Αξιότιμον κοσμικήν ενέργειαν κυρίου Clarence Darrow (1857-1938),
Οδός Αειζώου πυρός
ΑριθμόςΤά πάντα ρεί
Πόλις Άγνωστος Γαλαξίας
Χώρα Σύμπαν
Κοινοποίηση. Διδάκτορα Ιωάννην, Νεοκλήν Φιλάδελφον, Μ. Ρούσσον
Αγαπητέ Clarence,
Απόλυτα συμερίζομαι τις απορίες σου καί τις επαυξάνω με τις δικές μου.
Θαρρώ πώς θα πρέπει εν πρώτοις να επιχειρήσουμε μία μικρή ανάλυση της ταυτότητας τής λέξης "Θεός". Εν συνεχεία διά της συγκριτικής επαγωγής ίσως κατορθώσουμε να οδηγηθούμε σε κάποια συμπεράσματα πού θα μας βοηθήσουν στην απάντηση των ερωτήσεών μας.
Έλα λοιπόν, φίλε μου, πρώτα να επικαλεσθούμε τη φώτιση τού ογδοντάκις παππού μας Σωκράτη. Μόνο πού γιά να γίνη αυτό θα πρέπη, εάν συμφωνής, να πάμε να τον βρούμε, έστω νοερά, με τη φαντασία μας να συμμετάσχουμε σε ένα διάλογο μαζί του. Συμφωνείς;
"Ναί;"
"Εμπρός λοιπόν, πάμε"
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&..
"Χαίρε Σώκρατες, της λογικής λογικώτερε, τών φιλοσόφων σοφώτατε"
"Χαίρετε κι' εσείς της σκέψης γυμνασίαρχοι Clarence καί Ζείρων"
Zείρ. "Υμετέρας σοφίας αιτούμενοι, ώ διδάσκαλε, τινας ρανίδας...."
Σω. "Λέγε, ρε Ζείρων, τι τρέχει, άσε τα λιβανίσματα"
Ζείρ. "Τό παιδί από δώ έχει κάποιες απορίες σχετικά με το θεό"
Σω. "Ν' ακούσω"
Clar. "Ποιός είναι ο θεός, ώ ιερέ μας πρόγονε;"
Σω. "Ο Ζεύς, βέβαια, καί πάψε τις προσφωνήσεις, φίλε"
Clar. "Nαί, καλά, βέβαια, τότε στήν εποχή σου στην Ελλάδα. Όμως εν συνεχεία ένας άλλος θεός πήρε τ' απάνω χέρι, ο Ζεύς έφαγε κουτρουβάλα από τον Όλυμπο μαζί με τη γυναίκα του, τά παιδιά του, τώρα ο κόσμος λατρεύει τον εβραίο IHVH, Γιαχβέ, ή Γιεχωβά, δέν τάμαθες εκεί μέσα στο Σύμπαν της κοσμικής ενέργειας πού κινείται το Είναι σου;"
Σω. "Κάτι άκουσα, κάποια παραμύθια, γιά κάποιον πού έφτιαξε, λέει, τον κόσμο σε επτά ημέρες καί βάλθηκα να κάνω καζούρα στον Ηράκλειτο, πού μας έλεγε ότι "τόνδε τον κόσμον ουδείς τών θεών ή ανθρώπων εποίησεν..".χά, χά, χά"
Ζείρ. "Γιά τον Αδάμ, την Εύα καί τον όφι άκουσες, δάσκαλε;"
Σω. "Ωραίο παραμύθι, μιά βραδυά πού δεν είχα ύπνο μού το διηγήθηκαν κι' αμέσως μ'έπιασε νύστα, αληθινά, πολύ ωραίο παραμύθι"
Cla."Πάνω σ' αυτό θέλουμε τη γνώμη σου, εξοχώτατε της γνώσης"
Σω. "Πέσε, φίλε, την ερώτηση κι' άσε τα κοσμητικά επίθετα, βγάζω σπυράκια"
Cla. "Τί γνώμη έχεις γι' αυτόν το θεό ; Θέλω να πώ, νά, πώς τον βρίσκεις σε σχέση με τον Δία ; Είναι πιό πραγματικός ; Πιό αληθινός;"
Σω. "Τί γένους είναι αυτός ο θεός ; Ποιό είναι το φύλο του ;"
Cla ."Άρρεν βεβαίως"
Σω. "Πολύ εύκολα ξεστομίζεις το "βεβαίως", φίλε. 'Εχει πέος; όρχεις; τά έχει δεί κανείς;"
Ζείρ.- Cla. "Μά........."
Σω. "Τί μά καί μού, ρε παιδιά, σάς ρώτησα άν τα έχει δεί κανείς, όπως βλέπουμε τα σχετικά τού Διός πάνω σε χιλιάδες αγγειογραφίες καί γλυπτά"
Cla. Όχι, απ' ότι ξέρω μόνο ο Μιχαήλ Άγγελος καί κάποιοι άλλοι ζωγράφοι της Αναγέννησης τόλμησαν να ζωγραφίσουν το πρόσωπό του, μα γιά τα γεννητικά του όργανα, βρέ Σωκράτη, αυτό θα ήταν βλασφημία, υποθέτω"
Σω. Λάθος υποθέτεις, φίλε. Αυτός ο θεός δέν είπε ότι έκανε τον άνθρωπο "κατ' εικόνα καί ομοίωσή του "; Άν λοιπόν έφτιαξε, όπως ισχυρίζονται εβραίοι καί χριστιανοί, τον πρώτο άνδρα, τον Αδάμ, με πέος και όρχεις αυτό δέν σημαίνει ότι καί ο ίδιος διαθέτει αυτά τα όργανα ; Πού είναι η βλασφημία ; Πού είναι τα όργανά του;"
Ζεί. "Μά εσύ, ώ Σώκρατες, δέν μας διδάσκεις ότι όσο ξεφεύγουμε και απολυτρωνόμαστε από τη σάρκα τόσο προσεγγίζουμε το θείο, το άπειρο κάλλος;"
Σω. "Άλλο το θείο στην πνευματική του τελειότητα της φιλοσοφικής προσέγγισης, κι' άλλο ο θεός στην αφελή του θεώρηση ως υπαρκτού όντος, είτε τον σκαλίζει ο Πραξιτέλης είτε τον ζωγραφίζει ο Μιχαήλ Άγγελος, αγαπητέ Ζείρων. Γι' αυτό επιμένω στην ερώτηση. Έχει πέος και όρχεις αυτός ο θεός τών εβραίων καί των χριστιανών, όπως έχει ο Ζεύς, ο Θεός τών Ελλήνων;"
Cla. "Αδύνατον να απαντηθή αυτή η ερώτηση, δέν υπάρχουν στοιχεία"
Σω. "Τότε, φίλε μου, πώς να απαντήσω στην ερώτησή σου άν είναι πιό πραγματικός, πιό αληθινός από τον Δία;"
Cla, "Εντάξει, δάσκαλε, περνάω στην επόμενη ερώτηση. Γιατί ο θεός είναι τόσο σκληρός στις γυναίκες καί στά φίδια;"
Σω. "Πλάκα μού κάνεις, ρε φίλε ; Ο Ζεύς σκληρός με τις γυναίκες; Πού έχει κορφολογήσει τις μισές παρθένες της Ελλάδας κι' έχει σπείρει στρατιές θεών καί ημιθέων; Όσο γιά το φίδι, πού λές, αυτός δέν έβαλε δύο κι' όλας, όχι ένα, πάνω στο κηρύκειο τού Ερμή, σύμβολο θεικής εύνοιας πρός αυτόν τον εκπρόσωπο τού ζωικού βασιλείου;'
Cla. "Όχι, όχι, δέν αναφέρομαι στο Δία. Στόν άλλο το θεό αναφέρομαι, τον Γιαχβέ."
Σω. "Καλώς, άσε με όμως πρώτα να σού κάνω μία ερώτηση. Ο Αδάμ, όπως είπαμε, είχε πέος καί όρχεις. Γνωρίζεις άν τα χρησιμοποιούσε;'
Cla. "Υποθέτω ναί, πρός ούρησιν"
Σω. "Γιά την ούρηση μόνο το πέος αρκεί, γιά να υπάρχουν οι όρχεις όμως πάει να πεί ότι κάποια άλλη διεργασία της Φύσης επιτελείται, αυτό πού αποκαλείται δημιουργία σπερματικού υγρού καί εκτονώνεται με τη ζεύξη τών δύο φύλλων. Μέ άλλα λόγια, την πλάκωνε ο Αδάμ την Εύα πρίν φάνε το μήλο, ναί ή όχι;'
Cla. "Δύσκολη η ερώτηση, τόσο η εβραική όσο καί η χριστιανική πραγματεία σιωπούν επί τού θέματος"
Ζεί. "Εγώ πιστεύω ότι μάλλον ναί, ειδάλλως θα τού πρήζονταν τα ούμπαλα από το σπερματικό υγρό"
Σω. "Ωραία, καί ο θεός Γιαχβέ τί έκανε ; τον ηδονοβλεψία;"
Ζεί. "Το παρατραβάς, δάσκαλε. Τί θέλεις να μας πής δηλαδή, ότι ο θεός έχει σεξουαλικές διαστροφές;"
Σω. "Εγώ δε λέω τίποτα. Εσείς μιλήσατε γιά "κατ' εικόνα και ομοίωση", καί μόλις τώρα δά είπες "τί θάκανε ο Αδάμ, θα τού πρήζονταν τα ούμπαλα απ' το σπερματικό υγρό". Τού θεού του, δηλαδή γιατί να μήν τού πρήζονταν, αφού διέθετε μία από τα ίδια;"
Ζεί. Cla. "Μάς βάζεις πολύ δύσκολα δάσκαλε, οποιαδήποτε απάντηση θα συνιστούσε βλασφημία, στην εποχή της "Ιεράς Εξετάσεως" θα μας έκαιγαν ζωντανούς"
Σω. "Εντάξει, προχωρώ με άλλη ερώτηση. Είπατε ότι αυτός ο θεός έκανε ένα γιό. Πώς τον έκανε;"
Cla. "Δίνοντας στην Παναγία να μυρίση έναν κρίνο"
Σω. "Δηλαδή πιό διαστροφή κι' από τον στοματικό έρωτα, καταλαβαίνετε τί μού λέτε ; Mού μιλάτε γιά.....ρινικό έρωτα !!!"
Ζεί. "Δίκηο έχεις, δάσκαλε. Άσε το άλλο, το πιό σημαντικό. Ότι ο κρίνος δέν έχει μυρωδιά, μόνο μιά κίτρινη γύρη πού βάφει τα χέρια. Λές αυτό να είναι το σπέρμα τού Γιαχβέ; "
Σω. "Κι' απ' ότι ξέρω, αυτός ο Γιαχβέ, μόνο το γιό του κάλεσε να καθήση δίπλα του από δεξιά στο θρόνο, αυτήνε πού τού τον έκανε την έφτυσε. Έμαθα μάλιστα ότι μόλις το 451μχχ η χριστιανική εκκλησία την ανακήρυξε με χίλια ζόρια "Παναγία". Ντροπής πράματα, ρε παιδιά. Τί σύγκριση μπορώ να κάνω, κύριε Clarence μου με τον Ζήνα, τον Δία, πού είχε την Ήρα του τιμημένη και στογγυλοκαθισμένη δίπλα του με όλα της τα οφίτσια κι' όλες τις θεικές τιμές της;
Cla. "Παρ' όλη την αμηχανία πού νοιώθω, ώ Σώκρατες, δεν μπορώ να μήν παραδεχτώ ότι έχεις δίκηο. Αρχίζω να βλέπω τα πράγματα πιό καθαρά, πολλά ξεδιαλύνονται μέσα μου, όπως παραδείγματος χάριν το "φύλλον συκής" πού δέν μπορούσα να εξηγήσω γιατί τού έδωσε στα νεύρα τού Γιαχβέ. Τώρα το καταλαβαίνω. Τού σταμάτησε την ευκαιρία της κατά το μάλλον ή ήττον διεστραμμένης ικανοποίησης να παίρνη μάτι την Εύα γυμνή καί, το χειρότερο, το ότι σταμάτησε η λεγάμενη να το κάνη με τον Αδαμάκο της μπροστά στα μάτια τού Κυρίου."
Ζεί. "Τώρα πού το σκέφτομαι, σεόσα γλυπτά ή αγγειογραφίες έχω δεί ο Ζεύς αναπαρίσταται σφριγηλός, τις πιό πολλές φορές γυμνός, τριαντάρης, άντε σαραντάρης, ακμαίος, άντρακλας με τα όλα του. Ενώ ο Γιαχβέ.....άστα να πάνε...γέρος, με μακρυά άσπρα γένεια, άγριος, βλοσυρός, μοχθηρός, αγέλαστος, κομπλεξικός με τις γυναίκες, ακόμα καί με τα βρέφη, πού βάνει τούς παπάδες να τα πνίγουν στις κολυμπήθρες, τί να πώ, ρε παιδιά, μάλλον θά έπρεπε να καλέσουμε τον κύριο Φρόυντ να μάς αναλύση από τι σύμπλέγματα πάσχει ο θεός των εβραίων συμπατριωτών του"
Σω. "Νομίζω ότι αυτή η λεπτομέρεια της ηλικίας, πού έθιξες, Ζείρων, είναι πολύ σημαντική. Πρώτον. Γιατί ο εμπνευσμένος Μιχαήλ Άγγελος παριστάνει τον Γιαχβέ ασπρομάλλη γέρο, δηλαδή παπού τού κερατά, αντί να τον παραστήση όμορφο, ξυρισμένο, καλοκάγαθο καί χαμογελαστό πατέρα; Γιατί πρέπει ο κόσμος να τον φοβάται αντί να τον αγαπάη; Εσείς μπορείτε να αγαπήσετε κάτι πού φοβόσαστε; Σάν να λέμε τον Χάρο; Θά μπορούσατε να είχατε πατέρα σας τον Χάρο;
Δεύτερον, καί σπουδαιότερον. Άν ο θεός είναι αθάνατος τούτο δέν σημαίνει αυτόματα ότι επιλέγει την αιώνια νεότητα; Εάν σας έλεγαν ότι μπορείτε να μείνετε αθάνατοι δέν θα προτιμούσατε αυτό να σας συμβή σε μιά αιώνια νεότητα απ' ότι σε ένα αιώνιο γήρας; Εγώ τουλάχιστον θα προτιμούσα χίλιες φορές να παραμείνω νέος και ωραίος σάν τον Αλκιβιάδη, παρά γέρος καί άσχημος, όπως είμαι τώρα πού με βλέπετε.
Άσε πού αυτό το γήρας τού θεού με βάζει σε σκέψεις. ΜΟΝΟΝ ΟΤΙ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΓΕΡΝΑΕΙ, φίλοι μου. Οπότε κατ' ανάγκην και ο περί ού ο λόγος θεός ΑΡΓΑ Η ΓΡΗΓΟΡΑ ΘΑ ΠΕΘΑΝΗ, εστέ βέβαιοι. Καί μάλιστα, το χειρότερο γι' αυτόν είναι ότι θά πεθάνη ανέραστος, αποκηρυγμένος, αφίλητος, ξεχασμένος από τούς ανθρώπους πού επί τόσες γενηές βασάνισε με τη μοχθηρία, τη σατραπεία, την παρά φύσιν ζωή και τα ένοχα διεστραμμένα συμπλέγματά του ".
Cla. "Καί ο όφις, δάσκαλε; Πάντα θα είναι κατηραμένος να περπατάη με την κοιλιά;"
Σω. "Μήν ξεχνάμε τούς δράκους. Φίδια ήτανε κι' αυτοί. Φτερωτά. Γνωρίζεις, αγαπητέ φίλε ότι από το φαρμάκι βγαίνει το φάρμακο, δέν είν' έτσι; Έτσι λοιπόν κάποια στιγμή κι' από το ερπετό θα ξεπηδήσουν οι ερπύστριες τών ερπυστριοφόρων πού θα χαράξουν καί θα στρώσουν τούς νέους δρόμους γιά τον Όλυμπο. Καί τότε.....μαύρα φίδια πού σε φάγανε Κύριε Γιαχβέ !!!"
ΖΕΙΡΩΝ
ΜΑΔΑΓΑΣΚΑΡΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου