Οι επιστήμονες ζήτησαν από εθελοντές να επαληθεύσουν την καλή λειτουργία των αντιγράφων αυτών των σπάνιων αντικειμένων.
Αυτές οι δύο αιγυπτιακές προθέσεις για το μεγάλο δάχτυλο του ποδιού, που χρονολογούνται πριν από το 600 π.Χ. φέρουν ίχνη χρήσης, ενδείξεις ότι είχαν φορεθεί και δε χρησιμοποιήθηκαν μόνο για να αποκατασταθεί η σωματική ακεραιότητα στις μούμιες.
Η Ζακλίν Φιντς από το Βιοϊατρικό Κέντρο Αιγυπτιολογίας του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ, Βρετανία δείχνει ότι μια πρόθεση κατασκευασμένη από ξύλο και δέρμα που διατηρείται στο Αιγυπτιακό Μουσείο του Καΐρου, και ένα άλλο τεχνητό μεγάλο δάχτυλο ποδιού που εκτίθεται στο Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου, είχαν βοηθήσει πραγματικά τους ιδιοκτήτες τους στο περπάτημα.
«Το μεγάλο δάχτυλο του ποδιού «σηκώνει» περίπου το 40% του βάρους του σώματος», υπογραμμίζει διευκρινίζοντας ότι παίζει σημαντικό ρόλο στο βηματισμό προς τα εμπρός.
Η Δρ. Φιντς έχει στρατολογήσει δύο εθελοντές που έχουν χάσει το μεγάλο δάχτυλο του δεξιού τους ποδιού για να δοκιμάσουν τη χρήση αυτών των ακριβών αντιγράφων των δύο προθέσεων. Η μία έχει δύο αρθρωτά τμήματα από ξύλο και ένα τρίτο πιθανώς από δέρμα, και η άλλη είναι φτιαγμένη από ένα είδος χαρτομάζας, καλυμμένης με ζωγραφισμένο γυψοκονίαμα. Αυτή η δεύτερη πρόθεση ονομάζεται «μεγάλο δάχτυλο του ποδιού του Γκρέβιλ Τσέστερ», προς τιμήν του συλλέκτη ο οποίος επέτρεψε στο Βρετανικό Μουσείο να το αποκτήσει το 1881.
«Τα αντίγραφα των δύο αιγυπτιακών αρχαίων τεχνητών δακτύλων του ποδιού είχαν πολύ καλή συμπεριφορά», εξήγησε η Φιντς και διευκρίνισε ότι οι δύο εθελοντές φορούσαν αιγυπτιακά σανδάλια για τις δοκιμές αυτές.
Ένας από τους εθελοντές ήταν σε θέση να περπατήσει πολύ καλά με την πρόθεση από μάζα χαρτιού, όπως και με εκείνη που είναι φτιαγμένη από ξύλο, και οι δύο εθελοντές έκριναν «ιδιαίτερα άνετο» το σχέδιο της αρθρωτής ξύλινης πρόθεσης, σύμφωνα με τη μελέτη.
Η διαδικασία τους μπόρεσε να αναλυθεί χάρη σε κάμερες και αισθητήρες πίεσης που είχαν τοποθετηθεί στην πορεία που διανύθηκε.
«Τα αποτελέσματά μου δείχνουν ότι και οι δύο αυτές μορφές μπορούσαν να αντικαθιστούν το χαμένο μεγάλο δάχτυλο, και μπορούν να θεωρηθούν ως προθέσεις», καταλήγει η Δρ. Φιντς.
Τα πρώτα βήματα αυτού του κλάδου της ιατρικής θα πρέπει επομένως να πιστωθούν στους αρχαίους Αιγυπτίους. Η επιστήμη της προσθετικής, σύμφωνα με την κα. Φιντς άρχισε να εμφανίζεται στην κοιλάδα του Νείλου πολλούς αιώνες πριν από τη δημιουργία ενός τεχνητού ποδιού που χρονολογείται από το 300 περίπου π.Χ., βρέθηκε σε ένα πλούσιο ρωμαϊκό τάφο στη Σάντα Μαρία ντι Κάπουα και μέχρι σήμερα θεωρείται ως το αρχαιότερο γνωστό λειτουργικό προσθετικό μέλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου