Όταν χτυπά ο ιός της Επανάστασης

Βρε πώς αλλάζουν τους λαούς οι καιροί… Είναι αυτό που λένε, καιρός φέρνει τα λάχανα καιρός τα παραπούλια. Σαράντα δύο χρόνια η πλειοψηφία των Λίβυων ήταν ευχαριστημένοι με τον ηγέτη τους, ή έστω τον ανέχονταν. Αξίζει να θυμηθούμε ότι και ο Ανδρέας Παπανδρέου, μετά την πρώτη του επίσκεψη στη Λιβύη, το 1977, είχε πει: «Δεν είναι στρατιωτική δικτατορία. Το αντίθετο μάλιστα. Πρόκειται για μια διακυβέρνηση στα πρότυπα του δήμου των αρχαίων Αθηναίων». Ήταν η εποχή που ο Παπανδρέου φλέρταρε με τον τρίτο δρόμο του Λίβυου ηγέτη. Στις 9 Ιουνίου του 2010, ο Έλληνας πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου είχε συνάντηση δύο ωρών με το Μουαμάρ Καντάφι στην Τρίπολη. Όπως είπε ο ίδιος στους Έλληνες δημοσιογράφους, η συνάντηση είχε την πολιτική της πλευρά αλλά και τη συναισθηματική της ανθρώπινη διάσταση. Ο Λίβυος ηγέτης υποσχέθηκε βροχή επενδύσεων στην Ελλάδα. Η ιστορία όμως έχει ξαφνικά γυρίσματα, και η τύχη δεν συντροφεύει πάντα τους τολμηρούς και ισχυρούς. Έτσι πρόσφατα σηκώθηκε στη Λιβύη ένα λαϊκό αντικανταφικό τσουνάμι χωρίς έλεος! Το αν και σε ποιο βαθμό ήταν αυθόρμητο ή υποκινούμενο ας το αποφασίσει ο κάθε σκεπτόμενος παρατηρητής για λογαριασμό του. Όποια κι αν είναι η αλήθεια, ο ιός της επανάστασης για “ελευθερία” που ξεκίνησε από την Τυνησία και επεκτάθηκε στην Αίγυπτο, χτύπησε τώρα και τη Λιβύη. Μα τι ιός! Ήταν άραγε και αυτός κατασκευασμένος στα σκοτεινά εργαστήρια των υπερδυνάμεων, όπως και τόσοι άλλοι ιοί; Κύριος οίδε… Παρακολουθώ με τρόμο και ψυχικό πόνο το αιματοκύλισμα και τον εμφύλιο που έχει ξεσπάσει στη Λιβύη και εύχομαι να μην κλιμακωθεί στα χειρότερα. Αδελφοί εναντίον αδελφών! Οποία κατάρα! Ας θυμηθούμε εν συντομία ποιος ήταν ο Συνταγματάρχης Καντάφι και ποια ήταν η πολιτική του σταδιοδρομία, και ας αναλογιστούμε με ψυχραιμία αν του αξίζει ένα ταπεινωτικό και τραγικό τέλος. Ο Μουαμάρ αλ Καντάφι κατάγεται από οικογένεια Βεδουίνων νομάδων. Γεννήθηκε το 1942 σε μία τέντα στην έρημο. Σε ηλικία 19 ετών διώχτηκε από τη Sebha εξαιτίας της δράσης του ως ακτιβιστής. Σπούδασε νομικά και στη συνέχεια έκανε στρατιωτική καριέρα. Την 1η Σεπτεμβρίου του 1969, μια μικρή ομάδα από αξιωματικούς του στρατού υπό την ηγεσία του 27χρονου Καντάφι έκανε πραξικόπημα και ανέτρεψε το βασιλιά Idris, ενώ ο τελευταίος παραθέριζε στην Ελλάδα (στα Καμένα Βούρλα) για λόγους υγείας. Ο Καντάφι είναι ένας από τους μακροβιότερους σε υπηρεσία μη-βασιλικούς ηγέτες της ιστορίας. Το 1970 ο Καντάφι έδιωξε από τη Λιβύη τις Αμερικάνικες και Βρετανικές στρατιωτικές βάσεις. Το 1973 κρατικοποίησε όλες τις ξένες πετρελαϊκές εταιρείες στη χώρα του. Από το 1974 και μετά υιοθέτησε μια μορφή Αραβικού Σοσιαλισμού που περιγράφτηκε μέσα στο περίφημο ή, αν θέλετε, διαβόητο, «Πράσινο Βιβλίο». Αυτό συνδύαζε την κρατικοποίηση πολλών οικονομικών τομέων με ένα είδος λαϊκής κυβέρνησης που φαινομενικά λειτουργούσε μέσω των λαϊκών συμβουλίων, των εργατικών συνδικάτων και άλλων μεγάλων οργανισμών. Στη διεθνή σκηνή ο Καντάφι έγινε γνωστός για την παρορμητική και απρόβλεπτη συμπεριφορά του, και κατηγορήθηκε ότι η κυβέρνησή του χρηματοδοτούσε τρομοκρατικές ομάδες Παλαιστινίων και Αράβων εξτρεμιστών παγκοσμίως. Αυτές οι δραστηριότητες τον έφεραν σε σύγκρουση με την κυβέρνηση των ΗΠΑ, και τον Απρίλιο του 1986 Αμερικάνικα αεροσκάφη από βάσεις στη Βρετανία βομβάρδισαν αρκετές περιοχές της Λιβύης, σκοτώνοντας ή τραυματίζοντας μερικά από τα παιδιά του. Ο ίδιος μόλις διασώθηκε. Η φημολογούμενη εμπλοκή του στην ανατίναξη αεροσκάφους της Ρan Αm με απολογισμό 270 νεκρούς στο Lockerbie της Σκωτίας, το 1988, οδήγησαν τα Ηνωμένα Έθνη να επιβάλουν κυρώσεις στη Λιβύη πράγμα που απομόνωσε ακόμη περισσότερο τον Καντάφι. Το 2003 ο Καντάφι ανακοίνωσε ότι διακόπτει το πρόγραμμα των μη συμβατικών όπλων και σε απάντηση τα Ηνωμένα Έθνη ήραν τις περισσότερες κυρώσεις. Σταδιακά η εικόνα του Καντάφι στο εξωτερικό αποκαταστάθηκε και η Λιβύη επανεντάχθηκε στην παγκόσμια κοινότητα. Το Νοέμβριο του 2005 ο αντιπρόεδρος της CIA είχε μυστικές συναντήσεις με τον Καντάφι στη Λιβύη. Το Φεβρουάριο του 2009 ο Καντάφι εκλέχτηκε πρόεδρος της Αφρικανικής Ένωσης , και αργότερα τον ίδιο χρόνο έδωσε την πρώτη του ομιλία στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών. Αυτός είναι με λίγα λόγια ο εκκεντρικός και αμφιλεγόμενος Λίβυος ηγέτης. Δείτε τη χρονολογία του καθεστώτος Καντάφι εδώ. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι το εξωτερικό χρέος της υπό δικτατορικό καθεστώς Λιβύης στις 31 Δεκεμβρίου του 2010 ήταν μόλις 11% επί του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος, ενώ το δικό μας ανέρχεται στο 165%, λόγω "δημοκρατικής" διακυβέρνησης. Προσωπικά έχω πολλά ερωτηματικά σχετικά με τη σημερινή εξέγερση εναντίον του και ανησυχώ πολύ για τα αιματηρά γεγονότα στη φίλη Αραβική χώρα. Μακάρι να μη χυθεί άλλο αίμα αδελφών από αδελφούς και να αποκατασταθεί η κοινωνική ειρήνη το συντομότερο. πηγη