Η μεγαλύτερη αεροναυπηγική εταιρεία, η Lockheed Μartin, ξεκίνησε τον σχεδιασμό μιας επανδρωμένης αποστολής στην αθέατη πλευρά της Σελήνης. Έχουν περάσει 40 χρόνια από τότε που αστροναύτες ταξίδεψαν στην αθέατη πλευρά του δορυφόρου μας και η εταιρεία σχεδιάζει την δημιουργία ενός σκάφους που θα τεθεί σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη και με προηγμένα όργανα θα τη μελετήσει εξονυχιστικά. Στο σκάφος θα υπάρχουν ρομποτικά οχήματα που θα προσσεληνώνονται σε διάφορες περιοχές για να τις εξερευνούν, να συλλέγουν δείγματα εδάφους και πετρωμάτων κτλ.Η αποστολή, λέει η Lockheed, θα εξυπηρετήσει διάφορους σκοπούς. Πιο άμεσα, θα επιτρέψει στους αστροναύτες να μελετήσουν, μέσω τηλεκατευθυνόμενων ρομπότ, κάποια σεληνιακά μέρη που δεν έχουν δει ποτέ τα μάτια των ανθρώπων, από τις αποστολές Απόλλων. Αλλά η πραγματική δουλειά του θα είναι να δοκιμάσει τις τεχνολογίες και τις δεξιότητες που θα χρειαστούμε για να κάνουμε ένα επανδρωμένο ταξίδι σε έναν αστεροειδή, και στη συνέχεια στον Άρη. Έτσι, σύμφωνα με στελέχη της εταιρείας, η αποστολή θα σχεδιαστεί με τέτοιον τρόπο ώστε να προσομοιάζει στις συνθήκες που θα υπάρχουν σε μια επανδρωμένη αποστολή στον άρη, που είναι ο επόμενος μεγάλος στόχος των διαστημικών υπηρεσιών. Θα διαρκέσει τουλάχιστον έξι μήνες για να δοκιμαστούν οι αντοχές των αστροναυτών αλλά και οι ανάγκες στον εξοπλισμό και θα λέγεται L2-Farside Mission.
Η ιδέα είναι να σταθμεύσει μια διαστημική κάψουλα Ωρίων στο σημείο Lagrange L2, περίπου 65.000 χιλιόμετρα πάνω από την αθέατη μακρινή πλευρά του φεγγαριού. Εκεί όπου η συνδυασμένη βαρύτητα από τη Γη και τη Σελήνη θα επέτρεπε στο διαστημικό σκάφος βασικά να αιωρείται σε μία θέση σε συγχρονισμό με το φεγγάρι. Από εκεί, οι αστροναύτες θα αναπτύξουν και θα διεξαγάγουν με τηλεχειρισμό επιστημονικά πειράματα, συλλέγοντας δείγματα πετρωμάτων. Θα εξερευνήσουν επίσης την λεκάνη Aitken του Νότιου Πόλου, έναν από τους παλαιότερους κρατήρες στο ηλιακό σύστημα. Από το σημείο L2, η διαστημική κάψουλα – σκάφος θα διατηρεί συνεχώς οπτική επαφή τόσο με τη Γη όσο και με την αθέατη πλευρά της σελήνης.
Όμως, η αποστολή θα χρησιμεύσει επίσης και ως πεδίο δοκιμών για πολλά πράγματα μέσα από την κάψουλα Ωρίων για τους αστροναύτες τους. Σε αποστολές μέσης διάρκειας, θα δοκιμαστεί η αντοχή του πληρώματος και του οχήματος φια μηνιαίες αποστολές, προτού επιχειρηθεί μια αποστολή σε αστεροειδή, η οποία θα ήταν πιθανό να κρατήσει έξι μήνες, ώστε να εξασφαλίσει ότι σώματα και κάψουλα θα μπορούσαν να αντέξουν σε παρατεταμένες δόσεις σε βαθιά διαστημική ακτινοβολία. Θα επιτρέψει επίσης στη NASA και τη Lockheed να αποδείξουν ότι η επανείσοδος πίσω στη Γη σκαφών με μεγάλη ταχύτητα, είναι αναγκαία για ταξίδια μετ ‘επιστροφής από το βαθύ διάστημα – με ταχύτητες που θα φτάνουν έως και 50 τοις εκατό μεγαλύτερες από την επανείσοδο από τα σκάφη με χαμηλή ακτίνα πτήσης – Low Earth Orbit.
Τέλος, οι αστροναύτες στις αποστολές L2-Farside θα ταξιδέψουν 15% πιο μακριά από τη Γη από ό,τι οι αστροναύτες του Απόλλων, και θα περάσουν σχεδόν τριπλάσιο χρόνο στο κενό. Ουσιαστικά, οι αποστολές L2-Farside θα είναι το σκαλοπάτι για να αποδείξουμε ότι η ανθρώπινη δύναμη και τα τεχνολογικά μας μέσα είναι ικανά για να κάνουμε το επόμενο μεγάλο βήμα έξω στο βαθύ διάστημα.
Φυσικά, η Lockheed δεν πρόκειται να πάει πουθενά μόνη της. Για να φτάσει στο σημείο Lagrange χωρίς την προσφυγή σε ένα περίπλοκο σύστημα πολλαπλών πυραύλων, η Lockheed έχει ανάγκη τη NASA για την παροχή ενός νέου βαρέος ανελκυστήρα εκτόξευσης οχήματος – κάτι που επεξεργάζεται η διαστημική υπηρεσία, αλλά δεν το διαθέτει τώρα. Αν όλα πάνε καλά η Lockheed βλέπει την αποστολή L2-Farside εφικτή από το 2016.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου