αὐτοδιοικήσεως καί τόν πλήρη εὐτελισμόν καί περιφρόνησι τῆς διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίας ὡς καί τῶν ἰσχυόντων Νόμων τοῦ Κράτους.
Ἡ προβληθεῖσα ἄτεχνος καί κωμική αἰτιολογία τοῦ δῆθεν νεποτισμοῦ, διά τήν de facto σταδιακήν κατάργησι τοῦ εἰρημένου Τμήματος παρά τάς ἀνωτέρω νομίμους ἐνστάσεις καί ἀντιρρήσεις κατά παράβασιν τῆς νομίμου διαδικασίας πού ἀπαιτεῖ:
Α. Ἐπιστημονικόν λόγον καταργήσεως, ὁ ὁποῖος διαπιστοῦται καί διατυποῦται ἀποκλειστικῶς ὑπό τῆς Συγκλήτου τοῦ Πανεπιστημίου,
Β. Γνωμοδότησιν τοῦ ΣΤΕ καί τοῦ ΕΣΥΠ καί
Γ. Ἔκδοσιν Προεδρικοῦ Διατάγματος καί μάλιστα προβληθεῖσα ὑπό Κυβερνητικοῦ προσώπου ἐκλεγέντος Καθηγητοῦ εἰς τό αὐτό Πανεπιστημιακόν Καθίδρυμα ὅπου ὑπηρέτει ἡ σύζυγός αὐτοῦ ὡς Πρόεδρος ἑνός Τμήματός του, καταδεικνύει τόν προσχηματικόν της χαρακτῆρα καί ἐν ταὐτῷ τήν πλήρη περιφρόνησι τῆς συνταγματικῶς κατοχυρωμένης Πανεπιστημιακῆς αὐτοτελείας καί αὐτοδιοικήσεως καί τοῦ ἰσχύοντος Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (Ν. 590/1977), ὅπου ἐν ἄρθρῳ 2 νομοθετεῖται ἡ μετά τῆς Ἐκκλησίας ὑποχρέωσις συνεργασίας τῆς Πολιτείας ἐπί θεμάτων Χριστιανικῆς ἀγωγῆς τῆς νεότητος καί ἀσφαλῶς διά τήν ἀνίδρυσι ἤ κατάργησι μιᾶς Θεολογικῆς Σχολῆς.
Ἐκ τοῦ ἀποτελέσματος κρίνοντες ταπεινῶς φρονοῦμεν ὅτι τυγχάνει ἐνορχηστρωμένη ἡ μεθόδευσις τοῦ παρόντος Κυβερνητικοῦ σχήματος, διά τήν ἐπίτευξι τοῦ νεοταξικοῦ σχεδιασμοῦ καταργήσεως τῶν ὁμολογιακῶν Θεολογικῶν Σχολῶν τῆς Ἑλλάδος καί τήν ὑπαγωγήν τους ὡς προγραμμάτων Θρησκειολογικοῦ περιεχομένου ἐντός εὑρυτέρας Πανεπιστημιακῆς Σχολῆς Ἀνθρωπιστικῶν λεγομένων Σπουδῶν.
Ἔναντι αὐτῆς τῆς ἀντισυνταγματικῆς ἐνεργείας τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας, διά βίου μαθήσεως καί Θρησκευμάτων, εἰς τήν Ὑπεύθυνον Ὑπουργόν τοῦ ὁποίου ἀνέθεσεν ὁ Πρόεδρος τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως τήν Προεδρίαν Ἐπιτροπῆς μελέτης καί ἐπιλύσεως τῶν πολλῶν μετά τῆς Ἐκκλησίας θεμάτων!!!, ἡ ἄτονος ἀντίδρασις τοῦ θεολογικοῦ κόσμου πού ἐκδηλώθηκε μέ τήν ἀποστολήν ἐγγράφων διαμαρτυριῶν ἤ τήν διοργάνωσι σχετικῶν ἡμερίδων, δυστυχῶς συνιστᾶ ἀναποτελεσματικήν τακτικήν καί ἐξυπηρετεῖ τήν διάθεσιν τῶν κρατούντων διά τήν προώθησιν τοῦ δολίου σχεδιασμοῦ, πού ἐπιτάσσουν οἱ ἀντίθεες καί σατανιστικῆς ὑφῆς δυνάμεις κατά τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως, τοῦ Γένους καί τῆς πνευματικῆς του ἰδιοπροσωπείας. Εἰς ἐπίρρωσιν δέ καί ἀπόδειξιν τῶν ἀνωτέρω οἱ Ἐλλογιμώτατοι Κοσμήτωρ καί Πρόεδροι τῶν δύο Τμημάτων τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κατήγγειλαν ὅτι «ἡ ὑποβάθμιση τοῦ μαθήματος (τῶν Θρησκευτικῶν) συνίσταται στὴ μείωση τῶν ὡρῶν διδασκαλίας κατὰ 40% ἀφοῦ στὴ Β΄ Λυκείου τὸ μάθημα ἔγινε ἀπὸ δίωρο μονόωρο, στὴ δὲ Γ΄ Λυκείου ἀπὸ 1 ὥρα ὑποχρεωτικὴ ἔγινε δίωρο ἐπιλεγόμενο μὲ ὅ,τι ἀρνητικὸ αὐτὸ συνεπάγεται, ἀφοῦ τοποθετεῖται ὡς μάθημα ἐπιλογῆς, μεταξὺ ἄλλων ἐπιλεγομένων, ποὺ ἐξετάζονται στὶς Πανελλαδικὲς Ἐξετάσεις» καί «κατὰ τὴν πρόσφατη κατάθεση δικαιολογητικῶν γιὰ τοὺς ὑποψηφίους συμβούλους πρωτοβάθμιας ἐκπαίδευσης, οἱ ἔχοντες μεταπτυχιακὸ καὶ διδακτορικὸ τίτλο Θεολογικῶν Σχολῶν δὲν ἔλαβαν τὰ προβλεπόμενα ἀπὸ τὸν νόμο μόρια, ἐνῶ παρελείφθη ἀπὸ τὸ σχετικὸ νομοσχέδιο γιὰ τὰ πειραματικὰ σχολεῖα ἡ ἀναφορὰ γιὰ τοὺς προπτυχιακοὺς φοιτητὲς τῶν θεολογικῶν σχολῶν νὰ συμμετάσχουν στὶς διαδικασίες πρακτικῆς ἄσκησης στὰ Πρότυπα Πειραματικὰ Σχολεῖα. Αὐτὸ προσβάλλει ἄμεσα τὸν χαρακτήρα τῶν θεολογικῶν σχολῶν ὡς καθηγητικῶν, ποὺ ρητὰ προβλέπεται ἀπὸ τοὺς Ν. 1894/1990. ἄρθ.2, πάρ. 5 καὶ Ν. 3194/2003, ἄρθρ.8. πάρ. 2, βάσει διατάξεων τῶν ὁποίων θεσμοθετεῖται καὶ κατοχυρώνεται γιὰ τοὺς πτυχιούχους τῶν Τμημάτων θεολογίας τῶν Α.Ε.Ι. ὁ κλάδος ΠΕ 01 γιὰ τὸ διορισμό τους στὴν Β/θμια ἐκπαίδευση».
Ἑπομένως προβάλλει αὐθωρεί ἡ ἀναγκαιότης ἀντιστάσεως εἰς τόν νεοταξικόν ὁλοκληρωτισμόν τῶν Κυβερνώντων μέ συναγερμόν τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν καί ἀμέσους ἀπεργιακάς κινητοποιήσεις καί συστράτευσι τῆς Ἐκκλησίας (εἴτε συλλογικῶς, εἴτε κατά Μητρόπολι) μέ ρηξικελεύθους ἐνεργείας, διότι ἄλλως θά ἀποδειχθοῦμε κατώτεροι τῶν περιστάσεων, ἀνάξιοι τῶν Πατέρων ἡμῶν καί ἐπιλήσμονες τοῦ ἱεροῦ χρέους.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου