Το άρθρο γράφτηκε ενόσω ο Γιασάρ Μπουγιουκανίτ υπηρετούσε ως επικεφαλής των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων. Η σχέση Τουρκίας-Ισραήλ έχει σαφέστατα πλέον αλλάξει λόγω της ανόδου του ισλαμισμού και της πολιτικής εξασθένισης των Κεμαλιστών.
Αναστασίου Γιαννά
Η διήγησή μας μπορεί να αρχίσει απ΄το έτος 1626. Εκείνη την χρονιά γεννήθηκε στη Σμύρνη μία πραγματικά εφιαλτική προσωπικότητα η οποία έμελε να παίξει καθοριστικό ρόλο στην πολιτική ιστορία της Τουρκίας. Αυτός δεν ήταν άλλος από τον Shabbetai Zevi, Εβραίο ασκεναζί (δηλαδή με καταγωγή από τη Γερμανία), του οποίου ο πατέρας όμως είχε γεννηθεί στην Ελλάδα, για την ακρίβεια στην... Πάτρα!
Για τους ιστορικούς αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι, τόσους αιώνες μετά την καταστροφή του Ναού του Σολομώντος (το 70 μ.Χ.), ακριβώς όπως είχε προείπει ο Ιησούς Χριστός, και τη διαμόρφωση του πρώτου γνωστικού ρεύματος, ο ακραίος Γνωστικισμός ξαναεμφανίστηκε στο πρόσωπο αυτού του ανθρώπου. Και καλό είναι να θυμηθεί κανείς εδώ τι σημαίνει Γνωστικισμός: Είναι θρησκευτικό σύστημα το οποίο απορρίπτει τον παραδοσιακό Ιουδαϊσμό και τιμάει τον... εωσφόρο, δηλαδή τον διάβολο, γιατί τον θεωρεί φορέα της γνώσης και, κατά συνέπεια, λυτρωτή της ανθρωπότητας. Κατά τον Shabbetai Zevi λοιπόν, ο «φωτισμένος» έπρεπε να γευθεί το «μέλι της Αβύσσου», δηλαδή την αίσθηση του ψεύδους και της ισχύος, την απόλαυση που προσφέρουν τα σεξουαλικά όργια και τη διεστραμμένη χαρά που προκύπτει από την καταπάτηση οποιασδήποτε ηθικής αρχής. Από επιστήμονες που έχουν εγκύψει στο θέμα αυτής ειδικώς της μορφής του γνωστικισμού, ο Shabbetai Zevi θεωρήθηκε άτομο με έντονη ψυχοπαθολογική συμπεριφορά. Και όμως... αυτό το άτομο κατάφερε να φτιάξει ένα τεράστιο «μεσσιανικό» κίνημα, οι απόηχοι του οποίου παραμένουν αισθητοί μέχρι σήμερα.
Αρχικά ο Shabbetai Zevi κήρυττε τις δοξασίες του Γνωστικισμού και, συνακολούθως, την κατάργηση κάθε παραδοσιακής θρησκείας. Πολλοί ραββίνοι πιστέψανε πως ήταν ο Μεσσίας που περίμεναν – και τον ακολούθησαν. Η Θεσσαλονίκη, η Σμύρνη και η Κωνσταντινούπολη εξελίχθηκαν στα σημαντικότερα κέντρα αυτού του μεσσιανικού/γνωστικού κινήματος. Τελικά ο Σουλτάνος ανησύχησε και έδωσε εντολή να τον πιάσουν. Και τότε ο Shabbetai Zevi λιποψύχησε μπροστά στην προοπτική τού μαρτυρικού θανάτου και ασπάστηκε το Ισλάμ, δίνοντας παράλληλα εντολή στους Εβραίους οπαδούς του να κάνουν το ίδιο αλλά μόνο εξωτερικά : «Από τα μέσα», κρυφά, μυστικά, θα παρέμεναν πιστοί στον μεσσιανικό γνωστικισμό που είχε κηρύξει ο Shabbetai Zevi.
Αυτό και έγινε• και οι Τούρκοι τους ονόμασαν dönme (στα ελληνικά ντονμέδες), δηλαδή αποστάτες. Σύμφωνα με επιστημονικούς υπολογισμούς, περί το 1900 ζούσαν στη Θεσσαλονίκη περίπου 15.000 (!) ντονμέδες, χωρισμένοι σε τρεις τάξεις, τους Konyosos, τους İsmirli και τους Jakoblar (Jakobiti). Βίωναν την πίστη τους με άκρα μυστικότητα, και παντρεύονταν μόνο μεταξύ τους. Πολλοί ντονμέδες άλλωστε κατετάγησαν στον Τουρκικό στρατό, έγιναν αξιωματικοί και υπήρξαν από τους πρωτεργάτες του κινήματος των Νεότουρκων στη Θεσσαλονίκη. Στην πρώτη κυβέρνηση, πράγματι που ανέλαβε την εξουσία μετά την επανάσταση αυτών των τελευταίων το 1908, συμμετείχαν τρεις ντονμέδες υπουργοί, μεταξύ των οποίων και ο υπουργός των Οικονομικών Τζαβίτ μπέης. Πολλοί Εβραίοι της Θεσσαλονίκης, μάλιστα, με επιμονή υποστήριζαν ότι και ο ίδιος ο Κεμάλ Ατατούρκ ήταν ντονμές. Και όπως ήδη είπαμε, ένας απ’τους ραββίνους της Θεσσαλονίκης που διεκρίθη ως στέλεχος των ντονμέδων ήταν και ο Haim Joseph Mallah, προπάππους του σημερινού προέδρου της Γαλλίας, Nicolas Sarcozy.
Αυτό λοιπόν που ονομάστηκε «Κεμαλισμός» και «εκκοσμικευμένο τουρκικό κράτος» μπορεί να θεωρηθεί και υλοποίηση του σχεδίου του Εβραϊκού Γνωστικισμού όσον αφορά στην Τουρκία: καταστροφή της παραδοσιακής θρησκείας και των παραδοσιακών κοινωνικών δομών της χώρας αυτής και, παράλληλα, δημιουργία ενός εθνικισμού που στόχευε στην εξαφάνιση των άλλων εθνοτήτων που τότε ζούσαν στην τουρκική επικράτεια – των Ποντίων π.χ., των Αρμενίων κ.ά. Οι δεσμοί επομένως της Τουρκίας με το Ισραήλ δεν είναι μόνο γεωπολιτικής υφής• είναι και δεσμοί ιδεολογικής φύσεως. Όπως είναι γνωστό, σημαντικοί πολιτικοί της σημερινής Τουρκίας είναι ντονμέδες (ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Iσμαήλ Τζέμ, η διαβόητη Τανσού Τσιλέρ κ.ά). Επίσης ντονμέδες είναι και πολλοί από τους ανώτερους στρατιωτικούς ηγήτορες, όπως π.χ. ο τωρινός Αρχηγός Στρατού, στρατηγός Γιασάρ Μπουγιουκανίτ.
Kαι ας κάνουμε τώρα ένα χωροχρονικό άλμα, για να πάμε από την Τουρκία στην Ευρώπη του σήμερα. Ο Nicolas Sarkozy, μετά την εκλογή του στο αξίωμα της προεδρίας της Γαλλικής Δημοκρατίας, δήλωσε ότι «συνενοείται θαυμάσια» με την πρωθυπουργό της Γερμανίας, την περίφημη Angela Merkel. Γιατί όμως; Ποια είναι στην πραγματικότητα αυτή η «Γερμανίδα»; Για να το δούμε λίγο το ζήτημα!
Η Angela Merkel γεννήθηκε το 1954 στο Αμβούργο, που τότε ήταν μέρος μέρος της Ομοσπονδιακής (δηλαδή της Δυτικής) Γερμανίας. Πατέρας της ήταν ο Hοrst Kasner, σύνηθες εβραϊκό επίθετο*, και μητέρα της η Harland Jentzschs, που όπως φημολογείται είχε παππού «Πολωνό». Ο μπαμπάς τώρα, αν και θεωρητικώς ήταν «Λουθηρανός πάστορας» στην Δυτική Γερμανία, ξαφνικά αποφάσισε να μετακομίσει στην Ανατολική Γερμανία, δηλαδή την κομμουνιστική. Αυτό και έκανε• και εκεί –πάλι αιφνιδιαστικώς και περιέργως- το μαρξιστικό καθεστώς του προσέφερε προνόμια πολύ ασυνήθιστα: Όχι ένα αλλά δύο αυτοκίνητα καθώς και την δυνατότητα να μπαινοβγαίνει στην ανατολική Γερμανία όποτε το ήθελε. (Για θυμηθείτε το τείχος του Βερολίνου και τα παλληκάρια που σκοτώθηκαν πάνω του, γιατί ήθελαν να φύγουν από τους παραδείσους των κομμουνιστών!) Η μικρή Angela, τώρα, γράφτηκε στην κομμουνιστική οργάνωση της νεολαίας και προωθήθηκε ταχύτατα, αφού έφτασε να γίνει γραμματέας του τομέα «Παρακίνηση και Προπαγάνδα». Λέγεται ότι αυτός που βοήθησε το κορίτσι να «εξελιχθεί» ήταν ο Marcus (Misha) Wolf, δηλαδή ο –εξυπακούεται Εβραίος- αρχικατάσκοπος της Ανατολικής Γερμανίας.
Όταν όμως έπεσε, το 1989, το τείχος του Βερολίνου, η Angela έβγαλε το «αριστερό» ταγιέρ και φόρεσε το «χριστιανοδημοκρατικό» : Έγινε στέλεχος του Democratische Aufbruch, πολιτικής οργάνωσης που «εμπνεόταν» από το Χριστιανοδημοκρατικό κόμμα της (πρώην) Δυτικής Γερμανίας (CDU) - με το οποίο και τελικώς ενώθηκε. Έτσι, με το κόλπο της ένωσης αυτής η Angela βρέθηκε μέσα στους Χριστιανοδημοκράτες και, μετά από πολλούς και διάφορους ελιγμούς, κατέληξε να φτάσει να γίνει «προστατευόμενη» του ίδιου του Helmuth Kohl. Και καλά να τα πάθει ο Kohl! Όταν ήρθανε τα δύσκολα για αυτόν (δηλαδή κατηγορίες για χρηματισμό και τα συνακόλουθα), η Angela πρώτα πήρε αποστάσεις, μετά τον άδειασε και τελικώς κατάφερε να γίνει η ίδια πρόεδρος του CDU και μετά καγκελλάριος της ενοποιημένης Γερμανίας! Τώρα πια μπορεί αδίστακτα να αποκαλύψει τα βασικά σημεία του προγράμματός της : Ναι στους πολέμους του Bush, όχι στην υποστήριξη των οικονομικώς κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων και φυσικά... τα πάντα σε εγκάρδια συνεννόηση με τον Sarkozy.
Όμως, εάν σε όλα αυτά που μόλις είπαμε προσθέσουμε και τα όσα σήμερα γίνονται στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, τότε θα έπρεπε να αλλάξουμε τον τίτλο του παρόντος άρθρου και να τον κάνουμε: «Η αποκάλυψη της μυστικής ιεραρχίας».
theodotus.blogspot.gr
Αναστασίου Γιαννά
Η διήγησή μας μπορεί να αρχίσει απ΄το έτος 1626. Εκείνη την χρονιά γεννήθηκε στη Σμύρνη μία πραγματικά εφιαλτική προσωπικότητα η οποία έμελε να παίξει καθοριστικό ρόλο στην πολιτική ιστορία της Τουρκίας. Αυτός δεν ήταν άλλος από τον Shabbetai Zevi, Εβραίο ασκεναζί (δηλαδή με καταγωγή από τη Γερμανία), του οποίου ο πατέρας όμως είχε γεννηθεί στην Ελλάδα, για την ακρίβεια στην... Πάτρα!
Για τους ιστορικούς αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι, τόσους αιώνες μετά την καταστροφή του Ναού του Σολομώντος (το 70 μ.Χ.), ακριβώς όπως είχε προείπει ο Ιησούς Χριστός, και τη διαμόρφωση του πρώτου γνωστικού ρεύματος, ο ακραίος Γνωστικισμός ξαναεμφανίστηκε στο πρόσωπο αυτού του ανθρώπου. Και καλό είναι να θυμηθεί κανείς εδώ τι σημαίνει Γνωστικισμός: Είναι θρησκευτικό σύστημα το οποίο απορρίπτει τον παραδοσιακό Ιουδαϊσμό και τιμάει τον... εωσφόρο, δηλαδή τον διάβολο, γιατί τον θεωρεί φορέα της γνώσης και, κατά συνέπεια, λυτρωτή της ανθρωπότητας. Κατά τον Shabbetai Zevi λοιπόν, ο «φωτισμένος» έπρεπε να γευθεί το «μέλι της Αβύσσου», δηλαδή την αίσθηση του ψεύδους και της ισχύος, την απόλαυση που προσφέρουν τα σεξουαλικά όργια και τη διεστραμμένη χαρά που προκύπτει από την καταπάτηση οποιασδήποτε ηθικής αρχής. Από επιστήμονες που έχουν εγκύψει στο θέμα αυτής ειδικώς της μορφής του γνωστικισμού, ο Shabbetai Zevi θεωρήθηκε άτομο με έντονη ψυχοπαθολογική συμπεριφορά. Και όμως... αυτό το άτομο κατάφερε να φτιάξει ένα τεράστιο «μεσσιανικό» κίνημα, οι απόηχοι του οποίου παραμένουν αισθητοί μέχρι σήμερα.
Αρχικά ο Shabbetai Zevi κήρυττε τις δοξασίες του Γνωστικισμού και, συνακολούθως, την κατάργηση κάθε παραδοσιακής θρησκείας. Πολλοί ραββίνοι πιστέψανε πως ήταν ο Μεσσίας που περίμεναν – και τον ακολούθησαν. Η Θεσσαλονίκη, η Σμύρνη και η Κωνσταντινούπολη εξελίχθηκαν στα σημαντικότερα κέντρα αυτού του μεσσιανικού/γνωστικού κινήματος. Τελικά ο Σουλτάνος ανησύχησε και έδωσε εντολή να τον πιάσουν. Και τότε ο Shabbetai Zevi λιποψύχησε μπροστά στην προοπτική τού μαρτυρικού θανάτου και ασπάστηκε το Ισλάμ, δίνοντας παράλληλα εντολή στους Εβραίους οπαδούς του να κάνουν το ίδιο αλλά μόνο εξωτερικά : «Από τα μέσα», κρυφά, μυστικά, θα παρέμεναν πιστοί στον μεσσιανικό γνωστικισμό που είχε κηρύξει ο Shabbetai Zevi.
Αυτό και έγινε• και οι Τούρκοι τους ονόμασαν dönme (στα ελληνικά ντονμέδες), δηλαδή αποστάτες. Σύμφωνα με επιστημονικούς υπολογισμούς, περί το 1900 ζούσαν στη Θεσσαλονίκη περίπου 15.000 (!) ντονμέδες, χωρισμένοι σε τρεις τάξεις, τους Konyosos, τους İsmirli και τους Jakoblar (Jakobiti). Βίωναν την πίστη τους με άκρα μυστικότητα, και παντρεύονταν μόνο μεταξύ τους. Πολλοί ντονμέδες άλλωστε κατετάγησαν στον Τουρκικό στρατό, έγιναν αξιωματικοί και υπήρξαν από τους πρωτεργάτες του κινήματος των Νεότουρκων στη Θεσσαλονίκη. Στην πρώτη κυβέρνηση, πράγματι που ανέλαβε την εξουσία μετά την επανάσταση αυτών των τελευταίων το 1908, συμμετείχαν τρεις ντονμέδες υπουργοί, μεταξύ των οποίων και ο υπουργός των Οικονομικών Τζαβίτ μπέης. Πολλοί Εβραίοι της Θεσσαλονίκης, μάλιστα, με επιμονή υποστήριζαν ότι και ο ίδιος ο Κεμάλ Ατατούρκ ήταν ντονμές. Και όπως ήδη είπαμε, ένας απ’τους ραββίνους της Θεσσαλονίκης που διεκρίθη ως στέλεχος των ντονμέδων ήταν και ο Haim Joseph Mallah, προπάππους του σημερινού προέδρου της Γαλλίας, Nicolas Sarcozy.
Αυτό λοιπόν που ονομάστηκε «Κεμαλισμός» και «εκκοσμικευμένο τουρκικό κράτος» μπορεί να θεωρηθεί και υλοποίηση του σχεδίου του Εβραϊκού Γνωστικισμού όσον αφορά στην Τουρκία: καταστροφή της παραδοσιακής θρησκείας και των παραδοσιακών κοινωνικών δομών της χώρας αυτής και, παράλληλα, δημιουργία ενός εθνικισμού που στόχευε στην εξαφάνιση των άλλων εθνοτήτων που τότε ζούσαν στην τουρκική επικράτεια – των Ποντίων π.χ., των Αρμενίων κ.ά. Οι δεσμοί επομένως της Τουρκίας με το Ισραήλ δεν είναι μόνο γεωπολιτικής υφής• είναι και δεσμοί ιδεολογικής φύσεως. Όπως είναι γνωστό, σημαντικοί πολιτικοί της σημερινής Τουρκίας είναι ντονμέδες (ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Iσμαήλ Τζέμ, η διαβόητη Τανσού Τσιλέρ κ.ά). Επίσης ντονμέδες είναι και πολλοί από τους ανώτερους στρατιωτικούς ηγήτορες, όπως π.χ. ο τωρινός Αρχηγός Στρατού, στρατηγός Γιασάρ Μπουγιουκανίτ.
Kαι ας κάνουμε τώρα ένα χωροχρονικό άλμα, για να πάμε από την Τουρκία στην Ευρώπη του σήμερα. Ο Nicolas Sarkozy, μετά την εκλογή του στο αξίωμα της προεδρίας της Γαλλικής Δημοκρατίας, δήλωσε ότι «συνενοείται θαυμάσια» με την πρωθυπουργό της Γερμανίας, την περίφημη Angela Merkel. Γιατί όμως; Ποια είναι στην πραγματικότητα αυτή η «Γερμανίδα»; Για να το δούμε λίγο το ζήτημα!
Η Angela Merkel γεννήθηκε το 1954 στο Αμβούργο, που τότε ήταν μέρος μέρος της Ομοσπονδιακής (δηλαδή της Δυτικής) Γερμανίας. Πατέρας της ήταν ο Hοrst Kasner, σύνηθες εβραϊκό επίθετο*, και μητέρα της η Harland Jentzschs, που όπως φημολογείται είχε παππού «Πολωνό». Ο μπαμπάς τώρα, αν και θεωρητικώς ήταν «Λουθηρανός πάστορας» στην Δυτική Γερμανία, ξαφνικά αποφάσισε να μετακομίσει στην Ανατολική Γερμανία, δηλαδή την κομμουνιστική. Αυτό και έκανε• και εκεί –πάλι αιφνιδιαστικώς και περιέργως- το μαρξιστικό καθεστώς του προσέφερε προνόμια πολύ ασυνήθιστα: Όχι ένα αλλά δύο αυτοκίνητα καθώς και την δυνατότητα να μπαινοβγαίνει στην ανατολική Γερμανία όποτε το ήθελε. (Για θυμηθείτε το τείχος του Βερολίνου και τα παλληκάρια που σκοτώθηκαν πάνω του, γιατί ήθελαν να φύγουν από τους παραδείσους των κομμουνιστών!) Η μικρή Angela, τώρα, γράφτηκε στην κομμουνιστική οργάνωση της νεολαίας και προωθήθηκε ταχύτατα, αφού έφτασε να γίνει γραμματέας του τομέα «Παρακίνηση και Προπαγάνδα». Λέγεται ότι αυτός που βοήθησε το κορίτσι να «εξελιχθεί» ήταν ο Marcus (Misha) Wolf, δηλαδή ο –εξυπακούεται Εβραίος- αρχικατάσκοπος της Ανατολικής Γερμανίας.
Όταν όμως έπεσε, το 1989, το τείχος του Βερολίνου, η Angela έβγαλε το «αριστερό» ταγιέρ και φόρεσε το «χριστιανοδημοκρατικό» : Έγινε στέλεχος του Democratische Aufbruch, πολιτικής οργάνωσης που «εμπνεόταν» από το Χριστιανοδημοκρατικό κόμμα της (πρώην) Δυτικής Γερμανίας (CDU) - με το οποίο και τελικώς ενώθηκε. Έτσι, με το κόλπο της ένωσης αυτής η Angela βρέθηκε μέσα στους Χριστιανοδημοκράτες και, μετά από πολλούς και διάφορους ελιγμούς, κατέληξε να φτάσει να γίνει «προστατευόμενη» του ίδιου του Helmuth Kohl. Και καλά να τα πάθει ο Kohl! Όταν ήρθανε τα δύσκολα για αυτόν (δηλαδή κατηγορίες για χρηματισμό και τα συνακόλουθα), η Angela πρώτα πήρε αποστάσεις, μετά τον άδειασε και τελικώς κατάφερε να γίνει η ίδια πρόεδρος του CDU και μετά καγκελλάριος της ενοποιημένης Γερμανίας! Τώρα πια μπορεί αδίστακτα να αποκαλύψει τα βασικά σημεία του προγράμματός της : Ναι στους πολέμους του Bush, όχι στην υποστήριξη των οικονομικώς κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων και φυσικά... τα πάντα σε εγκάρδια συνεννόηση με τον Sarkozy.
Όμως, εάν σε όλα αυτά που μόλις είπαμε προσθέσουμε και τα όσα σήμερα γίνονται στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, τότε θα έπρεπε να αλλάξουμε τον τίτλο του παρόντος άρθρου και να τον κάνουμε: «Η αποκάλυψη της μυστικής ιεραρχίας».
theodotus.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου