Αφερέγγυες εγγυήσεις, διαρκή ψεύδη, υποκριτικός εφησυχασμός των πολιτών για την πραγματική κατάσταση και τις εξελίξεις που έρχονται και πάνω απ’όλα διάψευση στην πράξη όλων των κυβερνητικών ισχυρισμών για την οικονομία από τον χειμώνα του 2010 μέχρι σήμερα προκαλούν πανικό μεγαλύτερο και από αυτόν που δικαιολογούν τα πραγματικά γεγονότα στην οικονομία.Γιατί – και αυτό το τονίζουμε – αντίθετα με ότι θέλουν να
επιβάλουν οι οι διεθνείς σκεπουλαδόροι και οι εγχώριοι Κούισλινγκ για την χώρα , τα κράτη δεν πτωχεύουν. Αλλά πραγματικά τρομάζει και θέτει ερωτήματα για τις πραγματικές τους προθέσεις η απόσταση λόγων και πραγματικών γεγονότων.
Σήμερα ο υπουργός Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος για να καθησυχάσει τις ανησυχίες των πολιτών που ο ίδιος δημιούργησε με την δήλωσή του περί «επιλεκτικής χρεοκοπίας», αλλά και τον πανικό που δημιουργήθηκε από την δήλωση του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου περί «στάσης πληρωμών δύο εβδομάδων ή και περισσότερο» είπε το απίστευτο «Εγγυούμαστε τις τραπεζικές καταθέσεις των πολιτών μέχρι 100.000 ευρώ μέχρι το τέλος του 2015»!
Οι καταθέσεις προστατεύονται από το Ταμείο Εγγύησης Καταθέσεων και Επενδύσεων (ΤΕΚΕ) και το όριο των 100.000 ευρώ ισχύει ανά καταθέτη και ανά πιστωτικό ίδρυμα, ανεξάρτητα από τον αριθμό των λογαριασμών, το νόμισμα ή τη χώρα λειτουργίας του υποκαταστήματος του πιστωτικού ιδρύματος στο οποίο τηρείται ο λογαριασμός.
Δηλαδή εγγυήθηκε ένα ποσό που υπολογίζεται σε 100-150 δισ. Ευρώ (συνολικές καταθέσεις 196 δισ. Ευρώ περίπου σήμερα).
Το ερώτημα είναι «Με ποια προσόντα;»
Με ποια προσόντα βγήκε ο υπουργός Οικονομικών και εγγυήθηκε συνολικές καταθέσεις που μπορεί να ανέρχονται σε ποσό πάνω από 100 δισ. Ευρώ; Τα κεφάλαια του Ταμείου στο τέλος του 2010 ανέρχονταν μόλις σε 1,4 δισ. ευρώ και οι συνολικοί πόροι που διαχειρίζεται στα 2,97 δισ. Ευρώ!
Όλο το κράτος στα ταμεία του έχει-δεν έχει 10 δισ. Ευρώ σήμερα. Για να εγγυηθείς κάτι, (βασικά μαθήματα α’ τριμήνου οικονομικού Πανεπιστημίου) απαιτείται να διαθέτεις είτε ίσο ποσό στα ταμεία σου, είτε να έχεις δυνατότητα άμεσης δανειοληψίας για να ικανοποιήσεις την απαίτηση της εγγύησής σου.
Κλασικό παράδειγμα η εγγυητική επιστολή τραπέζης. Η τράπεζα δεσμεύει ίσο ποσό με το περιεχόμενο της επιστολής. Ή οι εγγυητικές ΔΕΚΟ με εγγυητή το κράτος. Οι ΔΕΚΟ δεν έχουν λεφτά και δανείζονται με εγγυητή το κράτος. Όταν καταπίπτουν οι εγγυητικές λόγω αδυναμίας των ΔΕΚΟ να πληρώσουν, πληρώνει (ή καλύτερα πλήρωνε) το κράτος.
Ο Ε.Βενιζέλος, δηλαδή η κυβέρνηση, τώρα βάσει ποίων εγγυητικών αποθεματικών εγγυώνται τις καταθέσεις αν «βαρέσουν κανόνι» οι τράπεζες (στις οποίες όπως θα διαβάσετε παρακάτω σε λίγο η κατάσταση είναι κάτι παραπάνω από κρίσιμη); Λεφτά δεν έχει, εγγυητές δεν έχει (η ΕΤΚ), χρυσό δεν έχει, εμπράγματες εγγυήσεις δεν έχει; Τι έχει; Θράσος! Πρώτα καταγγέλλει τους πάντες ότι «παίζουν με τις λέξεις» αφού έχει εξαγγείλει την χρεοκοπία της χώρας η ίδια η κυβέρνηση.
Όταν η κυβέρνηση της Ν.Δ. το 2008 είχε εγγυηθεί τις καταθέσεις είχε και περισσότερο ρευστό, δεν μιλούσαμε για ολική κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος, αλλά πάνω απ’όλα είχε πιστοληπτική ικανότητα. Τίποτα από αυτά σήμερα δεν υπάρχει.
Βέβαια υπάρχει και ένα άλλο ενδεχόμενο: Αν τα διαθέσιμα κεφάλαια του Ταμείου, που προέρχονται από τακτικούς πόρους, δεν επαρκούν για την καταβολή αποζημιώσεων στους καταθέτες ιδρύματος που τελεί σε αδυναμία να τους επιστρέψει τις καταθέσεις τους, οι υπόλοιπες τράπεζες υποχρεούνται να καταβάλουν συμπληρωματική εισφορά, το ύψος της οποίας καθορίζεται με απόφαση του διοικητικού συμβουλίου του Ταμείου.
Αλλά αυτό αφορά μία τράπεζα. Δεν αφορά όλες μαζί. Και εδώ που τα λέμε ήδη ένας μεγάλος τραπεζικός όμιλος έχει «χοντρά ζόρια» - ας το πούμε κομψά - και επιβιώνει με «εθνικές ενέσεις». Αν χρειαστεί όλες μαζί να «κατεβάσουν ρολά» λόγω αδυναμίας επανα- κεφαλαιοποίησης των απωλειών από τα ομόλογα τι γίνεται;
Ας πάμε λοιπόν και στην ουσία του όλου ζητήματος, την «επιλεκτική πτώχευση». Η οποία είναι κανονικότατη πτώχευση και μάλιστα στην ελληνική περίπτωση ίσως εξελιχθεί και ακόμα χειρότερα από την πτώχευση τύπου Αργεντινής: Να εξελιχθεί σε μακρά πτωχευτική διαδικασία, όπου ούτε καν τα οφέλη μιας πτώχευσης (απαλλαγή από τις υποχρεώσεις έναντι των οφειλετών) δεν θα μπορεί να αποκομίσει η χώρα.
Όπως αναφέρουν απόλυτα έγκυρες πηγές στο defencenet.gr, του «κούρεμα» των ομολόγων θα αφορά ένα ποσοστό περί το 30%. Που σημαίνει ότι την ίδια στιγμή θα δημιουργηθεί μια «μαύρη τρύπα» κατ’ελάχιστον 20 και μάξιμουμ 25 δις. στις ελληνικές τράπεζες που έχουν αγοράσει ελληνικά ομόλογα, τα οποία δις. θα πρέπει να επανα-κεφαλοποιηθούν εντός 24 ωρών.
Σε διαφορετική περίπτωση οι τράπεζες βάσει των όσων ισχύουν στην ευρωζώνη δεν μπορούν να δραστηριοποιηθούν. Που θα βρεθούν αυτά τα χρήματα; Θα τα δανείσει η κυβέρνηση; Δεν έχει. Θα τα εγγυηθεί η κυβέρνηση; Δεν μπορεί. Θα τα δώσει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα; Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα.
Για να εγκρίνει ένα τέτοιο ποσό και μάλιστα εντός 24 ωρών η ΕΚΤ είναι πολύ-πολύ δύσκολο. Και κάτι άλλο που έχει περάσει απαρατήρητο από τους πολλούς. Μόλις πριν μία εβδομάδα ο Ζων Κλωντ Τρισέ απέρριψε κατηγορηματικά το ενδεχόμενο ελληνικής «επιλεκτικής χρεοκοπίας». Ακολούθησαν οι δηλώσεις Ε.Βενιζέλου και Γ.Παπανδρέου για στάση πληρωμών.
Από τότε κανένας από την άκρως λαλίστατη ΕΚΤ δεν ξαναμίλησε. Η σιωπή της ΕΚΤ που είναι το «κλειδί» για την επιβίωση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος , μέσα στην θύελλα των ημερών, είναι άκρως ανησυχητική. Κακά τα ψέματα από την ΕΚΤ κρίνονται όλα και όχι από τις ανέξοδες «εγγυήσεις Βενιζέλου». Αν δεν χρηματοδοτήσει άμεσα με αυτά τα 20-25 δισ. και δεν επανα-κεφαλαιοποιήσει τις απώλειες από του «κούρεμα», τα πράγματα θα είναι πολύ-πολύ βαριά.
Και επειδή ακόμα στην κυβέρνηση αρνούνται να εξηγήσουν τι είναι η «επιλεκτική χρεοκοπία» (φτάσαμε να ακούσουμε από υπουργούς, βουλευτές, αργυρώνυτους τηλεσχολιαστές κλπ ότι είναι κάτι … καλό!) ας δούμε πως ορίζεται: Το selective default, δηλαδή μια «επιλεκτική χρεοκοπία», είναι μια κατάσταση κατά την οποία οι γνωστοί οίκοι αξιολόγησης κρίνουν ότι μια κυβέρνηση άσκησε κάποιας μορφής πίεση, ή εκβιασμό, προς κάποιες ομάδες «επιλεγμένων» ομολογιούχων, ώστε αυτοί να μην εξαργυρώσουν τα ομόλογά τους όταν λήξουν, αλλά να τα αντικαταστήσουν με άλλα- και αυτό να φαίνεται πως δήθεν έγινε σε εθελοντική βάση.
Αυτά τα νέα ομόλογα δεν θα είχαν τόσο ψηλά επιτόκια, όσο θα απαιτούσαν οι αγορές, προφανώς γιατί αυτά που θα απαιτούσαν οι αγορές θα ήταν εξαιρετικά υψηλά. Και θα ήταν εξαιρετικά υψηλά, γιατί τα οικονομικά και δημοσιονομικά χάλια του κράτους που εκδίδει αυτά τα ομόλογα, καθιστούν μια τέτοια τοποθέτηση εξαιρετικά ριψοκίνδυνη. Άρα λοιπόν έχουμε μια διαδικασία εκβιασμού των πιστωτών. Ούτε εθελοντική βάση, ούτε τίποτα. Το θέμα είναι μετά πως ο εκβιαζόμενος θα σου δανείσει πάλι!
Το πρόβλημα είναι πλέον τεράστιο κυρίως επειδή η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, δεν θα δεχόταν πλέον ως ενέχυρο για χρηματοδοτήσεις τα ομόλογα κράτους που βρίσκεται σε μια τέτοια κατάσταση επιλεκτικής χρεοκοπίας. Αυτό που λέγαμε παραπάνω.
Αν δεν γίνει αυτό, οι ελληνικές τράπεζες δε θα μπορούν να χρηματοδοτηθούν από την ΕΚΤ και το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, χωρίς καμία ρευστότητα, θα καταρρεύσει άμεσα.
Όσο για το μήνυμα Βενιζέλου προς τους πολίτες εκείνους, που έχουν μεταφέρει τις καταθέσεις τους στο εξωτερικό, να τακτοποιήσουν τις υποθέσεις τους, αν σε αυτές υπάρχουν κενά, απηύθυνε από το βήμα της Βουλής ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών κ. Ευάγγελος Βενιζέλος, ξεκαθαρίζοντας ότι τα στοιχεία είναι πια προσιτά και θα γίνουν έλεγχοι, μακάρι να ήταν έτσι, τουλάχιστον για τους παράνομους και τους φοροφυγάδες. Αλλά ούτε αυτό ισχύει...
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου