ΠΡΟΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ¨ΟΡΚΟΥ¨ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

“ὄλβιος ὅστις τῆς ἱστορίας ἔσχε μάθησιν”

Εὐριπίδης


Μέγα φρονῶν οὐκ ἐπί τοίς διά τύχην, ἀλλά ἐπί τοίς δί αὐτόν γιγνομένοις

Ἰσοκράτης



Ὑπάρχουν παρά πολλές στιγμές στήν ζωή ἐνός ἀνθρώπου, ὅπου κυριαρχεῖ τό αἴσθημα τοῦ ἔνστικτου ἀπό αὐτό τῆς λογικῆς καί τῆς ἀληθοφάνειας.
Ἔτσι ἀκριβῶς ἔγινε καί μία μέρα ὅταν εἶδα ἀναρτημένο σέ δημόσιο χῶρο, ἕνα κείμενο πού ἀπό κάτω ἔλεγε :

"Ὁ ὅρκος τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου" ΟΠΙΣ, 324 ΠΧ.

Ἄν καί ἦταν ἡ πρώτη φορᾶ πού διάβαζα τόν περίφημο αὐτόν λόγο τοῦ Ἀλέξανδρου, μπορῶ νά πῶ ὅτι τά λεγόμενά του δέν μέ ἄφησαν καί τόσο ἀδιάφορο, ὅμως τό προσπέρασα δίχως νά ἐπεκτείνω τίς σκέψεις μου. Πέρασαν ἀρκετά χρόνια, μέχρι πού ξαναεῖδα ἀκριβῶς αὐτό πού εἶχα διαβάσει καί τότε, ὅμως αὐτή τήν φορά ἀντέδρασα τελείως διαφορετικά. Ὅπως καί τότε, ἔτσι καί τώρα κάτω ἀπό τήν νεοελληνική μετάφραση, δέν ὑπῆρχε ἡ παράθεση τοῦ ἀρχαίου κειμένου, οὔτε ἔστω ἡ παραπομπή του.
Παραθέτω ὁλόκληρο τό κείμενο τοῦ "Ὅρκου", ἔτσι ἀκριβῶς ὅπως τό διάβασα γιά πρώτη, ἀλλά καί γιά δεύτερη φορᾶ!

«...Σᾶς εὔχομαι τώρα πού θά τελειώσουν οἱ πόλεμοι νά εἶστε εὐτυχισμένοι μέσα σέ εἰρήνη.
0λοι οἱ θνητοί ἀπό ἐδῶ καί πέρα νά ζήσουν σάν ἕνας λαός μονιασμένος γιά τήν κοινή προκοπή,
νά ἔχετε τήν οἰκουμένη γιά πατρίδα σας, μέ νόμους κοινούς, ὅταν θά κυβερνοῦν οἱ ἄριστοι ἀνεξάρτητα ἄπ τή φυλή.
Δέ χωρίζω τούς ἀνθρώπους, ὅπως κάνουν οἱ στενόμυαλοι, Ἕλληνες καί βάρβαρους.

Δέν μ’ ἐνδιαφέρει ἡ καταγωγή τῶν πολιτῶν οὔτε ἡ ράτσα πού γεννήθηκαν, τούς καταμερίζω
μέ μοναδικό κριτήριο τήν ἀρετή, γιά μένα κάθε καλός ξένος εἶναι Ἕλληνας
καί κάθε κακός Ἕλληνας εἶναι χειρότερος ἀπό βάρβαρο.

Ἄν ποτέ σας παρουσιαστούν διαφορές, δέν θά καταφύγετε στά ὅπλα, Παρά θά τίς λύσετε εἰρηνικά.
Στήν ἀνάγκη θά σταθῶ διαιτητής σας.

Τό θεό δέν πρέπει νά τόν ἔχετε σάν αὐταρχικό κυβερνήτη, ἀλλά Σάν κοινό πατέρα ὅλων,
ὥστε ἡ διαγωγή σας νά μοιάζει μέ τή ζωή πού κάνουν τ ἀδέλφια μέσα στήν οἰκογένεια.

Ἄπ τή μεριά μου ὅλους σας Θεωρῶ ἴσους, λευκούς καί μελαψούς καί θά θελα
νά μήν αἰσθάνεστε μόνο σάν ὑπήκοοι τῆς κοινοπολιτείας μου, ἀλλά νά νοιώθετε ὅλοι σάν μέτοχοι καί συνέταιροι.

0σο περνᾶ ἄπ τό χέρι μου, θά προσπαθήσω νά γίνουν πραγματικότητα αὐτά πού ὑπόσχομαι.
Αὐτό τόν ὅρκο πού δώσαμε ἀπόψε μέ σπονδές κρατῆστε τόν σάν σύμβολο ἀγάπης...»

Πραγματικά ἤμουν πολύ περίεργος νά βρῶ τήν ἀναφορά τοῦ κειμένου, καί κάτω ἀπό ποιές συνθῆκες εἶχαν εἰπωθεῖ αὐτά τά λόγια ἀπό τόν Μ. Ἀλέξανδρο.
Ἄρχισα πλέον δειλά-δειλά νά ἀναζητῶ τόν ΄΄ὅρκο΄΄ στά κείμενα τῆς Ἑλληνικῆς γραμματείας.
Γιά νά πῶ τήν ἀλήθεια μέχρι στιγμῆς δέν εἶχα διαβάσει ἕνα μεγάλο κομμάτι τῆς ἱστορίας τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, παρά μόνο μερικά ἀποσπάσματα ἀπό διάφορα ἔργα πού εἶχαν πέσει στά χέρια μου.
Ἄρχισα τήν ἀναζήτηση μέ αὐτά πού διέθετα, δηλαδή τά ἔργα τοῦ Πλουτάρχου: Περί Ἀλεξάνδρου τύχης καί ἀρετῆς καί Ἀλέξανδρος - Καίσαρ, τά βιβλία τῆς ἱστορίας τοῦ Διόδωρου Σικελιώτη, καί κάποια ἔργα συγχρόνων ἐρευνητῶν καί ἱστορικῶν.
Νόμιζα ὅτι θά ἦταν εὔκολη ἡ ἐντόπιση, ἡ ἔστω ἡ ἀναφορά τοῦ γεγονότος, ἀλλά ἔπεσα πολύ ἔξω γιατί κανένα ἀπό τά κείμενα πού διέθετα, δέν ἀνέφεραν τίποτα περί αὐτοῦ.
Τό ἔνστικτο ἄρχισε νά γίνεται πλέον βάσιμη ὑποψία..
Ἄρχισα νά προμηθεύομαι καί νά μελετάω ὅτι κείμενο πρό-χριστιανικό καί μή ὑπάρχει γιά τόν Μ. Ἀλέξανδρο, ξεκινώντας ἀπό τόν Ἀρριανό ‘Ἀλεξάνδρου ἀνάβασις’ τόν Καλλισθένη, καί τελειώνοντας σέ Χριστιανικά κείμενα.
Ἄρχισα νά πιστεύω ὅτι δέν ὑπῆρχε περίπτωση νά βρῶ τόν ΄΄ὅρκο΄΄ πουθενά, ἀλλά ἦταν ἀρκετά νωρίς γιά νά ὑποστηρίξω κάτι τέτοιο.
Μοῦ πῆρε πολλές μέρες, ἡ γιά τήν ἀκρίβεια νύχτες, νά μελετήσω καί νά διαβάσω ὅλα αὐτά τά συγγράμματα, καί σίγουρα δέν ἦταν κάτι εὔκολο!

Ἀποτέλεσμα;;;

Ἄφαντος ὁ "ὅρκος"

‘Όχι μόνο δέν ἔβρισκα πουθενά τό κείμενο, ἀλλά καί καμία ἀπολύτως ἀναφορά γιά τό γεγονός τοῦ 324 π.Χ
Οὔτε κάν γιά τήν πόλη Ἰόππη πού δῆθεν εἰπώθηκε ὁ "ὅρκος".
Ἤμουν σίγουρος πλέον ὅτι δέν ὑπάρχει γραμμένο σέ κάποιο κείμενο, καί ἄρχισα νά ψάχνω σέ fragmenta (μισοχαμένα κείμενα) σέ διάφορες παραπομπές, καί σέ κάποιες διάσπαρτες ἀναφορές ἱστορικῶν καί σχολιαστῶν σχετικά μέ τόν βίο τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου.
Φαντάζομαι ὅτι ἔχει γίνει κατανοητό τό ἀποτέλεσμα καί αὐτῆς μου τῆς ἔρευνας !
Τό ἑπόμενο βῆμα, ἦταν ἡ ἐπίσκεψη σέ διάφορες βιβλιοθῆκες, μήπως καί ὑπάρχει κάποιο ἔργο νεότερου ἱστορικοῦ πού νά μήν τό γνωρίζω, ἐφόσον ἡ ἀναφορά δέν ὑπάρχει σέ κανέναν ἀρχαῖο συγγραφέα.
Τά μόνα πού δέν εἶχα ὕπ’ ὄψιν μου καί πού βρῆκα ἐκεῖ, ἦταν τό βιβλίο τοῦ Brunt P.A "History of Alexander and Indica" καί τοῦ Γαρδελᾶ Δ.Π "Ἱστορία τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου κατά τούς ἀνατολίτες συγγραφεῖς μέ σχόλια γεωγραφικά καί ἱστορικά ", ὅπου τό τελευταῖο εἶναι ἐξαιρετικό.
Σέ κανένα ἀπό τά δυό ἔργα δέν ἀναφέρετε τό γεγονός του ΄΄ὅρκου΄΄.
Δέν ἤθελα κάτι ἄλλο πλέον, ἀπό τό νά δημοσιεύσω τήν συγκεκριμένη ἐργασία, φέρνοντας ἄλλους σέ ἀπορία, καί ἄλλους σέ ἀμηχανία....
Δέν εἶχα ὅμως μέχρι στιγμῆς βάλει τήν τεχνολογία νά ψάχνει ἀντί γιά ἔμενα, καί ἔτσι μπῆκαν τά μεγάλα μέσα πού δέν ἦταν ἄλλο ἀπό τό Διαδίκτυο, (ὅπου καί βρῆκα πράματα καί θαύματα πού θά τά μιλήσουμε γί αὐτά ἀργότερα), καί κάποια tlg προγράμματα ὅπου βοήθησαν τήν ἐρευνά μου κατά τό μέγιστο.
Στό διαδίκτυο βρῆκα πολλές σελίδες μέ τόν "ὅρκο" ἀλλά τό περίεργο πού φυσικά τό περίμενα, εἶναι ὅτι..

δέν ὑπάρχει πουθενά σέ Ἀρχαία Ἑλληνική γραφή, παρά μόνο σέ μιά καί μοναδική νεοελληνική μετάφραση !!!

Καί ἐξηγοῦμε....
Ἐάν π.χ. ἀναζητήσουμε τόν γνωστό ὅρκο τοῦ Ἱπποκράτη στό διαδίκτυο, θά τόν βροῦμε σέ τουλάχιστον 10 διαφορετικές μεταφράσεις, πού ἡ καθεμία διαφέρει ἀπό τήν ἄλλη σέ κάποια σημεῖα, γιά τόν ἁπλό λόγω ὅτι ἔχει γίνει ἀπό διαφορετικούς μεταφραστές καί φιλολόγους.
Τόν λόγο του ΄΄Ἀλέξανδρου΄΄ ὅμως θά τόν βροῦμε σέ μία καί μοναδική μετάφραση, πού αὐτό τό γεγονός ἀπό μόνο τοῦ λέει πολλά !

Τό πρόγραμμα mousaios (tlg - tlg32) ἦταν ἡ ταφόπλακα καί τό τελειωτικό χτύπημα στό "ὅρκο", μέ ὁρατή τήν ἀπόδειξη πλέον, ὅτι
εἶναι στήν φαντασία ἤ στήν ὕποπτη εὐρυμάθεια καί ἀμάθεια κάποιον "ἱστορικῶν" καί Ταγῶν τοῦ τόπου.

Τo TLG (Thesaurus Linguae Graecae - θησαυρός τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης) εἶναι μία ἠλεκτρονική βάση δεδομένων πλήρους κειμένου πού περιλαμβάνει ὅλα τά σωζόμενα ἀρχαία ἑλληνικά κείμενα ἀπό τόν 8ο αἵ. π.Χ. μέχρι καί τό 600 μ.Χ., καθώς καί ἰστοριογραφικά καί λεξικογραφικά κείμενα, καί πολλά ἄρθρα σχολιαστῶν τῆς περιόδου 600 μ.Χ. ἕως 1453 μ.Χ.
Τό TLG ἀποτελεῖ προϊόν ἐρευνητικοῦ προγράμματος τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Καλιφόρνια (Irvine) καί εἶναι ἕνα σημαντικότατο βοήθημα γιά ὅλα τά πανεπιστήμια τοῦ κόσμου.
Τό χρησιμότερο στό πρόγραμμα αὐτό, εἶναι ὅτι πληκτρολογώντας μία λέξη στήν ἀναζήτηση π.χ. Ἰόππη, σοῦ ἀναφέρει αὐτόματα, σέ ποιό κείμενο τήν συναντᾶμε, ποιός τήν ἔγραψε, σέ ποιό στοῖχο εἶναι γραμμένη, καί σέ ποιά λεξικά ἀναφέρεται...
Μέ λίγα λόγια ἄν ἔχεις ὄρεξη καί χρόνο γιά ἀναζήτηση, δύσκολα θά σοῦ ξεφύγει κάτι.

Πληκτρολόγησα λοιπόν τίς λέξεις..."ὅρκος" βγάζοντάς μου 1.345 ἀναφορές καί τήν λέξη "Ἰόππη" βγάζοντάς μου 150 ἀναφορές.
Καί ἐφόσον ἐκεῖ δέν βρῆκα τίποτα, ἄρχισα νά ψάχνω λέξεις πού βρίσκονται μέσα στό κείμενο τοῦ "ὅρκου" π.χ. ‘βάρβαρο’ βγάζοντάς μου 6.345 (!!) ἀναφορές, ‘εἰρηνικᾶ’ μέ 135 ἀναφορές, κόκ.
Μοῦ πῆρε πολλά βράδια σκυμμένος πάνω ἀπό τόν ὑπολογιστή μέχρι νά ἐλέγξω ὅλες αὐτές τίς ἀναφορές, ἀλλά τό ἀποτέλεσμα ἦταν θεαματικό.

Καμία ἀπολύτως νύξη γιά τόν "ὅρκο"

Ἐφόσον σιγουρεύτηκα ὅτι o "ὅρκος" εἶναι 100% πλαστός καί χαλκευμένος, ἄρχισα νά ψάχνω τίς παραπομπές πού δίνουν οἱ ὑποστηρικτές του ΄΄ὅρκου΄΄ , καί ἐάν δίνουν...
Θά ἀναφέρω πρῶτα τόν κ. Γιῶργο Ἄθ. Ράπτη, φιλόλογο καί μεταφραστῆ τοῦ ἔργου Ἀρριανοῦ "Ἀλεξάνδρου ἀνάβασις" καί τοῦ Πλουτάρχου "Περί Ἀλεξάνδρου τύχης καί ἀρετῆς" τῶν ἐκδόσεων Ζήτρου Θεσσαλονίκης.
Στό σχόλια τοῦ ἔργου τοῦ Πλουτάρχου, καί στήν σελίδα 203, ἀναφέρει:

«..Αὐτή ἀκριβῶς ἡ ὑπέρβαση μέ κριτήριο στήν ἀξιοκρατία
τήν ἀρετή καί ὄχι τήν καταγωγή ἡ τό χρῶμα, ἡ ἄκρως ἀντιρατσιστική,
κάνει μερικούς συγχρόνους ὑπερεθνικιστές ἀναλυτές νά ἀμφισβητοῦν
τό πνεῦμα καί τό γράμμα τοῦ Ὅρκου στήν Ὤπη, πού σέ πλάγιο λόγω
περίπου ἀναφέρει ὁ Ἀρριανός (Ζ’ 9-10), ἐνῶ ὁ φιλόσοφος Ἐρατοσθένης,
τρίτος στήν σειρά διευθυντής τῆς Ἀλεξανδρινῆς βιβλιοθήκης,
τόν ἔχει διασώσει αὐτούσιο..»

Ἅς ἀρχίσουμε ἀπό τήν λέξη Ὤπη, ὅπου μας λέει ὁ κ Ράπτης πώς εἶναι ἡ ὀνομασία τῆς πόλης πού δόθηκε ὁ περίφημος αὐτός "ὅρκος" τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, τό 324 π.Χ, δηλαδή ἕνα χρόνο πρίν ἀναχωρήσει ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος, ὅπου ἐκεῖ εἶναι ἡ σημερινή πόλη Γιάφα, κοντά στό Τέλ-Ἀβίβ.
Ἐάν ψάξουμε στίς ἐγκυκλοπαίδειες καί στά λεξικά στό λύμα Ὤπη, θά βροῦμε ἀναφορά γιά τήν ὤπη ἡ κοινός τρύπα.
Στό λύμα Ὠπις, ἡ ἐγκυκλοπαίδεια τοῦ Ἡλίου μας λέει...

«...στήν δωρική διάλεκτο, ὅπου εἶναι ἐπίθετό της Ἀρτέμιδος, συνδεόμενον μέ τήν ἀρχαία δοξασίαν, ὅτι ἡ Ἄρτεμις ἦτο θέα «ὠκυτόκος», δηλαδή ὅτι ὑπεβοήθει τᾶς ἐπιτόκους γυναίκας νά γεννοῦν ταχέως καί ἄνευ πολλῶν ὠδίνων. Ὑπό τήν ἰδιότητα αὐτή ἐλατρεύετο ἡ θέα, πρό πάντων εἰς τήν Τροιζήνα, τήν Λακεδαίμονα, τήν Κρήτη, τήν Ἔφεσον καί ἀλλοῦ.
(2) Ὄνομα ὑπερβορείου παρθένου ἀκολούθου ἡ τροφοῦ τῆς Ἀρτέμιδος καί τοῦ Ἀπόλλωνος. Ὁ τάφος τῆς ἐδεικνύετο εἰς Δῆλον. Ἔπ’ αὐτοῦ αἵ παρθένοι τῆς νήσου κατέθετον τᾶς κόμας τῶν, τᾶς ὁποίας ἔκοπτον πρός τιμήν της.
(3) Εἰς τούς Ἕλληνας τῶν μεταγενεστέρων χρόνων ἐπίθετον καί τῆς Νεμέσεως...»


Τά ἴδια περίπου λέει ὁ Πυρσός καί ὁ Ἐλευθερουδάκης, μή ἔχοντας καμία ἀναφορά γιά τήν πόλη ἀφοῦ δέν ὀνομάζεται Ὤπη ἡ Ὤπις, ἀλλά ἡ ὀνομασία τῆς εἶναι Ἰόππη!
Οὔτε κάν στόν κόπο δέν μπῆκε ὁ κ. Ράπτης γιά νά βρεῖ τήν σωστή ὀνοματολογία τῆς πόλεως.
Τό ὄνομα τῆς πόλης Ἰόππης, μέ μιά ἁπλή ἀναζήτηση σέ ἐγκυκλοπαίδειες τήν βρίσκεις πολύ εὔκολα, ἀλλά καμιά δέν ἀναφέρει γιά τόν μεγάλο γεγονός του ΄΄ὅρκου΄΄.

Στήν Μυθολογία ἀναφέρεται ἀπό τούς Παυσανία, Στράβων, Πλάτων καί ἄλλους, ὅτι ἐκεῖ ὁ Περσέας ξέπλυνε τό αἷμα μετά τόν φόνο τοῦ κήτους, γι’ αὐτό τό νερό ἐκεῖ ἀναβλύζει κόκκινο.
Στήν Ἑλληνική γραμματεία τήν πόλη Ἰόππη τήν συναντᾶμε σέ πολλούς συγγραφεῖς, ἀλλά κάνεις (τί σύμπτωση) δέν ἀναφέρει τό γεγονός του ΄΄ὅρκου΄΄, παρά μόνο ἀρκοῦνται σέ γεωγραφικές ἀναφορές.


«...τούς γυναικείους χύτρους, νερό κόκκινο πού καθόλου σχεδόν δέν διαφέρει στό χρῶμα ἀπό τό αἷμα παρέχει ἡ χώρα τῶν ἑβραίων, παρά τήν πόλη Ἰόππη. Εἶναι μία πηγή πολύ κοντά στήν θάλασσα ὅπου κατά τήν τοπική παράδοση ὁ Περσέας ἀπέπλυνε τό αἷμα μετά τόν φόνο τοῦ κήτους, χάριν τοῦ ὁποίου εἶχε ἐκτεθεῖ ἡ κόρη τοῦ Κηφέα Ἀνδρομέδα. Νερό μαῦρο νά ξεπηδάει ἀπό πηγές ξέρω στά Ἄστυρα, ὅπου τό εἶδα ὁ ἴδιος. Τά Ἄστυρα εἶναι θερμά λουτρά ἀντίκρυ στήν Λέσβο, στόν λεγόμενο Ἀταρνέα τό μέρος δηλαδή πού εἶχαν πάρει οἱ Χιῶτες ὡς ἀνταμοιβή ἀπό τοῦ Μήδους ὅταν παρέδωσαν ἕνα ἱκέτη τό Λύδο Πακτύη...»
Παυσανίας, Μεσσηνιακά, 35, 6 -10

Φυσικά ὁ Παυσανίας καί παρακάτω ὁ Διόδωρος ὁ Σικελιώτης ὅπου μάλιστα ἔχει ἀφιερώσει 4 ἀπό τά 19 βιβλία του στήν ἱστορία τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου, εἶναι καί οἱ δυό μεταγενέστεροί του, 1ος καί 2ος αἰώνας μ.Χ ἀντίστοιχα, καί ἄν εἶχαν γνώση τοῦ γεγονότος, πιθανότατα θά ὑπῆρχε ἀπό αὐτούς ἡ καταγραφή του.


«...γιά τήν συνέχιση τῆς πολιορκίας, ἐνῶ ὁ ἴδιος μέ τόν στρατό τοῦ ἀναχώρησε καί κυρίευσε κατά κράτος τήν Ἰόππη καί τή Γάζα πού ἔδειχναν ἀνυπακοή. Ὅσους ἀπό τούς στρατιῶτες τοῦ Πτολεμαίου αἰχμαλώτισε, τούς διεμοίρασε στά δικά του στρατιωτικά σώματα καί στίς πόλεις ἐγκατέστησε φρουρά πού θά ἀνάγκαζε τούς κατοίκους νά πειθαρχοῦν. Ὁ ἴδιος τότε ἐπέστρεψε στό στρατόπεδο τῆς Παλαιτύρου καί ἔκανε προετοιμασίες γιά τήν πολιορκία...»
Διώδορος Σικελιώτης 19, 59, 2


«...τήν Ἄκη τῆς Φοινικικῆς Συρίας καί τήν Ἰόππη τή Σαμάρεια καί τήν Γάζα τῆς Συρίας. Ὁ ἴδιος ἀναλαμβάνοντας τό στράτευμα καί παίρνοντας ὅσα ἀπό τά πράγματα μποροῦσε νά λεηλατήσει ἐπέστρεψε στήν Αἴγυπτο. Ὁ Ἀντίγονος ἀφοῦ ἀνέκτησε χωρίς κίνδυνο ὅλη τή Συρία καί τήν Φοινίκη, σχεδίαζε νά ἐκστρατεύσει ἐναντίον τήν χώρας τῶν Ἀράβων τῶν ὀνομαζόμενων Ναβαταίων...»
19, 93, 7



Ἕνας ἀπό τούς σημαντικότερους συγγραφεῖς πού ἀναφέρει γεγονότα ἀπό τήν ζωή καί τό ἔργο τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου, καί συνάμα ὁ ποιό ἀξιόπιστος, εἶναι ὁ Ἀρριανός, ὅπου ἀπό τά ἱστορικά τοῦ βιβλία, τό σπουδαιότερο καί τό καλύτερο πού μας διασώθηκε ὁλόκληρο, εἶναι ἡ "Ἀλεξάνδρου Ἀνάβασις".
Ἀποτελεῖται ἀπό ἑπτά βιβλία γραμμένα στήν ἀττική διάλεκτο.

Περιγράφεται ὄχι μόνο ἡ ἐκστρατεία τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου ἐναντίον τῆς Περσίας, ἀλλά καί ὁλόκληρη τήν ἱστορία του μέ τά πιό κύρια στοιχεῖα. Ὁ Ἀρριανός πίστευε πώς τά κατορθώματα τοῦ Μακεδόνα στρατηλάτη ἦταν θέληση καί ἔργο τῆς εἱμαρμένης καί πώς κανένας ἀπό τούς ἀνθρώπους δέν ἔκανε ἔργα μεγαλύτερα ἀπό αὐτόν. Στά ἱστορικά ἀναφέρονται ἐπίσης τά Μετά τόν Ἀλέξανδρον, δέκα βιβλία, πού ἀποσπάσματα τούς ὑπάρχουν σήμερα, τά Βιθυνιακά καί τά Παρθενικά πού εἶναι χαμένα.
Τό ποιό σημαντικό γιά τήν ἐρευνά μας εἶναι, ὅτι μέσα σέ αὐτά πουθενά

δέν ἀναφέρει τίς λέξεις Ἰόππη καί ὅρκος !

Ἡ ἀναφορά τῆς Ἰόππης γίνεται καί ἀπό πολλούς νεότερους συγγραφεῖς καί ἐρευνητές, ὅπως ὁ Παπαρηγόπουλος στήν ¨Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους¨ στόν τόμο Ἀλεξανδρινά χρόνια, ὁ Ἀθανάσιος Σταγειρίτης στό ἔργο τοῦ ¨Ὠγυγία¨, ἡ Ἐκδοτική Ἀθηνῶν στόν πέμπτο τόμο τῆς Ἱστορίας τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους, ὁ Ἇλ. Ραγκαβής στό ¨Λεξικό τῆς Μυθολογίας¨, καί ὁ Νέστωρας Μάτσας στό ἔργο τοῦ ¨Τό χειρόγραφό της Βαβυλωνίας¨, ἀλλά κανείς ἀπό αὐτούς δέν ἀναφέρει γιά κάποιο "ὅρκο" στήν περιοχή αὐτήν.
Εἶναι ὄντος πολύ παράξενο νά ἔχει γίνει ἕνα τόσο μεγάλο γεγονός στήν πόλη Ἰόππη τό 324 π.Χ, καί ὄχι μόνο νά μήν τό ἔχει καταγράψει κανείς ἀπό αὐτούς πού προείπαμε, ἀλλά νά ἀγνοοῦν καί τήν πόλη...
Ἡ ἀναφορά γιά τήν πόλη Ἰόππη δέν ἔχει γίνει μόνο ἀπό Ἕλληνες ἀρχαίους καί μή, ἀλλά ὑπάρχει καί σέ χειρόγραφα πολλῶν Χριστιανῶν, πού χάρη τῆς ἔρευνας τά μελέτησα ὅλα (!) μήπως καί βρεθεῖ κάτι ἐκεῖ.
Ἄδικος κόπος

Οὐδεμία νύξη…

Πολλές ἀναφορές γιά τήν πόλη, ἀλλά καμία γιά τόν "ὅρκο"...
Οἱ Χριστιανοί πού μέσα στά κείμενα τούς ἔχουν ἀναφορά γιά τήν Ἰόππη, εἶναι οἱ, Φλάβιος Ἰώσηπος, Ὀριγένης, Θεόγνωστος, Κύρριλος, Εὐσέβιος, Ἰωάννης Χρυσόστομος, καί πολλοί ἄλλοι.

Ἅς πᾶμε τώρα στήν πρώτη παραπομπή πού μας δίνει ὁ κ. Ράπτης, λέγοντας ὅτι ὁ ΄΄ὅρκος΄΄ ἀναφέρεται στόν
Ἀρριανό βιβλίο Ζ(7ο) 9-10.
Παραθέτω τό κείμενο μέ τήν μετάφραση τοῦ ἰδίου τοῦ κ. Ράπτη.

«...Αὐτός ὁ λόγος μου, Μακεδόνες, δέν θά ἐκφωνηθεῖ γιά νά σταματήσει τήν ἐπιθυμία σας γιά ἐπιστροφή στήν πατρίδα - γιατί μπορεῖ ὁ καθένας σας νά φύγει ὅπου θέλει μέ τήν ἔγκρισή μου - ἀλλά γιά νά καταλάβετε τί λογής εἴμαστε ἐμεῖς καί τί λογίς γίνατε ἐσεῖς καί φεύγετε.
Καί θά ἀρχίσω πρῶτα τήν ὁμιλία μου μέ ἀναφορά στόν πατέρα μου Φίλιππο, ὅπως εἶναι φυσικό, ὁ Φίλιππος λοιπόν, ἀφοῦ σας παρέλαβε περιφερομένους καί φτωχούς, πού βοσκούσατε τά λίγα σας πρόβατα στά βουνά ντυμένοι μέ προβιές καί πού πολεμούσατε μέ δυσκολία γι’ αὐτά ἐναντίον τῶν Ἰλλυριῶν καί τῶν Τριβαλλῶν καί τῶν γειτόνων Θρακῶν, σᾶς ἀξίωσε νά φορέσετε χλαμύδες ἀντί γιά τά δέρματα καί σᾶς κατέβασε ἀπό τά βουνά στίς πεδιάδες, καθιστώντας σας ἀξιωματούχους (ἀντιπάλους) ἀπέναντι τῶν γειτόνων βαρβάρων, ἔτσι πού νά στηρίζετε τή σωτηρία σας πιά ὄχι στήν ὀχυρότητα τῆς τοποθεσίας ἀλλά στήν προσωπική σας ἀνδρεία, καί σᾶς κατέστησε πολίτες πόλεων καί σᾶς ἐκπολίτισε μέ νόμους καί χρυσά ἤθη. Καί ἀπέναντι αὐτῶν τῶν βαρβάρων, ἀπό τούς ὁποίους ὑποφέρατε ἐσεῖς καί τά ὑπάρχοντάς σας, σᾶς ἀνέδειξε σέ ἡγεμόνες ἀπό δούλους καί ὑπηκόους καί πρόσθεσε τά περισσότερα μέρη τῆς Θράκης στήν Μακεδονία καί, καταλαμβάνοντας τά πιό ἐπίκαιρα σημεῖα τῶν παραθαλασσίων περιοχῶν, ἀνέπτυξε τό ἐμπόριο στή χώρα καί ἐξασφάλισε γιά ἐσᾶς τήν χωρίς κινδύνους (ἐξωτερικούς) ἐκμετάλλευση τῶν μεταλλείων καί σᾶς κατέστησε κυρίαρχους τῶν Θεσσαλῶν, πού παλιότερα πεθαίνατε ἀπό τόν φόβο σας, καί ταπεινώνοντας τό ἔθνος τῶν Φωκέων ἄνοιξε διάπλατα καί εὐκολοδιάβατο τό δρόμο γιά τήν Ἑλλάδα ἀντί τοῦ ἀρχικά στενοῦ καί ἀδιάβατου, καί τούς Ἀθηναίους καί Θηβαίους, πού ταλαιπωροῦσαν πάντα τήν Μακεδονία μέ τίς ἐπιδρομές τους, τούς ταπείνωσε σέ τέτοιο βαθμό, καί μέ δική σας ἤδη συμμετοχή σ’ αὐτά ὥστε ἀντί νά πληρώνετε φόρους στούς Ἀθηναίους καί νά εἶστε ὑπήκοοι τῶν Θηβαίων, νά ἐναποθέτουν ἐκεῖνοι τήν ἀσφάλειά τους σέ σᾶς ὡς ἐπί τό πλεῖστον.
Καί ἀφοῦ κατέβηκε στήν Πελοπόννησο, διευθέτησε τίς ἐκεῖ ὑποθέσεις καί, ἀφοῦ ἀνακηρύχθηκε στρατηγός μέ ἀπεριόριστες ἁρμοδιότητες ὅλης της ὑπόλοιπης Ἑλλάδας γιά τό στράτευμα ἐναντίον τοῦ Πέρση βασιλιά, πρόσθεσε περισσότερο αὐτή τή δόξα ὄχι στόν ἑαυτό τοῦ περισσότερο παρά στό κοινό τῶν Μακεδόνων.
Αὐτές τίς ὑπηρεσίες ἔχει προσφέρει ὁ πατέρας μου σέ ἐσᾶς, ὥστε νά τίς ἐκτιμήσει κανείς σπουδαῖες αὐτές καθαυτές, ἀλλά μικρές σέ σύγκριση μέ τίς δικές μας.
Γιατί ἐγώ, παραλαμβάνοντας ἀπό τόν πατέρα μου ἐλάχιστα χρυσά καί ἀσημένια σκεύη, οὔτε ἑξῆντα τάλαντα στά ταμεῖα, χρέη τοῦ Φιλίππου πάνω ἀπό πεντακόσια τάλαντα καί, ἀφοῦ δανείστηκα ὁ ἴδιος ἐπιπλέον ἄλλα ὀχτακόσια, ξεκινώντας ἀπό τή χώρα μας πού δέν ἐπαρκοῦσε οὔτε γιά τίς βοσκές σας, ἀμέσως σας ἄνοιξα τόν δρόμο τοῦ Ἑλλησπόντου, ἐνῶ οἱ Πέρσες τότε ἦταν παντοδύναμοι στήν θάλασσα, καί κατανικώντας μέ τό ἱππικό τους σατράπες τοῦ Δαρείου, προσάρτησα ὅλη τήν Ἰωνία στήν δική σας ἐπικράτεια καί ὅλη τήν Αἰολία καί τίς δυό Φρυγίες καί τούς Λυδούς καί κυρίευσα τήν Μίλητο μέ πολιορκία καί ὅλα τά ἄλλα μέρη, πού προσχώρησαν σέ μᾶς μέ τήν θέλησή τους, τά πῆρα καί τά παρέδωσα σέ ἐσᾶς νά τά καρπώνεσθε καί τά ἀγαθά ἀπό τήν Αἴγυπτο καί τήν Κυρήνη, ὅσα ἀπόχτησα χωρίς μάχη, ἀνήκουν σέ ἐσᾶς, καί ἡ Κοίλη Συρία καί ἡ Παλαιστίνη καί ἡ χώρα ἀνάμεσα στά ποτάμια (Μεσοποταμία) εἶναι δικό σας κτῆμα, καί ἡ Βαβυλώνα καί τά Βάκτρα καί τά Σοῦσα δικά σας, καί ὁ πλοῦτος τῶν Λυδῶν καί οἱ θησαυροί τῶν Περσῶν καί τά ἀγαθά τῶν Ἰνδῶν καί ἡ ἔξω θάλασσα δική σας, ἐσεῖς εἶστε σατράπες, ἐσεῖς στρατηγοί, ἐσεῖς ταξίαρχοι.
Γιατί γιά μένα τί ὑπάρχει παραπάνω ὕστερα ἀπό αὐτούς τούς κόπους πέρα ἀπό αὐτή τήν πορφύρα καί τό διάδημα αὐτό;
Προσωπικά δέν ἔχω τίποτε ἄλλο καί κανείς δέν μπορεῖ νά μιλήσει γιά δικούς μου θησαυρούς παρά μόνο γι’ αὐτά, δικά σας ἀποκτήματα ἡ ὅσα φυλάγονται γιά ἐσᾶς.
Γιατί δέν ὑπάρχει λόγος νά φυλάξω τούς θησαυρούς προσωπικά γιά μένα, πού σιτίζομαι τό ἴδιο μέ ἐσάς καί προτιμῶ τόν ἴδιο μέ ἐσᾶς ὕπνο, καί μάλιστα νομίζω ὅτι οὔτε κάν τρώω τά ἴδια φαγητά μέ ὅσους ἀπό ἐσᾶς ἔχουν κοιλιόδουλες προτιμήσεις, καί ξέρω ὅτι γιά σᾶς, γιά νά μπορεῖτε ἐσεῖς νά κοιμάστε ἥσυχοι.
Ἀλλά μήπως ἀπόχτησα αὐτά διοικώντας ὁ ἴδιος ἄκοπα καί χωρίς ταλαιπωρίες, ἐνῶ ἐσεῖς κοπιάζατε καί ταλαιπωρούσασταν; Καί ποιός ἀπό ἐσᾶς ἀναγνωρίζει ὅτι κουράστηκε περισσότερο γιά μένα, ἀπό ὅτι ἐγώ γιά ἐκεῖνον;
Ἐμπρός λοιπόν, καί ὁποῖος ἀπό ἐσᾶς ἔχει τραύματα, ἅς βγάλει τά ροῦχα του καί ἄς τά δείξει, καί ἐγώ θά δείξω τά δικά μου σχετικά, γιατί, ἀπό ἔμενα κανένα μέρος τοῦ σώματος μετωπικά καί ἀπόμεινε χωρίς τραύματα, οὔτε ὑπάρχει ὅπλο ἡ ἀπό τά χειριζόμενα μέ τό χέρι ἡ ἀπό αὐτά ἀπό ἐκτοξεύονται, πού νά μή φέρω πάνω μου τά ἴχνη του, ἀλλά καί μέ ξίφος ἀπό χέρι ἔχω πληγωθεῖ καί τόξα ἔχω δεχτεῖ ἤδη καί μέ βλήματα μηχανῶν χτυπήθηκα καί μέ πέτρες πολλές φορές καί μέ καδρόνια βαλλόμενος γιά ἐσᾶς καί γιά δική σας δόξα καί γιά δικό σας πλοῦτο σας ὁδηγῶ νικητές ἀνάμεσα ἀπό κάθε στεριά καί θάλασσα καί ἀπό ὅλους τους ποταμούς καί τά ὄρη καί ὅλες τίς πεδιάδες, καί τέλεσα τούς ἰδίους γάμους μέ σας καί τά παιδιά μου. Καί ἀπέναντι σέ ὁποῖον ὑπῆρχαν χρέη, χωρίς νά πολυεξετάσω γιά ποιόν λόγο δημιουργήθηκαν, ἐνῶ τόσα πολλά εἰσπράττατε ὡς μισθό καί τόσα πολλά ἰδιοποιούσουνταν ὅταν γινόταν λεηλασία μετά ἀπό πολιορκία, ὅλα τά ἐξόφλησα.
Καί ὑπάρχουν χρυσά στεφάνια γιά τούς περισσοτέρους ἀπό σας, ἀθάνατα ἐνθύμια καί τῆς δικῆς σας ἀνδρείας καί τῆς ἀπό μένα ἐπιβράβευσή σας. Καί ὁποῖος σκοτώθηκε, ἔπεσε ἔνδοξα, καί ἔγινε μεγαλοπρεπής ἡ ταφή του, καί χάλκινοι ἀνδριάντες ἔχουν τιμηθεῖ, ἀπαλλαγμένοι ἀπό ἐκτάκτους φόρους καί κάθε οἰκονομική ὑποχρέωση, γιατί, πράγματι, κανείς ἀπό ἐσᾶς δέν σκοτώθηκε ὑποχωρώντας, ὅταν ἐγώ πρωτοστατοῦσα στίς μάχες.
Καί τώρα ἐγώ σκόπευα νά στείλω πίσω τούς ἀπόμαχους ἀπό σας ἀξιοζήλευτους ἀπό τούς συμπατριῶτες σας, ἀλλά ἀφοῦ θέλετε νά ἐπιστρέψετε ὅλοι σας, φύγετε ὅλοι καί στήν ἐπιστροφή ἀνακοινῶστε ὅτι τό βασιλιά σας Ἀλέξανδρο, πού κατανίκησε τούς Πέρσας καί τούς Μήδους καί τούς Βάκτριους καί τούς Σάκες, πού κυρίευσε τούς Οὐξίους καί Ἀραχώτους καί Δράγγες, πού ὑπόταξε τούς Παρθυαίους καί τούς Χορασμίους καί τούς Ὑρκανίους μέχρι τήν Κασπία θάλασσα, πού πέρασε τόν Καύκασο πέρα ἀπό τίς Κασπίες πύλες, πού διάβηκε τόν Ὄξο ποταμό καί τόν Ταναί, ἀκόμη καί τόν Ἰνδό ποταμό πού δέν πέρασε κανένας ἄλλος ἐκτός ἀπό τόν Διόνυσο καί τόν Ὑδάσπη καί τόν Ἀκεσίνη καί τόν Ὑδραώτη, καί πού θά περνοῦσε καί τόν Ρφαση, ἄν ἐσεῖς δέν ἀντιδρούσατε, καί πού προχώρησε στή μεγάλη θάλασσα καί ἀπό τά δυό στόμια τοῦ Ἰνδοῦ, καί πού διέσχισε τήν ἔρημό της Γαδρωσίας, ἀπ’ ὅπου κανείς ποτέ νωρίτερα δέν πέρασε μέ στρατό, καί πού στό πέρασμα τοῦ κατέκτησε τήν Καρμανία καί τή χώρα τῶν Ὠρειτῶ, καί πού τό ἐγκαταλείψατε καί φύγατε, παραδίδοντας τόν στούς κατανικημένους βαρβάρους νά τόν φυλάγουν.
Ἴσως αὐτά θά εἶναι γιά ἐσᾶς δόξα ἐκ μέρους τῶν ἀνθρώπων καί (θεωρηθοῦν) ὅσια βέβαια, ὅταν θά τά ἀναγγείλετε. Φύγετε...»


Μέ λίγα λόγια ὁ Μ. Ἀλέξανδρος ἀναφέρει ὅτι αὐτός παρέλαβε μία δυνατή στρατιωτική χώρα ἀλλά χρεωμένη.
Παρ' ὅλα αὐτά τούς ὁδήγησε μόνο σέ νίκες πού πλούτισαν τήν Μακεδονία.
Ἀπ' ὅλους τους τεράστιους θησαυρούς πού βρῆκαν, αὐτός δέν κράτησε τίποτα γιά τόν ἑαυτό τοῦ ἀλλά ἔδωσε ὅλα τά χρήματα στούς Μακεδόνες. Ὕστερα ἀνέφερε πώς τούς ὁδήγησε σέ ἀνεπανάληπτες στρατιωτικές νίκες καί πώς δέν ξεχωρίζει σέ τίποτα ἀπ' αὐτούς.
Τά λόγια του χαρακτηριστικά ἦταν ὅτι τρώει τά ἴδια φαγητά μέ τούς στρατιῶτες του, ὅτι ἔχει τό ἴδιο ὕπνο πού ἔχουν κι αὐτοί καί ὅτι γενικά ζεῖ ὅπως αὐτοί.
Ἔπειτα τούς ρώτησε ἄν αὐτά τά κατόρθωσε χωρίς κόπο. Τούς ἔδειξε τά τραύματά του πού ἦταν ὅλα ἀπό μπροστά (ἦταν μέγιστη προσβολή νά ἔχεις τραῦμα στήν πλάτη), καί μετά τούς ρώτησε ἄν εἶχε ἄλλος κανείς περισσότερα ἀπ' αὐτόν. Τελικά τους ἔφερε στό φιλότιμο καί οἱ Μακεδόνες συμφιλιώθηκαν μέ τόν βασιλιά τους. Ὑπενθυμίζω, ὅτι ἡ διαμάχη εἶχε ξεκινήσει ἀπό τό γεγονός ὅτι στήν Ἰόππη ὁ Μ. Ἀλέξανδρος εἶχε ἀνακοινώσει στούς Μακεδόνες ὅτι θά ἐπέστρεφαν πίσω στήν πατρίδα μέ τιμές. Αὐτό οἱ στρατιῶτες τό παρεξήγησαν, γιατί νόμιζαν ὅτι τούς παρατοῦσε γί αὐτό καί κάποιοι τοῦ φώναξαν εἰρωνικά, ὅτι δέν τούς εἶχε ἀνάγκη ἐπειδή θά συνέχιζε μέ τόν πατέρα τοῦ τόν Ἄμμωνα

Ὅπως γίνεται ἀντιληπτό καμία σχέση δέν ἔχουν οἱ στίχοι τοῦ κειμένου μέ τόν "ὅρκο"...
Φυσικά ὁ κ. Ράπτης δέν εἶναι ὁ μόνος πού ἀναφέρει σάν πηγή τόν Ἀρριανό, ἀλλά σχεδόν ὅλοι οἱ ὑποστηρικτές τοῦ ἀνύπαρκτου "ὅρκου".



Περί Ἐρατοσθένη ὁ λόγος


Μιά δεύτερη ἐφεύρεση πού ἔχει κάνει ὁ κ. Ράπτης καί κάποιοι "ἱστορικοί", εἶναι ἡ ἀναφορά τοῦ "ὅρκου" στά ἔργα τοῦ Ἐρατοσθένη (!!) Μαθηματικοῦ, Φυσικοῦ, Ἀστρονόμου τοῦ 276 π.Χ, πού σχεδόν κανένα χειρόγραφό του δέν ἔχει σωθεῖ, ἐκτός ἀπό κάποια ἀποσπάσματα καί fragmenta. Τό μοναδικό σωσμένο κείμενο πού ἔχουμε αὐτούσιο στά χέρια μας εἶναι
"Οἱ καταστερισμοί τοῦ Ἐρατοσθένους" καί μερικά ἀποσπάσματα ἀπό τό ἔργο "Ἀκροθεσία" πού καμιά σχέση δέν ἔχουν καί τά δυό μέ τόν Μ. Ἀλέξανδρο, ἀλλά εἶναι καθαρά ἀστρονομικά βιβλία - ἐγχειρίδια.
Παράλληλα μέ τίς θετικές ἐπιστῆμες ὁ Ἐρατοσθένης ἀσχολήθηκε καί μέ τή φιλοσοφία καί τήν ἱστορία. Ἔγραψε στίχους ὁ ἴδιος καί ἑρμήνευσε τόν Ὅμηρο.
Ἔγραψε ἀκόμα τό ἔργο Χρονογραφίες, τό ὁποῖο εἶναι μία ἐξιστόρηση τῶν πιό σημαντικῶν γεγονότων, ἀπό τήν ἅλωση τῆς Τροίας μέχρι τήν ἐποχή τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου.
Ἀρκετοί σέ αὐτό τοῦ τό ἔργο ἔχουν προσάψει τό γεγονός τοῦ "ὅρκου" ἀλλά δυστυχῶς, δέν ἔχει διασωθεῖ....
Ἀπό ποῦ λοιπόν ἔγινε γνωστή ἡ ἀναφορά τοῦ γεγονότος;
Ἴσως ἀπό αὐτούς πού στά ἔργα τούς ἔχουν ἀποσπάσματα ἀπό τήν ζωή καί τό ἔργο τοῦ Κυρηνέου Ἐπιστήμονα Ἐρατοσθένη ;
Θά δοῦμε παρακάτω..
Φυσικά καί αὐτή μου ἡ ἀναζήτηση ἔγινε στό tlg (musaios), γιά νά βρῶ ποιός καί σέ ποιό κείμενο, ἔχει ἀναφέρει τό γεγονός ὅτι ὁ Ἐρατοσθένης τόν ἄκουσε καί τόν διέσωσε ἡ ὅτι τόν ἄκουσε ἀπό πολλούς γέροντες...ποῦ συνηθίζουν νά λένε αὐτοί πού θέλουν νά φορτώσουν αὐτό τό ψέμα στόν μεγάλο Ἀστρονόμο τῆς ἐποχῆς.
Τό ὄνομα Ἐρατοσθένης - Ἐρατοσθένην καί Ἐρατοσθένους, τό συναντᾶμε 746 (!) φορές σέ ἀρχαία κείμενα καί δοκίμια, ἀπό διαφόρους Ἱστορικούς, Φιλοσόφους, χριστιανούς συγγραφεῖς καί σχολιαστές, ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Μεγαλοπολίτη Ἱστορικοῦ Πολύβιου, μέχρι τόν Φώτιο.

Αὐτό πού βρέθηκε σέ αὐτήν τήν ἔρευνα, εἶναι κάποιος σχολιασμός τοῦ Γεωγράφου Στράβων (63 π.χ. - 23 μ.Χ), γιά κάποιο χαμένο ἔργο τοῦ Ἐρατοσθένη πού ἀναφέρετε στήν παγκόσμια γεωγραφία, ὅπου τά λεγόμενα τοῦ ἔχουν νά κάνουν μέ τόν Μ. Ἀλέξανδρο, καί μέ τίς φυλετικές διαφορές πού πρεσβεύει καί τό κείμενο τοῦ "ὅρκου".

«..Ἐπί τέλει δέ τοῦ ὑπομνήματος (ὁ Ἐρατοσθένης) οὐκ ἐπαινέσας τούς δίχα διαιροῦντας ἅπαν τό τῶν ἀνθρώπων πλῆθος εἰς τέ Ἕλληνας καί βαρβάρους, καί τούς Ἀλεξάνδρω παραινοῦντας τοίς μέν Ἔλλησι ὡς φίλοις χρῆσθαι τοίς δέ βαρβάροις ὡς πολεμίοις, βέλτιον εἶναι φησίν ἀρετή καί κακία διαιρείν ταῦτα. Πολλούς γάρ καί τῶν Ἑλλήνων εἶναι κακούς καί τῶν βαρβάρων ἀστείους, καθάπερ Ἰνδούς καί Ἀριανούς, ἔτι δέ Ρωμαίους καί Καρχηδονίους οὕτω θαυμαστῶς πολιτευομένους. Διόπερ τόν Ἀλέξανδρον ἀμελήσαντα τῶν παραινούντων, ὅσους οἶον τ’ἥν ἀποδέχεσθαι τῶν εὐδοκίμων ἀνδρῶν καί εὐεργετείν. Ὥσπερ δι’ ἄλλο τί τῶν οὕτω διελόντων τούς μέν ἐν ψόγῳ τούς δ’ ἐν ἐπαίνῳ τιθεμένων, ἡ διότι τοίς μέν ἐπικρατεῖ τό νόμιμον καί τό παιδείας καί τό λόγων οἰκείων, τοίς δέ ταναντία. Καί ὁ Ἀλέξανδρος οὔν οὐκ ἀμελήσας τῶν παραινούντων, ἀλλ’ ἀποδεξάμενος τήν γνώμην τά ἀκόλουθα, οὐ τά ἐναντία ἐποίει, πρός τήν διάνοιαν σκοπῶν τήν τῶν ἐπεσταλκότων..»
Στράβων 1.4.9.

[Στό τέλος τῆς (γεωγραφικῆς) ἀναφορᾶς τοῦ (ὁ Ἐρατοσθένης) μή ἀσπασθεῖς τή γνώμη ἐκείνων πού διαιροῦν τήν ἀνθρωπότητα σέ Ἕλληνες καί βαρβάρους, καί ἐκείνων πού συμβούλευαν τόν Ἀλέξανδρο νά συμπεριφέρεται πρός μέν τούς Ἕλληνες ὡς εἰς φίλους πρός δέ τούς βαρβάρους ὡς εἰς ἐχθρούς, διατυπώνει τήν ἄποψη ὅτι εἶναι καλύτερα νά διακρίνουμε τούς ἀνθρώπους σέ καλούς καί κακούς. Διότι πολλοί ἀπό τούς Ἕλληνες εἶναι κακοί ἐνῶ πολλοί ἀπό τούς βαρβάρους εἶναι πολιτισμένοι, ὅπως συμβαίνει μέ τούς Ἰνδούς καί τούς Ἀριανούς καί ἐπίσης μέ τούς Ρωμαίους καί Καρχηδονίους πού τόσο θαυμάσια πολιτεύονται. Γιά τόν λόγο αὐτόν βέβαια ὁ Ἀλέξανδρος, μή δίνοντας βαρύτητα σέ τέτοιες προτροπές, προτιμοῦσε νά ἀποδέχεται καί νά εὐεργετεῖ τούς εὐδοκίμους ἄνδρες ὅποιοι καί ἄν ἤσαν αὐτοί. Ὅπως καί σέ κάθε ἄλλη περίπτωση, οἱ διαχωριζόμενοι μέ αὐτόν τόν τρόπο, ἐτίθεντο ἄλλοι μέν σέ εὐμένεια ἄλλοι δέ σέ δυσμένεια. Διότι σέ ἄλλους ἐπικρατοῦσε ἡ νομιμότητα καί ἡ παιδεία καί ἡ λογική καί σέ ἄλλους τά ἀντίθετα. Ἔτσι λοιπόν ὁ Ἀλέξανδρος δέν ἀγνόησε τούς συμβουλάτορες ἀλλά ἀποδεχθεῖς τό σκεπτικό τῶν συμβουλῶν ἔκανε αὐτά πού ἦταν συνεπαγόμενα μᾶλλον παρά ἀντίθετα, στοχεύοντας στή λογική ἀφετηρία τῶν μηνυμάτων πού ἔπαιρνε]

Ἀληθινά καί βάσιμα τά μηνύματα τοῦ Ἐρατοσθένη διά στόματος Στράβωνα ἀλλά ὅπως καί νά ἔχει τό πράγμα…

δέν ὑπάρχει πουθενά ἡ ἀναφορά γιά τόν "ὅρκο" τῆς Ἰόππης!!!

Ποῦ λοιπόν βρίσκεται αὐτή ἡ ἀναφορά;
Ποῦ τήν διάβασαν;
Ποῦ τήν ἄκουσαν;

Δική τους ἐφεύρεση;;

Εἶναι πάγια τακτική κάποιων, πλέον, αὐτά πού θέλουν νά περάσουν νά τά ἀποδίδουν σέ χαμένα κείμενα..
Ἅς πᾶμε παρακάτω καί στό τέλος θά βγάλουμε τά συμπεράσματά μας.


Ἕνας ἄλλος ὑποστηρικτής τοῦ "ὅρκου" εἶναι ὁ κ. Κωνσταντινίδης Ὑποστράτηγος ἔ.ἅ πού ἀναφέρει:

...Ἐπειδή ὁ Ὅρκος αὐτός ἀμφισβητεῖται ἀπό πολλούς ἀναφέρω τίς ἀρχαῖες πηγές
ἅ/ Ἀλεξανδρινός φιλόσοφος Ἐρατοσθένης(375-194 π. Χ) τρίτος διευθυντής Βιβλιοθήκης Ἀλεξανδρείας. Τόν ἄκουσε ἀπό πολλούς γέροντες, αὐτήκοους ἀκροατές,
β/ Καλλισθένης βιβλίο Γ'...


Ὁ Καλλισθένης, ἀνεψιός τοῦ μεγάλου φιλόσοφου Ἀριστοτέλη, ἀκολούθησε μετά ἀπό προτροπή τοῦ θείου του, τόν Ἀλέξανδρο στήν Περσία, γιά νά καταγράψει τά γεγονότα μέ τήν εἰδικότητα τοῦ ἱστορικοῦ.
Μέ αὐτό τό ὄνομα φέρεται στήν γραμματολογία ὡς ὁ συγγραφέας τῆς περί τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου φανταστικῆς ἱστορίας, ἡ ὁποία ἀποδίδεται στόν στρατηγό τοῦ Ἀλεξάνδρου Καλλισθένη, κατά ἄλλη λατινική μετάφραση σέ κάποιον ἱστορικό Αἴσωπο.
Ὁ πρῶτος πυρήνας τῆς ἱστορίας αὐτῆς γράφτηκε πιθανότατα κατά τούς χρόνους τῶν Πτολεμαίων στήν Ἀλεξάνδρεια, ἔπειτα ἀναπτύχθηκε, διαμορφώθηκε καί διασκευάστηκε κατά τόν 3ο αἰώνα καί πῆρε μεγάλη διάδοση μέσω τῶν μεταφράσεων σέ πολλούς ἄλλους λαούς.
Ἐκτός τῆς λατινικῆς μετάφρασης πού ἀναφέρθηκε παραπάνω, εἶναι γνωστές ἡ συριακή, ἡ ἀρμενική καί ἄλλες διάφορες Ἑλληνικές παραλλαγές.
Στά χέρια μας ἔχουμε τά γραπτά του, πού πίσω ἀπό αὐτά ὑπάρχει πάντα ἕνας μύθος, γιά τό ἄν ἦταν ἀληθινά ἡ ὄχι, ἀλλά ὅπως καί νά ἔχει τό πράγμα, μέσα στό βιβλίο τῶν ἐκδόσεων Κάκτου "Καλλισθένης" καί στό tlg musaio..

δέν γίνεται κανένας λόγος γιά τόν "ὅρκο"

Ὁ μοναδικός πού ἔχει μείνει πλέον καί πού θά μποροῦσε νά ἔχει τόν "ὅρκο" ἡ τήν ἀναφορά του, σέ κάποιο κείμενο, εἶναι ὁ φιλόσοφος – ἱστορικός ἀπό τήν Χαιρώνια, πού ἔχει καταγράψει ἱστορικά στοιχεῖα ἀπό τήν ζωή τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου, ὁ Παμμέγιστος Ἕλλην, Πλούταρχος (45 – 120μ.Χ) στά ἔργα του:

Περί Ἀλεξάνδρου τύχης καί ἀρετῆς
καί στούς βίους παράλληλους
Ἀλέξανδρος - Καίσαρ

Ἴσως φανεῖ κάπως κουραστικό καί ἐπαναλαμβανόμενο,
ἀλλά οὔτε καί ἐδῶ ἀναφέρεται πουθενά ὁ "ὅρκος" ἀπό τόν Πλούταρχο.

Αἰδώς Ἀργεῖοι, μελετῆστε ἱστορία......

‘’τά μέν διδακτά μανθάνω,
τά δ’ εὔρετα ζητῶ,
τά δέ εὔκτα παρά θεῶν ἤτησαμην’’
Σοφοκλ.ἄπ.759



ΦΡΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ ¨ΟΡΚΟΥ¨


1 «..Σᾶς εὔχομαι τώρα πού θά τελειώσουν οἱ πόλεμοι νά εἶστε εὐτυχισμένοι μέσα σέ εἰρήνη..»

Τό κείμενο μέ τά παραπάνω λεγόμενα, δίνει στόν ἀναγνώστη νά καταλάβει, πώς ὁ Ἀλέξανδρος ἕνα χρόνο πρίν ἀναχωρήσει 324 π.Χ (σύμφωνα μέ τήν χρονολογία τοῦ "ὅρκου") μέ τήν φράση ‘’τώρα πού θά τελειώσουν οἱ πόλεμοι’’ ἀφήνει νά ἐννοηθεῖ πώς οἱ ἐκστρατεῖες μέσα σέ πολύ μικρό χρονικό διάστημα θά σταματήσουν, τό ἴδιο καί οἱ ἐπεκτατικές τάσεις τῶν Μακεδόνων. Ὅμως ὁ Ἀρριανός στά βιβλία τῶν ἱστοριῶν του, μᾶς μεταφέρει ἄλλες φράσεις καί σκέψεις τοῦ Ἀλέξανδρου, ἀκόμη καί τίς ἡμέρες πού ἤδη εἶχε ἀρχίσει νά ἔχει ὑψηλό πυρετό!

«..ἐν τούτῳ δέ πολλάκις μέν τοῦ ναυτικοῦ ἀπεπειράτο..» 7,23,5,1
(Στό μεταξύ, πολλές φορές προχώρησε σέ ἀσκήσεις τοῦ ναυτικοῦ)

«..λέγει δέ ὅτι καί ἄλλος αὐτῶ ἐναυπηγεῖτο στόλος τέμνοντι τᾶς κυπαρίσσους τᾶς ἐν τή Βαβυλωνία…..λιμένα τέ ὅτι πρός Βαβυλώνι ἐποίει ὀρυκτόν ὅσον χιλίαις ναυσί μακραίς ὅρμον εἶναι καί νεωσοίκους ἐπί τοῦ λιμένος..» 7,19,4,1
(γράφει ἀκόμη ὅτι τοῦ προετοιμαζόταν καί ἄλλος στόλος μέ ξυλεία ἀπό τά κυπαρίσσια τῆς Βαβυλώνας….καί ὅτι διάνοιγε καί λιμάνι στήν Βαβυλώνα, γιά νά εἶναι ὅρμος γιά χίλια πολεμικά πλοῖα καί δημιουργοῦσε ναύσταθμους στό λιμάνι)

«..ὀλίγον τί ἐμφαγείν καί καθευδείν αὐτοῦ, ὅτι ἤδη ἐπύρεσσεν…..ἐν τοῦτο δέ τοίς ἠγεμόσι παραγγέλλειν ὑπέρ τῆς πορείας καί τοῦ πλοῦ, τούς μέν ὡς πεζή ἰόντας παρασκευάζεσθαι ἔς τετάρτην ἡμέραν, τούς δέ ἅμα οἱ πλέοντας ὡς εἰς πέμπτην πλευσουμένους…..κομισθέντα δέ αὐθίς ἔς τήν κάμαρα πυρέσσειν ἤδη ξυνεχῶς τήν νύκτα ὅλην…Νέαρχο δέ καί τοίς ἄλλοις ἠγεμόσι παραγγεῖλαι τά ἀμφί τόν πλοῦν ὅπως ἔσται ἔς τρίτην ἡμέραν. τή δέ ὑστεραία λούσασθαι αὐθίς καί θύσαι τά τεταγμένα, καί τά ἱερά ἐπιθέντα οὐκέτι ἐλινύειν πυρέσσοντα, ἀλλά καί ὡς τούς ἡγεμόνας εἰσκαλέσαντα παραγγέλειν τά πρός τόν ἐκπλοῦν ὅπως αὐτῶ ἔσται ἕτοιμα…» 7,25,1,6

(Ἔφαγε λίγο καί ἀποκοιμήθηκε ἐκεῖ, γιατί ἤδη παρουσίαζε πυρετό… παράλληλα ἔδωσε διαταγή στούς στρατηγούς γιά τήν πεζική καί ναυτική πορεία, στούς πρώτους νά προετοιμασθοῦν γιά ἀναχώρηση τήν τέταρτη μέρα καί στούς δεύτερους πού θά τόν ἀκολουθοῦσαν ὅτι θά ἀποπλεύσουν τήν Πέμπτη μέρα…. ἀφοῦ μεταφέρθηκε πάλι στό θολωτό οἴκημα, ψήθηκε στόν πυρετό ὅλη τήν νύχτα… καί στόν Νέαρχο καί στούς ἄλλους στρατηγούς ἀνακοίνωσε νά ἑτοιμασθοῦν γιά τόν ἀπόπλου τήν Τρίτη μέρα. Τήν ἑπόμενη λούσθηκε πάλι καί θυσίασε τά καθιερωμένα, καί ἀφοῦ τοποθέτησε τά σφάγια πάνω στά ἱερά, ἐξακολουθοῦσε νά ἔχει ὑψηλό πυρετό. Ἀλλά καί σέ αὐτή τήν κατάσταση τῆς ὑγείας τοῦ συγκάλεσε τούς στρατηγούς καί τούς παράγγειλε νά εἶναι ἕτοιμοι γιά τόν ἀπόπλου)
Βλέπουμε ὅτι ὄχι μόνο δέν εἶχε σάν σκέψη νά τελειώσουν οἱ πόλεμοι ἕνα χρόνο πρίν, ἀλλά μέχρι καί τήν τελευταία στιγμή τῆς ζωῆς του στήν Γῆ, ἔκανε σχέδια Μάχης!



2 «..νά εἶστε εὐτυχισμένοι μέσα σέ εἰρήνη..»

Ὅποιος ἐπιθυμεῖ τήν εἰρήνη προετοιμάζεται γιά πόλεμο


3 0λοι οἱ θνητοί ἀπό ἐδῶ καί πέρα νά ζήσουν σάν ἕνας λαός μονιασμένος γιά τήν κοινή προκοπή, νά ἔχετε τήν οἰκουμένη γιά πατρίδα σας, μέ νόμους κοινούς, ὅταν θά κυβερνοῦν οἱ ἄριστοι ἀνεξάρτητα ἄπ τή φυλή.
Δέ χωρίζω τούς ἀνθρώπους, ὅπως κάνουν οἱ στενόμυαλοι, Ἕλληνες καί βάρβαρους.
Δέν μ ἐνδιαφέρει ἡ καταγωγή τῶν πολιτῶν οὔτε ἡ ράτσα πού γεννήθηκαν, τούς καταμερίζω μέ μοναδικό κριτήριο τήν ἀρετή, γιά μένα κάθε καλός ξένος εἶναι Ἕλληνας καί κάθε κακός Ἕλληνας εἶναι χειρότερος ἀπό βάρβαρο..»
«..Ἄπ τή μεριά μου ὅλους σας Θεωρῶ ἴσους, λευκούς καί μελαψούς καί θά θελα νά μήν αἰσθάνεστε μόνο σάν ὑπήκοοι τῆς κοινοπολιτείας μου, ἀλλά νά νοιώθετε ὅλοι σάν μέτοχοι καί συνέταιροι..»

Ὁλόκληρη ἡ παραπάνω παράγραφος εἶναι ἐλεγχόμενη ἐφ’ ὅλης της ὕλης, ὄντας σέ πλήρη ἀντίθεση μέ τά λεγόμενα τοῦ δασκάλου καί μύστη του, Ἀριστοτέλη, καί εἶναι ἀρκετά δύσκολο ἕως ἀπίθανο νά εἶπε κάτι τέτοιο ὁ Ἀλέξανδρος.
Μήν ξεχνᾶμε ὅτι ὁ Μ. Ἀλέξανδρος ἔλεγε ὅτι στόν Φίλιππο χρωστάει τό «ζῆν» ἀλλά στόν Ἀριστοτέλη τό «εὖ ζῆν».
Ὁ Πλούταρχος στό ¨Περί τῆς Ἀλεξάνδρου τύχης καί ἀρετής¨ 329,β, 7 μᾶς λέει ξεκάθαρα τίς διδασκαλίες τοῦ Σταγειρίτη Φιλόσοφου πρός τόν Ἀλέξανδρο γιά τό θέμα τῶν βαρβάρων...

«...ὡς Ἀριστοτέλης συνεβούλεβεν αὐτῶ (τῷ Ἀλέξανδρο) τολις μέν Ἑλλήνιση ἠγεμονικῶς, τοίς δέ βαρβάροις δεσποτικῶς χρώμενος καί τῶν μέν ὡς φίλων καί οἰκείων ἐπιμελούμενος, τοίς δέ ὡς ζώις ἡ φυτοίς προσφερόμενος, πολεμοποιῶν φυγῶν ἐνέπλησε καί στάσεων ὑπούλων τήν ἠγεγεμονίαν, ἀλλά κοινός...»


Ἀλλά καί ὁ ἴδιος ὁ Ἀλέξανδρος εἶπε σέ ἕναν λόγο του στούς Ἕλληνες...

«...Ὅταν τά ἄκουσε αὐτά ὁ Ἀλέξανδρος, συγκάλεσε συνέλευση καί ἀφοῦ ἔβαλε τό περσικό στράτευμα χωριστά καί τό Μακεδονικό μαζί μέ τούς ὑπολοίπους Ἕλληνες εἶπε..
ἄν μέ διατάζατε νά βαδίσω μόνος ἐναντίον τῶν βαρβάρων, τοῦτο σας ὑπενθυμίζω, ὅτι καί ἐκείνους τούς πολέμους μόνος μου τούς κέρδισα καί ὅσους θέλω καί πάλι νά ἀναλάβω κατά τῶν βαρβάρων μόνος μου θά τούς κερδίσω. Γιατί μόνο ἡ σοφή ἀποφασιστικότητά μου γιά τήν μάχη ἔδωσε θάρρος στίς ψυχές ὅλων σας πού ἤδη δείλιαζαν μπροστά στά πλήθη τοῦ Δαρείου. Ἐγώ πρῶτος δέν ὑπερασπιζόμουν τό στράτευμα στίς μάχες; Δέν πῆγα ἀπεσταλμένος τοῦ ἐαυτοῦ μου στόν Δαρεῖο; Δέν διακινδύνευσα στίς ἐπικίνδυνες περιστάσεις; Πηγαίνετε τώρα μόνοι σας στή Μακεδονία νά σώσετε τούς ἐαυτοῦ σας, χωρίς νά διαφωνεῖτε μεταξύ σας, γιά νά μάθετε ὅτι ὁ στρατός δέν μπορεῖ τίποτα χωρίς τή φρόνηση τοῦ Βασιλιά...»
Καλλισθένης Γ,5 Κάκτος σελίδα 383


«...Ἔτσι διάβασε δημόσια ὁ Ἀλέξανδρος καί εἶπε... ¨Άντρες συστρατιῶτες, μήπως πάλι σας τρομάζει τό γράμμα τοῦ Πώρου ποῦ διάβασα; Θυμηθεῖτε λοιπόν καί ὅσα ἔγραφε ὁ Δαρεῖος πραγματικά, κοινό χαρακτηριστικό τῶν βαρβάρων εἶναι ἡ ἀναισθησία. Γιατί, ὅπως τά ζῶα τους, οἱ τίγρεις καί οἱ λεοπαρδάλεις, τά λιοντάρια καί οἱ ἐλέφαντες, ὑπερηφανεύονται γιά τή γενναιότητα καί τήν ὀμορφιά τοῦ σώματός τους καί συλλαμβάνονται εὔκολα ἀπό τήν ἐξυπνάδα τοῦ ἀνθρώπου, ἔτσι καί οἱ βασιλιάδες τῶν βαρβάρων ὑπερηφανεύονται γιά τό πλῆθος τῆς στρατιᾶς τους καί ὑποτάσσονται εὔκολα ἀπό τήν ἐξυπνάδα τῶν Ἑλλήνων¨...»

Καλλισθένης Γ,2,6


Σέ πολλούς λόγους τοῦ ὁ Ἀλέξανδρος διεχώριζε τοῦ Ἕλληνες ἀπό τούς βαρβάρους, καί ἀκριβῶς αὐτό ἔκανε καί ἡ μητέρα τοῦ Ὀλυμπιάδα στίς ἐπιστολές τίς πρός τόν γιό της.

Ἐξάλλου σέ κάθε πόλη πού καταλάμβανε, καί πρίν ἀναχωρήσει γιά τήν ἑπόμενη, διόριζε κάποιους στρατηγούς του, ἡ ἀλλιῶς σατράπες ἀπό τήν ἐκεῖ ὁρολογία, σάν βασιλιάδες καί ἀρχηγούς τῆς κατακτημένης πόλης, πού φυσικά ἦταν μόνο Μακεδόνες καί κανένας τούς βάρβαρος.

Ἡ δέ λέξη πού χρησιμοποίει ὁ ποιητής τοῦ ὅρκου «μελαμψοί» προκαλεῖ ἄφθονο γέλιο καί ἀκουμπᾶ τό γελεῖον!

‘’Ἄνευ γάρ γελοίων, τά σπουδαία μαθείν, οὐ δυνατόν’’
Πλάτων


4 «..Ἄν ποτέ σας παρουσιαστούν διαφορές, δέν θά καταφύγετε στά ὅπλα, Παρά θά τίς λύσετε εἰρηνικά. Στήν ἀνάγκη θά σταθῶ διαιτητής σας..»
«.. 0σο περνᾶ ἄπ τό χέρι μου, θά προσπαθήσω νά γίνουν πραγματικότητα αὐτά πού ὑπόσχομαι. Αὐτό τόν ὅρκο πού δώσαμε ἀπόψε μέ σπονδές κρατῆστε τόν σάν σύμβολο ἀγάπης..»

Αὐτοί πού μεταξύ ἄλλων ὅπου κατ’ ἐπάγγελμα προωθοῦν τόν ψευδέστατο , "ὅρκο" εἶναι οἱ λεγόμενοι νεοεποχῆτες, καί κάθε μορφή παγκοσμιοποιητές, καί ὑποστηρικτές τῆς παγκόσμιας εἰρήνης καί ἀγάπης.

Στήν Ἑλληνίδα Φωνή δέν ὑπάρχει ρῆμα ἀγαπῶ - ἀγάπη.
Τό ἀγαπᾶτε ἀλλήλους εἶναι ἕνα ἀπό τά πρωτόγονα μηνύματα τῆς πρωτόγονης Παγκοσμιοποιήσεως καί ὅμογεννοποιησεως...
Στήν Ἑλληνίδα Φωνή ὑπάρχει μόνο ἡ λέξη Φιλότητα.

Κάποιοι ἀκόμη φανατικοί ὑποστηρικτές τοῦ "ὅρκου" πού ἐντοπίζονται πολύ εὔκολα μέ μία ἁπλή ἀναζήτηση στό διαδίκτυο, εἶναι καί οἱ παρακάτω…

ΔΙΕΘΝΕΣ ΜΙΚΤΟ ΤΕΚΤΟΝΙΚΟ ΤΑΓΜΑ
¨ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΔΙΚΑΙΟ¨
Ἱδρύθηκε τήν 4η Ἀπριλίου 1893
LE DROIT HUMAIN
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ

http://www.droit-humain.gr

http://www.droit-humain.gr/greek/files/ ... r_oath.htm

Μόνο ὅταν μπεῖς στά ἐνδότερά τους, ἀρχίζεις πλέον νά ἀντιλαμβάνεσαι ξεκάθαρα τήν βαθύτερη ἔννοια τοῦ "ὅρκου"!





5 «..Τό θεό δέν πρέπει νά τόν ἔχετε σάν αὐταρχικό κυβερνήτη, ἀλλά Σάν κοινό πατέρα ὅλων, ὥστε ἡ διαγωγή σας νά μοιάζει μέ τή ζωή πού κάνουν τ ἀδέλφια μέσα στήν οἰκογένεια..»

Τά λεγόμενα τῆς πρότασης αὐτῆς, ὄχι μόνο μέ βρίσκουν σέ πολύ μεγάλο βαθμό σύμφωνο, ἀλλά καί μέ πρεσβεύουν!

‘’Ἀτελῆ σοφίας καρπόν δρέπειν’’
Πίνδαρος

‘’τά τ’ ἔοντα,τά τ’ ἔσομενα, πρότ’ ἔοντα’’




ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΔΕΙΑ

Ποιητική ἄδεια, ἀφηγηματική ἄδεια, poetica licentia, ἤ ἁπλά ἄδεια, εἶναι ἕνας κοινός ὅρος πού χρησιμοποιεῖται γιά νά δείξει τή διαστρέβλωση ἤ τήν πλήρη ἄγνοια τοῦ γεγονότος. Ὁ Τζόν Ντράιντεν στά τέλη τοῦ 17ου αἰώνα ὅρισε τήν ποιητική ἄδεια ὡς τήν ἐλευθερία πού παραχωροῦν στόν ἑαυτό τούς οἱ ποιητές κάθε ἐποχῆς γιά νά λένε σέ ἔμμετρη μορφή πράγματα πού ξεπερνοῦν τήν αὐστηρότητα τῆς πρόζας. Στήν πιό κοινή χρήση τοῦ ὁ ὅρος περιορίζεται στό λεκτικό, προκειμένου νά δικαιολογεῖ τήν ἀπόκλιση τοῦ ποιητῆ ἀπό τούς κανόνες τοῦ τυποποιημένου προφορικοῦ καί γραπτοῦ λόγου, σέ θέματα ὅπως ἡ σύνταξη, ἡ σειρά τῶν λέξεων κ.λ.π.

Κάποτε ὁ Ἀλέξανδρος, σέ κάποιον ἀπό τούς μαθητικούς περιπάτους μέ τόν δάσκαλο τοῦ Ἀριστοτέλη, τόν παρακάλεσε νά τοῦ μάθει τά Οὐράνια. Πρίν ἀκόμη τοῦ ἀπαντήσει ὁ Ἀριστοτέλης, ὁ Ἀλέξανδρος σκόνταψε σέ μία πέτρα καί ἔπεσε κατά γῆς. Καί τότε ἀποκριθεῖς ὁ Ἀριστοτέλης εἶπε..

τί ἀλλαζών πλάσμα ὁ ἄνθρωπος…ἐνῶ δέν ξέρει τί γίνεται κάτω ἀπό τά πόδια του, θέλει νά μάθει τί γίνεται ἐκεῖ πού δέν μπορεῖ νά φτάσει οὔτε ἡ ὁρασή του΄΄
Αὐτό ἀκριβῶς συμβαίνει μέ τόν λεγόμενο "ὅρκο" τῆς Ἰόππης. Τόν ψάχναμε στόν οὐρανό, καί στήν Γῆ τόν βρήκαμε… Μέ ὅλες αὐτές τίς ἀναζητήσεις στό χαρτί καί στήν ὀθόνη, ὁ περίφημος "ὅρκος" πού τόν κυνηγᾶνε μερικοί σάν τήν rara avis, σάν τό σπάνιο πουλί, ἐπιτέλους βρέθηκε. Δέν βρέθηκε ὅμως ἐκεῖ πού τόν ψάχνουν οἱ περισσότεροι, ἀλλά ἐκεῖ πού πραγματικά εἶναι. Θά ἦταν πολύ βολικό καί πολύ ἀρεστό νά ποῦμε ὅτι ἦταν γραμμένος σέ κάποιον ἄρτι ἀνακαλυφθέντα ὀξύρρυγχο πάπυρο, ἤ σέ κάποιο μυστικό καί ἀπόκρυφο δωμάτιο τοῦ Βατικανοῦ.
Ἐδῶ καί 56 χρόνια εἶναι μπροστά στά μάτια μας, ἀλλά ποτέ κανείς δέν ἔκανε τόν κόπο νά τόν ἀναζητήσει.

Εἶναι ἀποτυπωμένος σέ κάποιο ἔργο τοῦ 1951 μέ τόν τίτλο:

"ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Ο ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ". Ἔκδ. Ἑστία 1993.

Τό ἔργο εἶναι τοῦ Χρήστου Π. Ζαλοκώστα (1896-1975).

Ὁ Ζαλοκώστας ἦταν χημικός, πολιτευόμενος, πρωταθλητής διαφόρων ἀγωνισμάτων καί συγγραφεύς. Διετέλεσε καί μέλος τῆς Ὀλυμπιακῆς ἐπιτροπῆς ἀπό τό 1935. Εἶχε σπουδάσει χημεῖα εἰς τήν Γερμανία. Κατά τήν περίοδο 1947 – 1949 διετέλεσε πρόεδρος τῆς ἐκτελεστικῆς ἐπιτροπῆς τοῦ τουρισμοῦ. Ἀπό τά πρῶτα ἔτη τῆς Γερμανό-ἰταλικῆς κατοχῆς 1941 – 1944, ἀνεμίχθει εἰς τᾶς ὀργανώσεις ἐθνικῆς ἀντιστάσεως διακινδυνεύσας διά τήν μεταφορά ὅπλων εἰς τᾶς ἀκτᾶς τῆς Ἀττικῆς καί λαβῶν μέρος εἰς πολλᾶς ἐπικινδύνους ἀποστολᾶς. Ἀπό τοῦ 1946 μέχρι τό 1950 ἦταν βουλευτής Ἀθηνῶν τοῦ Λαικοῦ Κόμματος καί τό 1952 βουλευτής τοῦ Ἑλληνικοῦ Συναγερμοῦ. Ὁ Ζαλοκώστας συνέγραψε καί ἐξέδωσε μέχρι τό 1950 πολλά ἔργα ὅπως Τό χρονικό της σκλαβιᾶς, Γύρω ἀπό τήν Ἑλλάδα, Ὁ βασιλεύς Ἀλέξανδρος, 1946.Ἡλιόλουστη φτώχεια, 1952, Μαρίνα, 1957, Τό περιβόλι τῶν θεῶν, Πίνδος, Μέγας Ἀλέξανδρος ὁ πρόδρομος τοῦ Ἰησοῦ.
Ἐγκυκλοπαιδικό λεξικό Ἡλίου


Ἐκεῖ λοιπόν, στό ἔργο αὐτό τοῦ πατριώτη Ζαλοκώστα, λαμβάνει σάρκα καί ὀστά γιά πρώτη φορᾶ στήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος ὁ λεγόμενος κατά τοῦ εἰδικούς καί ἱστορικούς ¨ὅρκος τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου στήν Ἰώππη τό 324 π.Χ.¨, ὅπου ὁ Ζαλοκώστας τόν ἔγραψε βάση ποιητικῆς ἀδείας.

"Ὀφείλουμε νά θεωροῦμε ἐθνικόν ὅτι εἶναι ἀληθές", εἶχε πεῖ ὁ Διονύσιος Σολομός.

Λυποῦμε διά τό ὅτι ὁ περίφημος αὐτός ὅρκος δέν εἶναι παρά ἕνα χάλκευμα καί ἔτσι τό "διεθνιστικό image" τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου πρέπει νά ἀλλάξει. Πρέπει οἱ νεόκοποι διεθνιστές νά ἀντιληφθοῦν ὅτι ἄλλο οἰκουμενικό πνεῦμα ὅπως τό ἐννοοῦσαν οἱ Ἕλληνες καί ὁ Ἀλέξανδρος, καί ἄλλο ὁ στεῖρος, ἐξουσιαστικός διεθνισμός καί πολυπολιτισμός πού ἐπιβάλλει ὁ διεθνιστικός ἐξουσιασμός. Δέν νομιμοποιοῦνται οἱ δημοκόποι νά ἀναφέρονται στό λογοτεχνικό αὐτό κατασκεύασμα τοῦ Ζαλοκώστα, ὁ ὁποῖος ἤθελε τόν Ἀλέξανδρο προπομπό του ...Ἰησοῦ.
Αὐτό πολύ θά διασκέδαζε τόν Ἀλέξανδρο, ὅπως διασκεδάζουν καί ἐμᾶς οἱ διάφοροι ¨γνῶστες καί ἰστορικοί¨ μέ βαρύγδουπα ὀνόματα, προϊόντα της νέο-ἑλλαδικῆς, χρεοκοπημένης πρό πολλοῦ ψευδό-διανοήσεως, οἱ ὁποῖοι ἀναφέρονται σ' αὐτόν τόν Ὅρκο σάν σέ πραγματικό γεγονός.

‘’Μή παιδί μάχαιραν μή ἀπαιδεύτω ἐξουσίαν.‘’

Τό σίγουρο εἶναι ὅτι δέν φταίει σέ τίποτα ὁ ποιητής γιά τήν σημερινή κατάντια μερικῶν νεοραγιάδων.
Δέν μποροῦσε νά φανταστεῖ μετά ἀπό τόσα χρόνια, ὅτι τό γεγονός αὐτό θά λάμβανε τέτοιες διαστάσεις.
Δέν μποροῦσε νά φανταστεῖ ὅτι τόν λόγο τοῦ ὅρκου θά τόν ἔβλεπε σέ περίοπτη θέση στίς εἰσόδους τῶν πανεπιστημίων, τῶν ὑπουργείων, ἀκόμη καί στρατοπέδων!

“Ἐξ ἱστορίας ἀναιρεθείσης τῆς ἀληθείας, τό καταλειπόμενον αὐτῆς ἀνωφελές γίνεται διήγημα”
Πολύβιος Ἅ, 14,6







ΕΠΙΛΟΓΟΣ




«...οἱ χῶρες πού δέν γνώρισαν τόν Ἀλέξανδρον, εἶναι σάν νά μήν εἶδαν τό φῶς τοῦ ἡλίου...»
Πλούταρχος


Ἐδῶ πού τά λέμε, τελικά ἴσως νά εἶχαν δίκιο τά λεγόμενα τοῦ "ὅρκου" !
Ὁ Ἀλέξανδρος δέν διεχώριζε τούς βάρβαρους ἀπό τούς Ἕλληνες, γιατί πολύ ἁπλά καί αὐτοί εἶχαν γίνει Ἕλληνες. Ἀκόμη καί σήμερα στά βάθη τῆς ἀνατολῆς, ἐκεῖ πού δέν πατᾶνε τό πόδι τούς τουρίστες καί ξένοι, οἱ κάτοικοι μόλις ἀκοῦνε τό ὄνομα τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου δακρύζουν καί λένε πώς εἶναι ἀπόγονοί του...

«...Εἶναι πράγματι ἀξιοθαύμαστη ἡ φιλοσοφία, μέ τήν ὁποία οἱ Ἰνδοί προσκυνοῦν θεούς Ἑλληνικούς, οἱ Σκύθες θάβουν καί δέν τρῶνε τούς νεκρούς τους. Θαυμάζουμε τή δύναμη τοῦ Καρνεάδη, πού ἐξελλήνισε τόν Κλειτόμαχο, ὁ ὁποῖος νωρίτερα ὀνομαζόταν Ἀσδρούβας καί ἦταν Καρχιδόνιος στήν καταγωγή, θαυμάζουμε τήν ἱκανότητα τοῦ Ζήνωνα, πού ἔπεισε τό Διογένη τό Βαβυλώνιο νά ἀσχοληθεῖ μέ τήν φιλοσοφία. Ἀλλά μέ τήν ἐξημέρωση τῆς Ἀσίας ἀπό τόν Ἀλέξανδρο, ὁ Ὅμηρος ἦταν τό ἀναγνωστικό της, καί τά παιδιά τῶν Περσῶν καί τῶν Σουσιανῶν καί τῶν Γεδρωσίων ἔπαιζαν τίς τραγωδίες τοῦ Εὐριπίδη καί τοῦ Σοφοκλῆ, καί ὁ Καύκασος προσκύνησε τούς θεούς τῶν Ἑλλήνων. Ἔκτισε πάνω ἀπό ἑβδομήντα πόλεις μέσα σέ βαρβαρικά ἔθνη καί γέμισε τήν Ἀσία μέ Ἑλληνικά ἤθη καί ἐπιβλήθηκε στό ἄγριο καί θηριώδη τρόπο ζωῆς τους...»

«Περί τῆς Ἀλεξάνδρου τύχης καί ἀρετῆς» 5, 2


«...Θεέ τῶν Θεῶν καί κυρίαρχε ὁλόκληρής της κτίσης, ἐσύ πού δημιούργησες μέ τόν Λόγο σου τό σύμπαν, τόν οὐρανό καί τήν γῆ. Τίποτα δέν εἶναι ἀδύνατο γιά ἐσένα, ἀφοῦ ὅλα ὑποτάσσονται δουλικά στόν λόγο τοῦ προστάγματός σου, γιατί μίλησες καί δημιουργήθηκαν, ἔδωσες ἐντολή καί γεννήθηκαν, ἐσύ μόνο εἶσαι αἰώνιος, ἄναρχος, ἀόρατος, μοναδικός Θεός καί δέν ὑπάρχει ἄλλος ἐκτός ἀπό ἐσένα, γιατί μέ τό ὄνομα καί τό θέλημά σου ἔκανα καί ἐγώ ὅσα θέλησες, καί ἔδωσες στό χέρι μου ὁλόκληρο τόν κόσμο, παρακαλῶ λοιπόν τό πολυύμνητο ὄνομά σου καί τούτη τήν δέησή μου ἐκπλήρωσε καί ἄς θελήσεις νά κατέβω σύντομα γιά δεύτερη φορᾶ στήν χθόνα, διατί ἡ Ἀμφικτιονία πρός ἀνατολή καί βορρᾶ εἴδη ἔχει ἀρχίσει καί πραγματοποιεῖτε, καί μήν παραβλέψεις ἔμενα τόν ἄθλιο πού ἔχω τολμήσει νά ξεστομίσω τέτοια λόγια, γιατί γνωρίζω τήν φροντίδα σου γιά μένα καί τήν τέλεια ἀγαθότητά σου...»
[b] Καλλισθένης 26, 29, 41
[/b]

Φυσικά τά μαυρισμένα λόγια του Ἀλεξάνδρου εἶναι ἐμβόλιμα καί δικά μου
Β ἅ σ ἡ λ ὁ γ ὁ τ ἔ χ ν ἴ κ ἤ ς ἅ δ ἔ ἴ ἅ ς
ἀλλά αὐτή εἶναι ἡ δική πεποίθηση γιά τά ἐσσόμενα!





Ἐμπρός ! Στίς φλόγες ! Ἐμπρός !

Ἅς τρέξει τό αἷμα βρύση.

Ὡς πέρα ἀνάστασις ἤ ὡς πέρα ξολοθρεμός !

Ἀλοί, σέ ὅποιον μας πῆ ‘’Σταθήτε’’

Θά τόν ρουφήση ὁ ὁλοφούσκωτος ποταμός.
Κωστής παλαμᾶς












ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ




Ἑλληνική γραμματεία

Ἀρριανός, Ἀλεξάνδρου Ἀνάβασης, ἐκδόσεις Πάπυρος
Καλλισθένης, ἐκδόσεις Κάκτος

Πλούταρχος,
"Περί Ἀλεξάνδρου τύχης καί ἀρετής"
"Ἀλέξανδρος - Καίσαρ"
"Βασιλέων ἀποφθέγματα Βασιλέων καί Στρατηγών"
"Συμποσιακών"
"Ἐρωτικός"
"Βίοι τῶν δέκα ρητόρων"

Παυσανίας
"Μεσσηνιακά"
"Βοιωτικά"


Πλάτων,
Πρωταγόρας,
Εὐθῆφρον

Πολύβιου ἰστορία βιβλία 1,3,6
Μανέθων, "Αἰγυπτιακά"
Ἀνωνύμως Ἰστορία τοῦ Ἀλεξάνδρου
Δίων Χρυσοστόμου ¨Διάλογος Ἀλεξάνδρου καί Διογένη¨
Διόδωρος Σικελιώτης, βιβλία 13,14, 15, 16
Διογένης Λαέερτιος "Βίοι καί ἔργα τῶν ἔν φιλοσοφία εὐδοκιμησάντων"
Ἐρατοσθένης, "Καταστερισμοί", fragmenta

Ἀριστοτέλης
"Ρητορική πρός Ἀλέξανδρον"
"Ρητορική Α’"
"Ἠθικά Νικομάχια"
"Πολιτικά"
(Fragmenta)

Στράβων Γεωγραφικά, βιβλία 12, 7, Κριτική στόν Ἐρατοσθένη
Στοβαίου Ἀνθολόγιο, ἐκδώσεις Γεωργιάδη
Διογένης ὄ Κυνικός, ἐκδώσεις Ἐξάντας
Λουκιανός, Ρητόρων Διδάσκαλος



Λεξικά - Ἐγκυκλοπαίδειες

Ἐγκυκλοπαίδεια Πυρσός
Νεότερη ἐγκυκλοπαίδεια Ἠλίου
Ἐγκυκλοπαίδεια Ἐλευθερουδάκη
Πάπυρος larousee Britannica
Ὠγυγία, Ἀθανασίου Σταγειρίτη
Ἐπίτομον λεξικό Ἠλίου
Λεξικό τῆς Ἑλληνικής γλώσσης, Δημητράκου
Λεξικό τῆς Μυθολογίας, Ἀλέξανδρου Ραγκαβή
Λεξικό Ἰστορικομυθικό, Δημητρίου Μάγνητος
Λεξικό Λάμψα
Λεξικό Σούδα

Νεότεροι συγγραφείς - Ἰστορικοί
Ἰστορία τοῦ Ἑλληνικού Ἔθνους, Παπαρηγόπουλου,
Ἰστορία τοῦ Ἑλληνικού Ἔθνους, ἐκδοτική Ἀθηνών
Φουράκη Ἰωάννη, "Πυραιθέριον Ὄραμα"
Νέστωρα Μάτσα "Τά ἀπομνημονεύματα τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου"
Γαρδελά Δ.Π "Ἰστορία τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου κατά τούς ἀνατολίτες συγγραφείς μέ σχόλια γεωγραφικά καί ἰστορικά "
"Μέγας Ἀλέξανδρος ὄ μέγιστος τῶν Ἑλλήνων" τοῦ Κυριάκου Βελόπουλου
Ζαλόκωστας Χρήστος, "Μέγας Ἀλέξανδρος ὄ προπομπός τοῦ Ἰησού" Ἐκδώσεις Ἐστιά.
Brunt P.A "History of Alexander and Indica"
J.G.Droysen "Ἰστορία τοῦ μακεδονικού Ἑλληνισμού" 1897-1903
Weigall Arthur "Μέγας Ἀλέξανδρος" (Γιάννης Λάμψας μέτ.)
Γκαφοῦροφ "Ἀλέξανδρος ὄ Μακεδών" (Παπαδήμας 1982)

Χριστιανικά κειμενα

Φλάβιος Ἰώσηπος
Ὀριγένης
Θεόγνωστος
Κύρριλος
Εὐσέβιος
Ἰωάννης Χρυσόστομος
Ἰστορία Ἀλεξάνδρου, Μάγνητος
Ἀριστόβουλος

Προγράμματα, Διαδικτυακοί τόποι

TLG MOUSAIOS (ἀρχαία κειμενα)
TLG MOUSAIOS (fragmenta)
Τlg 32 (ἀρχαία κειμενα)
http://www.tlg.uci.edu/
http://www.droit-humain.gr
http://www.phys.uoa.gr
http://www.rwf.gr
http://www.e-greek.gr
http://www.dimos-meg-alexandrou.gr/greek/alex_gr.htm
http://users.otenet.gr/~ncro/
http://geocities.com/greektexts/
http://www.ekivolos.gr/
http://www.sarantakos.com/arxaioi.html
http://philoctetes.free.fr/
http://www.tetraktys.org
http://www.gnosinet.gr
http://egnatia.ee.auth.gr/~sthat/kids/alexander.html
http://www.aegean.gr/gympeir/M_ALEXANDROS.htm
http://www.krassanakis.gr/macedonia.htm
http://www.apodimos.com/arthra....dex.htm
http://culture.ana-mpa.gr
http://dlib.libh.uoc.gr/index1.html
http://dlib.libh.uoc.gr/index1.html
http://www.antibaro.gr/national/hliadh_alexandros.php




Σάκης Χαβουτσᾶς
Μέλος τοῦ Κύκλου Ἑλλήνων Αὐτογνωσίας
Ἐλαφηβολίωνος 2007