Ο εβραικής καταγωγής, Μπερνάρ-Ανρί Λεβύ, «λοµπίστας» στη λιβυκή αντιπολίτευση - Ο άνθρωπος με την αξιοσηµείωτη επιρροή στην εξωτερική πολιτική του Νικολά Σαρκοζί

Μερικοί τον θεωρούν πρότυπο του σύγχρονου στρατευµένου διανοούµενου και άλλοι, προσωποποίηση της αλαζονικής οµφαλοσκοπίας. Τώρα ο Μπερνάρ-Ανρί Λεβύ, ο «εθνικός φιλόσοφος» στη Γαλλία, έχει γίνει ένας αποτελεσµατικός «λοµπίστας» στην υπηρεσία της λιβυκής αντιπολίτευσης και έχει αξιοσηµείωτη επιρροή στην εξωτερική πολιτική του Νικολά Σαρκοζί. Ένθερμος υποστηρικτής των Βοσνίων την εποχή της σύγκρουσης στην πρώην Γιουγκοσλαβία, πιο πρόσφατα υπερασπιστής της Ιρανής Σακινέχ Μοχαµαντί-Αστιανί, που είχε καταδικαστεί σε θάνατο διά λιθοβολισµού, ο Λεβύ όπως είναι γνωστός από τα αρχικά του ονόµατός του, δίνει εδώ και µερικές εβδοµάδες τη µια συνέντευξη µετά την άλλη για να υποστηρίξει τη λιβυκή εξέγερση.


Στις αρχές του µήνα πήγε στη Βεγγάζη, το οχυρό της αντιπολίτευσης, όπου συνάντησε τα µέλη του Εθνικού Συµβουλίου Μετάβασης και οργάνωσε τη συνάντησή τους µε τον Σαρκοζί στις 10 Μαρτίου στο Παρίσι. Μετά τη συνάντηση αυτή, στην οποία συµµετείχε ο Λεβύ, αλλά όχι και ο υπουργός Εξωτερικών Αλέν Ζιπέ που βρισκόταν στις Βρυξέλλες, η Γαλλία έγινε η πρώτη χώρα που αναγνώρισε το συντονιστικό όργανο των αντικαθεστωτικών και ζήτησε µάλιστα να πραγµατοποιηθούν «στοχευµένες» επιθέσεις εναντίον των δυνάµεων του Καντάφι.
Οι Ευρωπαίοι εταίροι της Γαλλίας αναστατώθηκαν από τις κινήσεις αυτές, οι οποίες δεν άρεσαν στο Υπουργείο Εξωτερικών, όπου ο Μπερνάρ-Ανρί Λεβύ δεν έχει πολλούς θαυµαστές. «Το πρόβληµα δεν είναι ότι ο πρόεδρος της ?ηµοκρατίας ζητάει τη γνώµη του, αλλά η σύγχυση που δηµιουργείται», σχολίασε ένας διπλωµάτης στο Γαλλικό Πρακτορείο. Από την άλλη, οι κινήσεις αυτές της Γαλλίας επέτρεψαν να δηµιουργηθεί µια δυναµική και οι Ευρωπαίοι να αναγνωρίσουν στο τέλος το Εθνικό Συµβούλιο Μετάβασης ως νόµιµο συνοµιλητή. Μερικά µέσα ενηµέρωσης χαρακτήρισαν τον Λεβύ νέο υπουργό Εξωτερικών, κάτι που είχαν κάνει και την εποχή των πολέµων στην πρώην Γιουγκοσλαβία όταν είχε οργανώσει, τον Ιανουάριο 1993, µια συνάντηση ανάµεσα στον πρώην πρόεδρο της Βοσνίας Αλία Ιζετµπέγκοβιτς και τον πρόεδρο Φρανσουά Μιτεράν.


Ευρύ δίκτυο επαφών
Πριν από µια δεκαριά ηµέρες, το ίντερνετ είχε βουίξει µε µια δήλωση που έκανε ο Λεβύ στα αγγλικά στο Αλ-Τζαζίρα, ότι «θα είναι πλέον δύσκολο να παίρνουν πίπες («blow jobs») στους δικτάτορες στον αραβικό κόσµο»... «Με ενδιαφέρει η δράση, για τα άλλα αδιαφορώ», διαβεβαιώνει ο φιλόσοφος, ο οποίος διευθύνει τη δική του επιθεώρηση («La Regle du jeu», «Ο κανόνας του παιχνιδιού»). Γράφει τακτικά σε πολλά µέσα ενηµέρωσης, διαθέτει ευρύτατο δίκτυο επαφών και δηλώνει κληρονόµος στρατευµένων διανοουµένων όπως ο Σαρτρ ή ο Μαλρό, αν και έχει επικριθεί από τον Αρόν, τον Καστοριάδη, τον Ντελέζ, τον Λεΐς ή τον Βιντάλ-Νακέ. ?ηλώνει επίσης αριστερός, στις τελευταίες προεδρικές εκλογές είχε υποστηρίξει την υποψήφια των Σοσιαλιστών Σεγκολέν Ρουαγιάλ, παρότι είναι φίλος του Σαρκοζί, τον οποίο γνωρίζει από το 1980 και του µιλάει στον ενικό· επίσης έχει υπογράψει την JCall, µια έκκληση εβραίων της Ευρώπης υπέρ της δηµιουργίας παλαιστινιακού κράτους και εναντίον του ισραηλινού εποικισµού.

http://www.sigmalive.com/simerini/world/epikairotita/367498
 http://www.tanea.gr/default.asp?artid=4604040&ct=4&pid=2
http://anyte.blogspot.com/2010_11_01_archive.html