Είναι η ‘θρησκευτική ανεκτικότητα’ ο νέος θεός της Αμερικής;

Του Δρ Michael Youssef * / μετ. ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Στις 26 Ιουνίου ο Εθνικός Καθεδρικός Ναός στην Ουάσιγκτον, (ανήκει στους επισκοπικούς) ήταν η τελευταία από τις εκκλησίες που χρησιμοποιήθηκαν για την προώθηση του συγκρητισμού, της επιχειρούμενης ένωσης των διαφορετικών θρησκειών. Η ιδέα ήταν «χριστιανοί» λειτουργοί, Εβραίοι ραβίνοι και μουσουλμάνοι ιμάμηδες να οδηγήσουν όλοι μαζί μία λειτουργία σε "χριστιανικές" εκκλησίες σε όλη την Αμερική μέσα από μία πολυθρησκευτική λειτουργία.

(Στις φωτογραφίες: 1. Ο Ιμάμης Khalifa El-Krif από το Ισλαμικό Κέντρο της Washington φέρνει μουσουλμανική προσευχή μέσα στην εκκλησία. 2. Η ραβίνος Amy Schwartzman αριστερά μαζί με τον αιδ. Samuel T. Lloyd III 3. Ο Ιμάμης Mohammed Magid της Ισλαμικής Κοινωνίας της Βορείου Αμερικής κρατάει στα χέρια του ένα Κοράνι. Ο Ιμάμης διάβασε αποσπάσματα από το Κοράνι, η ραβίνος, (δίπλα του) από το Τορά και ο αιδεσιμότατο από τη Βίβλο).

Δυστυχώς, 70 άλλες εκκλησίες σε ολόκληρη την Αμερική υπέγραψαν για να κάνουν το ίδιο πράγμα. Η εκδήλωση οργανώθηκε από μια ομάδα που ονομάζεται ‘Faith Shared’. Δεν προξενεί σοκ ότι η λειτουργία σχεδιάστηκε για την προώθηση “της θρησκευτικής ανοχής”. Αυτό είναι πράγματι ένα σημαντικό βήμα προόδου για την προώθηση αυτό που πιστεύω ότι είναι ο νέος ‘θεός’ της Αμερικής, “ο θεός της ανεκτικότητας”.

Το μεγάλο πρόβλημα με αυτό τον ψεύτικο θεό της ανοχής είναι ότι δεν χαρακτηρίζεται από την αληθινή αγάπη που οι πραγματικοί Χριστιανοί πιστεύουν και καλούνται να ασκήσουν. Η αγάπη για τους άλλους, ανεξάρτητα από το παρελθόν τους, τη θρησκεία ή τη θρησκευτική χροιά, θα πρέπει να εκφράζεται στην προσφορά φιλοξενίας, και ακόμη και υπηρεσίας, αλλά όχι σε βάρος της αλήθειας. Οι άνθρωποι που αγαπούν και εκείνοι που πωλούν την αλήθεια για χάρη της πίστης κάποιου ατόμου, είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα.

Αυτές οι φιλελεύθερες "αποστάτιδες" ομολογίες δεν είναι μόνο αφελείς και έχουν άγνοια της αλήθειας της χριστιανικής πίστης, αλλά ενεργούν από μία συναισθηματική παρόρμηση με τρόπο που θέτει σε κίνδυνο τελικά το έθνος μας. Επιδιώκουν να εδραιώσουν την προσωπική αποδοχή των ‘άλλων’, και όχι παρακαλώντας τους ‘άλλους’ να δεχθούν τον Χριστό ως Σωτήρα.

Ίσως να αναρωτιέστε πώς μια λειτουργία που προωθεί την «ενότητα» θα μπορούσε να είναι επικίνδυνη για το έθνος μας. Αυτό που πολλοί Αμερικανοί δεν καταλαβαίνουν είναι ότι το Ισλάμ δεν είναι απλά μια θρησκεία. Πρόκειται για ένα πολιτικό και κοινωνικό σύστημα που δεν μπορεί να διαχωριστεί από το κράτος.

Ο ισλαμικός νόμος της Σαρία, πρέπει να χορηγείται από το μουσουλμανικό Χαλιφάτο ή τους διαδόχους του προφήτη, όχι από μια κοσμική κυβέρνηση. Πράγματι, ο ιδρυτής του Ισλάμ δεν ήταν μόνο ο προφήτης τους, αλλά και ανώτατος διοικητής τους, ο κυβερνήτης και ο ενοποιητής, κάτι που λαχταρούν για ακόμη φορά αφότου ο Μωάμεθ πέθανε και δημιουργήθηκε μια διαίρεση μεταξύ των Σιιτών και των Σουνιτών.

(Σχ. ΚΟ: Μετά το θάνατο του Μωάμεθ, οι μουσουλμάνοι διχάστηκαν εξαιτίας της στάσης που κράτησαν στο θέμα της διαδοχής του. Η βασική αντίρρηση προήλθε από όσους πίστευαν ότι χαλίφης μπορεί να γίνει μόνο κάποιος άνθρωπος που κατάγεται από την οικογένεια του προφήτη. Ονομάστηκαν σιίτες, - σι'ατ Αλή, «κόμμα του Αλή»· ο Αλή ήταν εξάδελφος του Μωάμεθ και είχε παντρευτεί την κόρη εκείνου, τη Φατιμά-. Επικράτησαν ωστόσο οι σουνίτες, - αποτελούν το 80 με 90% του σημερινού μουσουλμανικού πληθυσμού - αυτοί που δεν θεώρησαν απαραίτητη αυτή την προϋπόθεση).

Επίσης, αυτό που οι περισσότεροι από αυτούς αφελείς ψυχές δεν καταλαβαίνουν είναι ότι το Taqiah είναι μια θρησκευτική / πολιτική αρχή στο Ισλάμ που επιτρέπει στους Μουσουλμάνους να συμφωνήσουν με αυτό το θέατρο της μίξης και του ανακατέματος των θρησκειών, κάτι που κανονικά, είναι ανάθεμα σε αυτούς. Το Taqiah λέει ότι όταν δεν έχεις εσύ το πάνω χέρι, να πας μαζί με τα καθεστώτα των απίστων, μέχρι να έχεις εσύ το πάνω χέρι, και στη συνέχεια να τους υποτάξεις.

Έχει κανείς παρατηρήσει ότι καμία από αυτές τις εκδηλώσεις δεν έχει γίνει ποτέ σε τζαμί; Είναι ανάθεμα να έχουν ένα χριστιανό λειτουργό να μιλάει σε ένα τζαμί, αλλά είναι χαρούμενοι να καταλαμβάνουν τους άμβωνες των άμοιρων χριστιανών στις αμερικάνικες χριστιανικές εκκλησίες. Πράγματι, θεωρείται ένας θρίαμβος του Ισλάμ κατά των απίστων όταν καταλαμβάνουν χριστιανικούς άμβωνες χωρίς να ανοίξουν τα τζαμιά τους σε χριστιανούς ιεροκήρυκες.

Παρόλα αυτά οι Χριστιανοί πρέπει να αγαπάνε όλους, συμπεριλαμβανομένων των Μουσουλμάνων. Αυτή η αγάπη μπορεί να εκφραστεί με διάφορους τρόπους: με πράξεις καλοσύνης, φιλοξενίας και φιλίας. Πάνω απ 'όλα, δεν μπορεί να υπάρξει μεγαλύτερη πράξη αγάπης για τους αληθινούς Χριστιανούς, από το να μοιραζόμαστε τον πιο πολύτιμο θησαυρό μας με τους μουσουλμάνους φίλους μας.

Μόνο ο Ιησούς Χριστός μπορεί να ανταποκριθεί στην πιο απελπιστική ανάγκη τους, κάνοντας δυνατή μια προσωπική σχέση με τον Θεό. Ήρθε στη γη από τον Ουρανό, πήρε τη μορφή ενός υπηρέτη, πέθανε στο σταυρό και αναστήθηκε την τρίτη ημέρα.

Για τους αληθινούς, γνήσιους χριστιανούς που πιστεύουν στην Αγία Γραφή, αυτή είναι η μεγαλύτερη πράξη καλοσύνης που μπορούν να εκφράσουν σε όλους τους ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων των Μουσουλμάνων.

Κατά τη διάρκεια αυτού του μήνα του Ραμαζανιού, όπως οι μουσουλμάνοι νηστεύουν από την ανατολή μέχρι τη δύση του ηλίου, όλοι οι Χριστιανοί πρέπει να προσεύχονται οι μουσουλμάνοι να γνωρίσουν τον Μόνο που είναι ο δρόμος, η αλήθεια και ο δωρητής της αιώνιας ζωής.

*Ο Δρ Michael Youssef είναι διδάκτωρ Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου του Emory της Ατλάντα των ΗΠΑ, ενώ ασχολείται με θέματα της ισλαμικής κουλτούρας. Γεννήθηκε στην Αίγυπτο και το 1977 μετανάστευσε στις ΗΠΑ. Είναι ευαγγελικός πάστορας, συγγραφέας και παρουσιαστής τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών εκπομπών (Διευθύνσεις ιστοσελίδων: www.leadingtheway.org. και www.michaelyoussef.com.)

(Σχ. ΚΟ: Στο άρθρο δεν γίνεται καμία αναφορά από τον M. Youssef για τους Ιουδαίους, παρόλο που αφορμή του άρθρου ήταν η “πολυθρησκευτικη λειτουργία” σε εκκλησία Διαμαρτυρομένων, παρουσία γυναίκας ραβίνου. Είναι θεμιτές άραγε, οι συμπροσευχές και συλλειτουργίες μαζί με τους πιστούς και λειτουργούς του Ιουδαϊσμού; Πρέπει να προσεύχονται και για αυτούς οι ‘αληθινοί, γνήσιοι χριστιανοί’; ‘Κίνδυνος για το έθνος’ είναι η “ενότητα” μόνο με τους μουσουλμάνους ή και με τους Ιουδαίους;)

 

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή