρατίας στις πόλεις μας. Δεν μπορώ να φαντασθώ το πώς η Ελλάδα θα επιδιώκει την αναίρεση των συνεπειών της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, π.χ. όταν θα αναγνωρίζει και ενδεχομένως θα βοηθά την κατοχή της Γάζας και της Δ. Όχθης.
Δεν μπορώ να φαντασθώ το πώς η Ελλάδα θα επιδιώκει την επίλυση των εθνικών της ζητημάτων, όταν θα δικαιολογεί την καταπάτηση των δικαιωμάτων άλλων λαών, όπως του παλαιστινιακού. Με την βοήθεια του εβραϊκού λόμπι θα ελπίσουν κάποιοι. Σίγουρα! Όπως για παράδειγμα το να περιμένουμε να δούμε τον Σόρος να παύει να στηρίζει τα Σκόπια και να αγωνίζεται για την ελληνικότητα της Μακεδονίας, που περιλαμβάνει και την «δεύτερη Ιερουσαλήμ» Θεσσαλονίκη. Το ζήτημα είναι τεράστιο και έχει πολλές παραμέτρους που χρίζουν ιδιαιτέρας αναλύσεως, όπως π.χ. το τι είναι το Ισλάμ και πώς μπορεί η Ελλάδα να πορευθεί μαζί του. Το μείζον όμως αυτή τη στιγμή - το ξαναγράψαμε προηγουμένως - είναι η ανυπαρξία εξωτερικής πολιτικής και εθνικών επιδιώξεων. Μέχρι η πατρίδα μας να αποκτήσει όραμα και θέληση εθνικής επιβίωσης, κάθε κουβέντα περί συμμαχιών, φιλιών και λόμπι είναι βλακώδης ή απλά ύποπτη.

Η ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ

"...Το δρομολόγιο του ανθρωπιστικού κονβόϊ, και αυτό σοφά σχεδιασμένο: από τον Βόσπορο στην Αττάλεια και από εκεί στην Αμμόχωστο, ένα λιμάνι που έχει πολλά κοινά με το λιμάνι της Γάζας...
...Και το επόμενο βήμα της πραγματικά αξιοθαύμαστης και αξιοζήλευτης αυτής τουρκικής μεθόδευσης (αξίζουν πολλά συγχαρητήρια!) θα είναι η απαίτηση της Τουρκίας αρχικά προς τις χώρες-μέλη του Οργανισμού Ισλαμικής Συνδιασκέψεως και μετέπειτα προς τις χώρες της ΕΕ (και πάει λέγοντας) προκειμένου να άρουν το εμπάργκο των παράνομων λιμανιών του Ψευδοκράτους, αναβαθμίζοντας το διεθνές του status και αντίστοιχα, υποβιβάζοντας την Κυπριακή Δημοκρατία σε 'Ελληνοκυπριακή Διοίκηση της Νότιας Κύπρου', όπως επίσημα η τουρκική πλευρά την αποκαλεί από το '74 μέχρι και σήμερα..."


...Η κάλυψη των τουρκικών μέσων μαζικής ενημέρωσης ήταν εντονότατη, όχι μόνο κατά τη διάρκεια του ταξιδιού προς τη Γάζα αλλά και καθ'όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας της φιλόδοξης αυτής αποστολής. Ο έντονος θρησκευτικός τόνος που δόθηκε από την Τουρκία αλλά και από τον ίδιο τον Τούρκο Πρωθυπουργό 'καπέλωσαν' πολυάριθμες ανθρωπιστικές οργανώσεις από πλήθος χωρών, οι κυβερνήσεις των οποίων -πριν τα τραγικά γεγονότα της 31ης Μαϊου- παρέμεναν απαθείς, βουβές και αμέτοχες στο όλο εγχείρημα.

Αλλά, το μεγάλο μυστικό που αιωρείτο στην ατμόσφαιρα ήταν κοινό : το ανθρωπιστικό υλικό που θα μεταφερόταν στα πλοία δεν θα έφτανε ποτέ στη Γάζα υπό τις παρούσες συνθήκες, με δεδομένη την άτεγκτη ισραηλινή στάση αλλά και δεδομένων των προηγούμενων αποτυχημένων τελικά ανάλογων προσπαθειών. Άλλωστε δεν είχαν περάσει καλά-καλά δύο χρόνια από τότε που και ένα άλλο ναυτικό κονβόϊ ακτιβιστών κατέληξε με τα πλοία να επιστρέφουν άπρακτα στην Κύπρο και με τα φάρμακα που θα έφταναν στη Γάζα να έχουν ήδη λήξει.

Οργανωτής της ανθρωπιστικής αυτής νηοπομπής δεν ήταν απλώς μη κυβερνητικές οργανώσεις αγνών εθελοντών. Για πρώτη φορά η ανθρωπιστική βοήθεια προς τη Γάζα είχε κύριο υποστηρικτή και επίσημο χορηγό ένα ολόκληρο κράτος : την Τουρκία. Μία χώρα που υπό την παρούσα ηγεσία της και τις δεδομένες συνθήκες στην περιοχή είχε πολλούς λόγους να συγκεντρώσει όσο το δυνατόν περισσότερη διεθνή προσοχή σε αυτό το ριψοκίνδυνο εγχείρημα.

Και στο σημείο αυτό, αξίζει να ρίξουμε μια ματιά στα κίνητρά της....

Το ισλαμιστικό καθεστώς της Τουρκίας αρχίζει σιγά-σιγά να δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο. Ένα πρόσωπο που δεν ανέχεται παραφωνίες και πολυφωνίες. Το έδειξε προ διετίας με τον τρόπο που αντιμετώπισε και τελικά εξαφάνιζε εν μία νυκτί φερομένους συνομότες της λεγόμενης 'Εργκενεκόν' που δεν ήταν άλλοι από αντιφρονούντες δημοσιογράφοι, πανεπιστημιακοί, διανοούμενοι και στρατιωτικοί που το ΑΚΡ δεν μπορούσε να ελέγξει πλήρως και όπως αυτό θα ήθελε. Το έδειξε τελευταία με το να τροφοδοτεί τη συντηρητική τουρκική κοινωνία με προκλητικές ερωτικές πόζες του κύριου πολιτικού του αντιπάλου Ντενίζ Μπαϋκάλ, με αποτέλεσμα να τον βγάλει γρήγορα από την πολιτική σκακιέρα, υπό την απειλή περαιτέρω εξευτελισμού του. Το έδειξε με την αναθεώρηση του Συντάγματος της χώρας, με συνοπτικές βέβαια κοινοβουλευτικές διαδικασίες, με αποτέλεσμα να εξασφαλίσει την μελλοντική του επικράτηση. Το έδειξε θέλοντας να φιμώσει τη διεθνή επιστημονική κοινότητα, μην τυχόν και ερευνηθούν ιστορικά δεδομένα που θα αποδείκνυαν τις θηριωδίες κατά των Αρμενίων έναν αιώνα περίπου πριν, και κατ'επέκταση, και τις πιο πρόσφατες ανδραγαθίες του κατά του κουρδικού πληθυσμού.

Από την άλλη, το καθεστώς Ερντογάν απέδειξε ότι γνωρίζει να χειρίζεται τις διεθνείς ισορροπίες κατά τρόπο εντυπωσιακά αριστοτεχνικό. Παίζει στα δάχτυλά του τους μανδαρίνους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μπλέκει γλυκά τη μακρυνή Βραζιλία με το ουρανιομανές Ιράν απαλλάσσοντας την αμήχανη Δύση από το να εκτοξεύει άστοχες και ούτως ή άλλως αναποτελεσματικές απειλές κατά της Τεχεράνης. Δένει χειροπόδαρα την άλλοτε εχθρική Συρία. Αναγορεύει την Ελλάδα 'σύμμαχό και υποστηρικτή' της (!). Ενδυναμώνει διεθνώς την ΠΓΔΜ ενισχύοντας παράλληλα την τουρκική μειονότητα της 'Μακεδονίας'. Κόβει βόλτες ανενόχλητη μεταξύ Βοσνίας-Κροατίας και Βουλγαρίας. Επενδύει στις (ελαφρώς) τουρκόφωνες πρώην σοβιετικές δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας και αναγορεύει σε δορυφόρο της το πετρελαιοπαραγωγό Αζερμπαϊτζάν.

Και όλα αυτά συμβαίνουν ενόσω διαρκεί το φλερτ με το Ισραήλ.

Γιατί, μέσα στη δίνη των γεγονότων, σε λίγο θα το ξεχάσουμε: Η κυβέρνηση Ερντογάν μόλις πριν λίγο καιρό αντελήφθη ότι η Γάζα υποφέρει, αφού μόλις πριν λίγο καιρό η Τουρκία έκανε κοινές ασκήσεις με τον ισραηλινό στρατό, μόλις πριν λίγο καιρό τροφοδοτούσε (και συνεχίζει να τροφοδοτεί) με νερό όλο το Ισραήλ, μόλις πριν λίγο καιρό αγόραζε ισραηλινά όπλα, για να τα χρησιμοποιήσει στο Βόρειο Ιράκ αλλά και στο εσωτερικό της...

Και ενώ η λύση "Ευρώπη" με το ταλαιπωρημένο ευρώ δεν φαίνεται να ενδείκνυται πια, με μιαν Αμερική ενδοστρεφή, προβληματισμένη περί των οικονομικών της και στην ουσία εγκλωβισμένη στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν, η κυβέρνηση Ερντογάν αποφάσισε να στρέψει τα μάτια της στον 'φυσικό της χώρο' : στον αραβικό κόσμο, έναν κόσμο που τον είχε κάπου ξεχασμένο (αλλά κι εκείνος δεν την υπολόγιζε πια για πιθανή εταίρο και σύμμαχο).

Κοινό σημείο αναφοράς : το Ισλάμ (ποιό άλλο;), τη θρησκεία που μιλάει στην ψυχή των αράβων, ανεξαρτήτως υπηκοότητας, γλώσσας και διαλέκτου. Και δεν υπάρχει καλύτερη αφορμή από την προστασία των αδικημένων Παλαιστινίων, που επιτέλους θυμήθηκε η Άγκυρα πως πρέπει να προστατεύσει. Άλλωστε, το Παλαιστινιακό πρόβλημα είναι αυτό που ενώνει αλλά και χωρίζει τον αραβικό κόσμο. Τον μουσουλμανικό κόσμο όμως, τον ενώνει σύσσωμο.

Και έτσι η κυβέρνηση Ερντογάν αποφασίζει να δώσει ένα τέλος στο περιστασιακό, όπως φάνηκε, ρομάντζο με το Τελ Αβίβ, για να αρχίσει ένας νέος κύκλος νεο-οθωμανικής επικράτησης στην Ανατολική Μεσόγειο και -ειδικότερα- στα λαχταριστά πλούσια κοιτάσματα φυσικού αερίου στη θαλάσσια περιοχή που συνδέει φίλους και εχθρούς της : το Ισραήλ, την Αίγυπτο, τον Λίβανο, την Κύπρο και -κατ'επέκταση-.και την Ελλάδα.. Όχι πολύ μακρυά δηλαδή από το σημείο που παίχτηκε το ισραηλινό στρατιωτικό φιάσκο της περασμένης Δευτέρας!

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Τουρκία, προκειμένου να άρει τη διεθνή απομόνωση του Ψευδοκράτους στο κατεχόμενο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, χαρακτηρίζει ως 'απάνθρωπη' και 'άδικη' τη συνεχιζόμενη επιβολή διεθνούς εμπάργκο στα παράνομα λιμάνια που διατηρεί στην Κερύνεια και την Αμμόχωστο. Και όσες φορές και αν το είχε επαναλάβει, το μόνο που εισέπραττε δεκαετίες τώρα ήταν ότι η κατοχή της Κύπρου είναι παράνομη και, άρα, δικαίως δήθεν 'πάσχει' το παράνομο κρατικό μόρφωμα που δημιούργησε εκεί που δεν έπρεπε.
Παρόλαυτά, σε αυτό της το επιχείρημα, ευήκοα ώτα βρήκε μόνο στον Οργανισμό της Ισλαμικής Συνδιασκέψεως - τον μόνο διεθνή οργανισμό στον οποίον το Ψευδοκράτος συμμετέχει ως παρατηρητής (μαζί με μία αυτονομιστικη μουσουλμανική τρομοκρατική οργάνωση που επιδιώκει τη δημιουργία ανεξάρτητου ισλαμικού κράρτους σε κάποια από τα νησία των Φιλιππίνων). Τελευταία όμως, πολύς λόγος γίνεται στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των διευθυντηρίων των Βρυξελλών προκειμένου επιτέλους να επιτραπεί το απ' ευθείας εμπόριο με τα κατεχόμενα της Κύπρου (απενοχοποιώντας έτσι την Ευρώπη-"Πόντιο Πιλάτο"...). Και σε περίπτωση που κάτι τέτοιο τελικά συμβεί, τότε καλύτερα ας ξεχάσουμε την πιθανότητα επανένωσης του νησιού με όρους που δεν θα είναι καταστροφικοί για τον κυπριακό ελληνισμό. Ή , αλλιώς : ας πάρουμε απόφαση ότι στην Κύπρο θα υπάρχουν δύο κράτη, και -συνεπώς- δύο μέτρα και δύο σταθμά.

Ο συμβολισμός του δρομολογίου Αμμόχωστος-Γάζα γίνεται σαφέστατος :

Από το απάνθρωπα αποκλεισμένο λιμάνι της κατεχόμενης Αμμοχώστου ξεκινούν τα καράβια με την αγνή ανθρωπιστική βοήθεια προς το (πράγματι) απάνθρωπα διεθνώς αποκλεισμένο λιμάνι της Γάζας. Ένα δώρο από το 'αδικημένο διεθνώς' καθεστώς του Ψευδοκράτους προς το 'παρεξηγημένο μουσουλμανικό και ισλαμικά ευσεβές' καθεστώς της Χαμάς.

Και το επόμενο βήμα της πραγματικά αξιοθαύμαστης και αξιοζήλευτης αυτής τουρκικής μεθόδευσης (αξίζουν πολλά συγχαρητήρια!) θα είναι η απαίτηση της Τουρκίας αρχικά προς τις χώρες-μέλη του Οργανισμού Ισλαμικής Συνδιασκέψεως και μετέπειτα προς τις χώρες της ΕΕ (και πάει λέγοντας) προκειμένου να άρουν το εμπάργκο των παράνομων λιμανιών του Ψευδοκράτους, αναβαθμίζοντας το διεθνές του status και αντίστοιχα, υποβιβάζοντας την Κυπριακή Δημοκρατία σε 'Ελληνοκυπριακή Διοίκηση της Νότιας Κύπρου', όπως επίσημα η τουρκική πλευρά την αποκαλεί από το '74 μέχρι και σήμερα.

Ήταν θλιβερή η έκπληξη των ελλαδικών ΜΜΕ, όταν έγινε γνωστή η άρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας να συνδράμει το ναυτικό κονβόϊ. ¨Ηταν ακόμα πιο θλιβερή η ...απογοήτευση ελλαδικών εντύπων για αυτήν την.. δήθεν 'απάνθρωπη άρνηση της Λευκωσίας' να βοηθήσει τον Παλαιστινιακό λαό.

Τα ανακλαστικά όμως της κυπριακής διπλωματίας ήταν ορθότατα, γιατί ήταν πέρα για πέρα φανερή η τουρκική προβοκάτσια, όχι τόσο απέναντι στο Ισραήλ (που στο κάτω-κάτω, αυτό είναι θέμα που θα έπρεπε να απασχολεί αποκλειστικά και μόνο το Ισραήλ και κανέναν άλλον) όσο απέναντι στην ίδια την Κυπριακή Δημοκρατία.

Και αν θεωρηθεί όψιμο το ενδιαφέρον της Άγκυρας για το καλό των Παλαιστινίων, δεν είναι καθόλου όψιμο το ενδιαφέρον της για τους Τουρκοκυπρίους, που εκείνη τούς κρατά ομήρους της υπό τη μορφή 'υπηκόων' ενός ούτως ή άλλως παράνομου κρατικού μορφώματος.

Και φτάνουμε σε εκείνη τη Δευτέρα της 31ης Μαϊου, που εδώ, στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο, θα αργήσουμε πολύ να ξεχάσουμε.

Οι περιθωριακές ισραηλινές αριστερές φιλειρηνικές οργανώσεις είχαν προ καιρού προειδοποιήσει την πολιτική ηγεσία της χώρας ότι τα σενάρια περί 'ρεσάλτο' και 'ηρωικής κατάληψης' των πλοίων του ανθρωπιστικού κονβόϊ θα κατέληγαν σε ένα τεράστιο επικοινωνιακό φιάσκο που θα εξέθετε τη χώρα διεθνώς. Μια τέτοια ριψοκίνδυνη στρατιωτική επιχείρηση θα προκαλούσε το χαμό ανθρώπινων ζωών και θα απομόνωνε διπλωματικά το Ισραήλ.

Τόσο η ισραηλινή κυβέρνηση όσο και η ισραηλινή αντιπολίτευση δεν έλαβαν το μήνυμα, αν και ήταν τόσο, μα τόσο ξεκάθαρο! Όχι μόνο δεν προσπάθησαν να ανασκευάσουν τα ανεδαφικά τους στρατιωτικά σχέδια επί χάρτου, αλλά ούτε καν προσπάθησαν να βρεθεί μια λύση ούτως ώστε να ελεγχθεί το φορτίο των πλοίων από στόλο τρίτων χωρών προτού η ανθρωπιστική νηοπομπή εισέλθει στα χωρικά ύδατα της χώρας. Και βέβαια, ούτε η Τουρκία -αν και θα μπορούσε- δεν προσπάθησε να διασκεδάσει τις ανησυχίες της ισραηλινής πλευράς, προτείνοντας έστω και αυτή τον έλεγχο του ανθρωπιστικού υλικού που προοριζόταν για τους 'υπηκόους' της Χαμάς από κάποια τρίτη, ουδέτερη, χώρα.

Η παρούσα ισραηλινή πολιτική ηγεσία έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων της την έννοια των διεθνών χωρικών υδάτων. Αψήφισε τη δύναμη της οργής της διεθνούς κοινής γνώμης και αποφάσισε ότι το Ισραήλ βρίσκεται μόνο του σε αυτόν τον πλανήτη. Και τώρα υφίσταται τις συνέπειες, όπως πολύ σωστά συμπέρανε κυνικά και εκ των υστέρων ο τούρκος Πρωθυπουργός.

Και ιδού τα αποτελέσματα :

Η απομονωμένη μέχρι πρότινος οργάνωση Χαμάς, χωρίς να προβεί σε καμμία κίνηση, χωρίς να ρίξει ούτε μία ρουκέτα, ούτε έναν τόσο δα πύραυλο, κατάφερε να φέρει στα μέτρα της τη διεθνή κοινότητα.

Η Αίγυπτος επιτέλους αναγκάστηκε να ανοίξει τα σύνορά της με τη Γάζα.

Ο ΟΗΕ απαιτεί να αρθεί το εμπάργκο.

Ο ίδιος ο ισραηλινός Πρωθυπουργός συνθηκολογεί 'επιτρέποντας' να εισρεύσει ανθρωπιστική βοήθεια προς τη Γάζα -γεγονός το οποίο συνέβαινε και...παλαιότερα (!!), με τα φορτηγά του ΟΗΕ και της UNRWA από το φυλάκιο Έρεζ που συνδέει τη Γάζα με το Ισραήλ-.

Η Τουρκία αναγορεύεται αρχηγός του μουσουλμανικού κόσμου, κατά πολύ ικανότερος από πολλές αραβικές χώρες που μέχρι σήμερα έμεναν άπρακτες, συγκινούμενες απλώς για τα δίκαια του παλαιστινιακού λαού.

Οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ευρώπη καταδικάζουν αμήχανα το Ισραήλ για το φιάσκο της Δευτέρας, διαπιστώνοντας ότι η Χαμάς αναβαθμίστηκε διεθνώς -χωρίς καν να προσπαθήσει πολύ-.

Και... οσονούπω, θα τεθεί και επισήμως θέμα άρσεως του εμπάργκο στα παράνομα λιμάνια του Ψευδοκράτους των Κατεχομένων της Κύπρου - γιατί κάπως θα πρέπει να αμοιφθεί και η Άγκυρα για τις καλές της υπηρεσίες εκ μέρους του μουσουλμανικού κόσμου, ο οποίος, για να προστατευθεί από μελλοντικές ακροβασίες της, θα 'τής κάνει και αυτό το χατίρι', μόνο και μόνο για να την κρατήσει μακρυά από τις μύριες όσες άλλες ανοιχτές ενδοαραβικές πληγές...-

H μόνη πραγματικά ηττημένη :
Η Κυπριακή Δημοκρατία, η οποία θα πρέπει ακόμα μία φορά (και μάλιστα ίσως πολύ σύντομα) να πείσει τη διεθνή κοινότητα για τα αυτονόητα. Και όλα αυτά συμβαίνουν, ενώ η μόνη πραγματική της σύμμαχος, η Ελλάδα, βρίσκεται σε απίστευτη παρακμή...