Του Σταύρου Χριστακόπουλου
Αν κάποια μέρα χτυπήσει πολύ πρωί το κουδούνι σας, μάλλον δεν θα είναι ο γαλατάς σας – άλλωστε οι γαλατάδες έχουν εξαφανιστεί από χρόνια. Δεν θα είναι επίσης ο... διαρρήκτης «σας». Ακόμη κι αυτός πάει κάποτε για ξεκούραση. Κατά πάσα πιθανότητα ανησυχεί για σας ο προσωπικός σας φοροεισπράκτορας – ή ο μπράβος του. Και... έσπευσε να βεβαιωθεί πως είστε σε θέση να στηρίξετε την επιχείρηση σωτηρίας της πατρίδας υπό την Αγία Σκέπη του Χορστ Ράιχενμπαχ.
Το κράτος οσονούπω καταργεί, αναδιαρθρώνει και γενικώς... ανασκολοπίζει κάπου 200 εφορίες – τόσες λέει το μνημονιακό ραπόρτο που έχει αποδεχθεί το υπουργείο Οικονομικών. Κανείς δεν ξέρει με βεβαιότητα αν θα υλοποιήσει τελικά το πρόγραμμα, όμως το βέβαιο είναι πως οι περισσότερες ΔΟΥ της χώρας, εξ αιτίας αυτής της διαδικασίας, βρίσκονται σε κατάσταση διάλυσης εδώ και μήνες με αποτέλεσμα, όπως σημειώσαμε την περασμένη Πέμπτη, οι φοροεισπρακτικοί μηχανισμοί να έχουν παραλύσει αφήνοντας το κράτος χωρίς έσοδα.
Τις συνέπειες τις βλέπουμε με σαφήνεια στα τραγικά αποτελέσματα είσπραξης του ΦΠΑ, τα οποία φυσικά δεν οφείλονται μόνο στη διάλυση του μηχανισμού, αλλά και στη ραγδαία πτώση του τζίρου στην αγορά και στην αδυναμία καταβολής του από τις δεκάδες χιλιάδες υπό πτώχευση μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Έτσι ή αλλιώς όμως το κράτος έχει αναστείλει την είσπραξη φόρων καθιστώντας πρακτικά αδύνατη τη συλλογή τους. Αναβάλλοντας για μετά τις εκλογές τις θανατηφόρες ακόμη και για πάμπτωχους φορολογικές δηλώσεις και τις παρεπόμενες διπλές «έκτακτες» εισφορές, έχοντας καθυστερήσει τους ΦΑΠ και ΕΤΑΚ της διετίας και προγραμματίζοντας να τους εισπράξει μονομιάς φέτος μαζί με το γνωστό χαράτσι στα ακίνητα, μόνο ένα εγγυημένο αποτέλεσμα μπορεί να έχει: την πλήρη αποτυχία και τον απόλυτο εκτροχιασμό.
Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαίο το ότι το ΔΝΤ αναθεωρεί τα 11,5 δισ. ευρώ μέτρων της τρόικας στα 14 δισ.
Συνυπολογίζοντας την αναμενόμενη τεράστια ύφεση και φέτος, μοιάζει με έγκλημα εκ προμελέτης η απόφαση της συγκυβέρνησης για ανάθεση της συλλογής φόρων σε ιδιωτικές ελεγκτικές εταιρείες, οι οποίες θα λειτουργούν σε συνεργασία με τη νεότευκτη Επιχειρησιακή Μονάδα Είσπραξης.
Με άλλα λόγια, κομάντος του υπουργείου, ελεγκτικές εταιρείες και δικηγόροι θα επιδράμουν κατά παντός και όχι μόνο κατά όσων χρωστούν μεγάλα ποσά. Ακόμη και μικρές οφειλές θα μπαίνουν στο στόχαστρο του μικτού σχήματος «κεφαλοκυνηγών».
Δηλαδή, όπως έχουμε προαναγγείλει εδώ και πολλούς μήνες, όχι μόνο οι «κεφαλοκυνηγοί» της τρόικας θα απειλούν και θα εκβιάζουν με κατασχέσεις και αυτόφωρο, αλλά θα θέσουν σε λειτουργία έναν ιδιότυπο... «Τειρεσία», ο οποίος θα κρατάει για μεγάλο χρονικό διάστημα σε μαύρες λίστες όσους δεν πληρώνουν εγκαίρως.
Αυτόφωρο για ψίχουλα
Όποιος πίστεψε λοιπόν ότι οι θεατρικές κινήσεις της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. με τις συλλήψεις γνωστών και λιγότερο γνωστών μεγαλοφειλετών, με χρέη τεράστια και αδύνατον να εισπραχθούν, έγιναν για να αποδοθεί κάποιους είδους φορολογική δικαιοσύνη, είναι απλώς γελασμένος, όπως από πολύ νωρίς είχαμε προειδοποιήσει.
Εξ άλλου η κυβέρνηση έχει ήδη νομοθετήσει από τον Αύγουστο του 2011 τη δυνατότητα παραπομπής στο αυτόφωρο όσων χρωστάνε πάνω από 5.000 ευρώ. Τότε, προκειμένου να... καθησυχαστούν οι μικροφειλέτες, η κυβερνησάρα του Παπανδρέου, με τον Βενιζέλο υπουργό Οικονομικών, είχε δηλώσει ότι ο νόμος θα εφαρμοζόταν μόνο για όσους χρωστάνε μεγάλα ποσά – τα οποία, αν δεν με απατά η ταλαίπωρη μνήμη μου, το υπουργείο προσδιόριζε σε περισσότερα από 150.000 ευρώ.
Όταν όμως νομοθετείς το αυτόφωρο για χρέη των 5.000 ευρώ, η υποτιθέμενη «πολιτική» χρήση του μέτρου είναι απλώς... φερετζές, ο οποίος πρόσκαιρα μόνο συγκαλύπτει το αυτονόητο: νομοθετείς αυτό που προτίθεσαι να εφαρμόσεις. Τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο.
Συμπληρωματικά, όπως μπορεί κάποιος να διαβάσει σήμερα στο σχετικό ρεπορτάζ της Αυγής:
«Με βάση τον τελευταίο φορολογικό νόμο, η έρευνα είσπραξης των ληξιπρόθεσμων οφειλών έχει ανατεθεί σε 40 ιδιωτικά γραφεία με εξάμηνες συμβάσεις, οι οποίες θα συνάπτονται από τους προϊσταμένους των υπηρεσιών, όπου έχουν βεβαιωθεί οι ληξιπρόθεσμες ανείσπρακτες οφειλές. Οι ιδιώτες έχουν την εντολή να εντοπίζουν περιουσιακά στοιχεία των οφειλετών στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό, όπως:
● Ακίνητα που δεν έχουν δηλωθεί στη φορολογική αρχή ή δεν έχουν μεταγραφεί.
● Απαιτήσεις στα χέρια τρίτων και ειδικά περιουσιακά στοιχεία.
● Περιουσιακά στοιχεία ή επιχειρήσεις που μεταβιβάστηκαν.
● Περιουσιακά στοιχεία που αποκτήθηκαν από τρίτους με χρηματικούς πόρους του υπόχρεου. Τραπεζικούς λογαριασμούς εντός και εκτός Ελλάδος. Υπενθυμίζεται ότι στις 30 Μαρτίου λήγει η προθεσμία ένταξης στη ρύθμιση εξόφλησης ληξιπρόθεσμων χρεών (έως 10.000 ευρώ για φυσικά πρόσωπα και έως 75.000 ευρώ για νομικά)».
Προσέξατε μήπως τη διαδικασία; «Η έρευνα είσπραξης των ληξιπρόθεσμων οφειλών έχει ανατεθεί» στα ιδιωτικά γραφεία, των οποίων οι συμβάσεις «θα συνάπτονται από τους προϊσταμένους των υπηρεσιών, όπου έχουν βεβαιωθεί οι ληξιπρόθεσμες ανείσπρακτες οφειλές».
Ούτε καν... διαγωνισμός, με διαφανείς όρους και προϋποθέσεις: ανάθεση κατά το δοκούν, προς δόξαν προφανώς της διαφάνειας και της καταπολέμησης της διαφθοράς. Είπατε κάτι για μίζες; Α πα πα πα... Είναι δυνατόν η κυβέρνηση Ράιχενμπαχ να κάνει πράματα αδιαφανή σε τόσο σοβαρές πρωτοβουλίες, οι οποίες ελέγχονται για σωρεία παραβιάσεων των στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων; Μα τι είμαστε; Προτεκτοράτο; Φτου κακά...
Οδηγήθηκαν στην γκιλοτίνα
Καθώς ήρθε η ώρα να εφαρμοστούν μερικά από τα χειρότερα μέτρα που μπορεί να συλλάβει ο αρρωστημένος νους των τροϊκανών και των εν Ελλάδι υποχειρίων τους, καλό είναι να θυμηθούμε ότι δεν πρόκειται για νέους σχεδιασμούς και ότι δεν σχετίζονται με την υποτιθέμενη αδυναμία των φοροεισπρακτικών μηχανισμών. Άλλωστε, όπως προείπαμε, οι μηχανισμοί αυτοί έχουν τεθεί εκτός λειτουργίας χάρη στην πολύμηνη αποδιοργάνωση εν όψει της... αναδιάρθρωσής τους.
Πριν από έναν και πλέον χρόνο, λοιπόν, στις 10 Ιανουαρίου 2011, την εποχή που η αναγγελία τέτοιων εγκληματικών ηλιθιοτήτων έμοιαζε με άκρατη συνωμοσιολογία, σε ένα κείμενο με τίτλο «Αναμνήσεις... γκιλοτίνας!», παραθέταμε την πρόταση του αρθρογράφου Τζον Πλέντερ όπως αυτή κατεγράφη στους Financial Times στις 4 του ίδιου μήνα. Παρακολουθήστε την:
«Ενδεχομένως, λοιπόν, να ήρθε η ώρα για μία "τρελή", αλλά σε κάθε περίπτωση πρακτική πρόταση: την προσωρινή μεταρρύθμιση του φοροεισπρακτικού συστήματος στη βάση της εκμίσθωσης ιδιωτών για την είσπραξη των φόρων.
Εάν η πρόταση αυτή φαίνεται αλλόκοτη, είναι επειδή η προηγούμενη εμπειρία δημιουργεί πολλές αμφιβολίες. Κατά τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία η πρακτική αυτή οδήγησε σε ενίσχυση της κατάχρησης, καθώς οι ιδιώτες που είχαν το δικαίωμα είσπραξης φόρων χρησιμοποίησαν πρακτικές κακομεταχείρισης των πολιτών, ώστε να ενισχύσουν τα κέρδη τους. Ο Αύγουστος και ο Διοκλητιανός αναγκάστηκαν να επιβάλουν μέτρα αντιμετώπισης αυτών των πρακτικών κατάχρησης.
Το ίδιο πρόβλημα δημιουργήθηκε τον 17ο και τον 18ο αιώνα στη Γαλλία, όπου οι ιδιώτες εισπράκτορες της φορολογίας ήταν οι μεγαλύτεροι εργοδότες μετά τον στρατό και το ναυτικό. Πολλοί από αυτούς ήταν παραστρατιωτικοί που είχαν το δικαίωμα να ψάχνουν στα σπίτια των ιδιωτών με την απλή υποψία φοροδιαφυγής.
Η κατάχρηση που άσκησαν αυτές οι δυνάμεις ήταν τέτοια ώστε η πολιτική της εκμίσθωσης των φόρων σε ιδιώτες να γίνει μία έντονα μισητή. Κατά τη Γαλλική Επανάσταση πολλοί από αυτούς τους ιδιώτες φοροεισπράκτορες οδηγήθηκαν στην γκιλοτίνα, εκ των οποίων και ο Antoine Lavoisier, ο "πατέρας" της χημείας, ο οποίος χρηματοδότησε όλη του την επιστημονική έρευνα από τις δραστηριότητές του ως ιδιώτη φοροεισπράκτορα και τραπεζίτη»!!!
Γιατί έχουν λυσσάξει με τη... διαφθορά
Και πώς ακριβώς προτείνει ο αρθρογράφος να εφαρμοστεί αυτό το μοντέλο;
«Χρησιμοποιήθηκε πρόσφατα στην Ιταλία – βεβαίως σε μία πιο χαλαρή μορφή του όρου, όπου, αντί ο ιδιώτης να "αγοράζει" τις φορολογικές οφειλές μιας ομάδας ανθρώπων (όπως συνέβαινε στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία), απλώς αναλάμβανε την είσπραξη των φόρων παίρνοντας μετά από το κράτος μία προμήθεια.
Μέχρι το 2006 οι ιταλικές τράπεζες αλλά και ιδιωτικές επιχειρήσεις στην Ιταλία αποκτούσαν το δικαίωμα είσπραξης φόρων έπειτα από δημόσιο διαγωνισμό. Πρακτικά το μεγαλύτερο μέρος των κερδών τους προέκυπτε από τη διακράτηση της ρευστότητας κατά την περίοδο από τη συλλογή των φόρων μέχρι την ημερομηνία καταβολής τους στο κράτος.
Είναι προφανώς κρίσιμο το ότι δεν θα υπάρχουν ενδείξεις διαφθοράς και για τους ιδιώτες που θα μετέχουν στον διαγωνισμό».
[Σημείωση: Ακόμη και ο προτείνων την «τρελή» αυτή ρύθμιση Πέλτζερ θέτει ως προϋπόθεση τον αδιάβλητο διαγωνισμό. Υπάρχει κάτι τέτοιο στις προθέσεις του υπουργείου Οικονομικών ή μήπως οι «κολλητοί» έχουν ήδη πάρει τις αναθέσεις κάτω από το τραπέζι; Αν είναι να μας χτυπάνε την πόρτα ξημερώματα οι μπράβοι τους, ας είναι τουλάχιστον... αδιάφθοροι. Θα έχει άλλη χάρη!]
Τίποτε όμως σε αυτή τη ζωή δεν είναι εντελώς τυχαίο. Και εξηγούμεθα: Δύο μέρες μετά τη δημοσίευση του άρθρου αυτού, δηλαδή στις 6 Ιανουαρίου 2011, το κύριο άρθρο της Καθημερινής υιοθετούσε πλήρως την πρόταση αυτή. Προσέξτε τις διατυπώσεις:
«Η πρόταση για την ανάθεση της συλλογής φόρων σε ιδιωτικές εταιρείες αξίζει να μελετηθεί σοβαρά. Ήδη χώρες όπως η Ιταλία το έχουν δοκιμάσει με σχετική επιτυχία.
Εν πάση περιπτώσει, ο ελληνικός φοροεισπρακτικός μηχανισμός έχει φτάσει σε τέτοια χάλια, που λίγα έχει να χάσει το κράτος δοκιμάζοντας μια νέα μέθοδο. Θα μπορούσε μάλιστα να αρχίσει ένα πιλοτικό πρόγραμμα για να διαπιστώσουν οι αρμόδιοι κατά πόσον μπορεί να λειτουργήσει αυξάνοντας την αποτελεσματικότητα και εξαλείφοντας το εκτεταμένο φαινόμενο της διαφθοράς».
Καταλαβαίνετε τώρα γιατί έχουν λυσσάξει από την αρχή της μνημονιακής μας περιπέτειας με τη... διαφθορά; Διότι υπό κανονικές συνθήκες η υιοθέτηση τέτοιων τερατωδιών θα ήταν απλώς αδύνατη και αδιανόητη.
Όπως ο καθένας πια μπορεί να καταλάβει, το μετεκλογικό τοπίο ετοιμάζεται μα ταχύτατο ρυθμό. Τώρα το αν και ποιος θα εφαρμόσει όλα όσα έχουν τόσον καιρό προετοιμαστεί και αν θα καταφέρει να αντέξει τις συνέπειες είναι ερωτήματα προς απάντηση.
Σε κάθε περίπτωση, έχουμε πολλά ακόμη να πούμε – και, δυστυχώς, να δούμε – για το είδος της κοινωνίας που ονειρεύονται οι Ράιχενμπαχ, οι εντόπιοι πράκτορες, υποπράκτορες και ανθυποπράκτορες, οι «κουκουλοφόροι» της τρόικας και οι χρήσιμοι ηλίθιοι που επιθυμούν και ενισχύουν την πλήρη μετατροπή της Ελλάδας σε αποικία της ευρωζώνης...
ΥΓ.: Ο πίνακας που συνοδεύει το κείμενο αυτό είναι «Ο φοροσυλλέκτης» (The Tax Collector, 1543) του Φλαμανδού ζωγράφου Paul de Vos (1591 ή 1595 - 1678), εκπροσώπου του μπαρόκ. Τα έργα του ήταν διάσημα για τη χρήση στοιχείων με αποτρόπαιες λεπτομέρειες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου