Πάμε να δούμε λίγο πώς μπαίνει το παιδί στο κοινωνικό σύστυμα απ’την αρχή.
Από μικροί που είμαστε ξεκινάμε ως μέρος του συνόλου,ας πούμε για παράδειγμα μιας ομάδας ποδοσφαίρου,βόλει,κάποιου αθλήματος ομαδικού.Ο σκοπός της ομάδας,ειδικά αν είναι η οργανωμένη του εκάστοτε σχολείου,είναι πάση θυσία να κερδίζει γιατί έτσι φαίνεται καλύτερα το σχολείο ,οι μονάδες που βρίσκονται στην ομάδα εάν στην αρχή δέν ‘αποδίδουν’ αρκετά,παραμερίζονται ή βγαίνουν τελείως απ’την ομάδα.Αντί λοιπόν ο σκοπός να είναι η βελτίωση των ατόμων και η καλή συνεργασία μεταξύ τους,ο αυτοσκοπός γίνεται η νίκη πάση θυσία,και όταν λέμε θυσία εννοούμε οτιδήποτε πίεση μπορεί να δέχονται οι παρακωλυώμενοι,αλλά και απογοήτευση όσον αφορά την ‘κοινωνική θέση’ τους στο σχολείο.Εδώ πρέπει να πώ ότι έτσι καλλιεργείται ο εγωισμός και ο παρτακισμός των παιδιών που σ’αυτή την ηλικία πλάθεται η προσωπικότητά τους.Θυμάμαι μάλιστα μικρός,μία ερώτηση που έκανα κάποιες φορές στους συμπαίκτες αλλά και στους φίλους μου,αν παίζουμε για την απόλαυση του παιχνιδιού ή για τη νίκη,και οι οχτώ στους δέκα μου έλεγαν για την νίκη.
Και πάει λέγοντας και στις σπουδές,ειδικά αν είναι και κολλέγιο,βοηθάει και η μόδα άλλωστε!(Τον τομέα της παιδείας θα τον αναλύσω καλύτερα σ’άλλο κείμενο.)
Να πάμε τέλος στην κοινωνία,ενεργό μέλος πιά!..
Έχοντας στήσει τα γερά θεμέλια του εγωισμού και της αγίας πάρτης,ο κάθε πολίτης εντάσσεται ξανά σε κάποια εταιρία,οργανισμό ή και στο δημόσιο, όπου βοηθώντας και η ανύπαρκτη κοινωνική πολιτική γινόμαστε όλοι σαν τα ζώα,με το κεφάλι σκυμμένο,που κοιμούνται και κοιτούν μόνο την επιβίωσή τους(π.χ.πολιτικά ρουσφέτια),τίποτα περισσότερο απ’την οικογένειά τους που κι αυτή καταστρέφεται σήμερα,αφού δεν υποστηρίζεται καθόλου,χωρίς κίνητρα και βοηθήματα.
Να αναφέρω ακόμα κάτι εξίσου σημαντικό,και τις διάφορες ‘κλίκες’(μασονία,όμιλοι,’οικονομικές’θρησκείες κτλ),που υπάρχουν ώστε οι επιτυχημένοι οικονομικά να μην είναι ανεξάρτητοι αλλά,με ανταλλάγματα,οικονομικά οφέλη και ‘προστασία’ από αθέμιτο ανταγωνισμό(δημιουργώντας κρυφά μονοπώλια),να ενώνονται κάτω από τις φτερούγες του συστήματος και του παρασυστήματος με την ψευδαίσθηση της εξουσίας που είναι το καλύτερο ναρκωτικό μακράν!
Και τέλος να πώ και για τις σχέσεις των κρατών που διέπονται μόνο άπο οικονομικούς δεσμούς και συνεργασίες και τρώγονται μεταξύ τους κρυφά και φανερά,προς ικανοποίηση του εγωισμού και της απληστίας των λίγων(ο πολύς λαός δέ παίρνει ούτε τα...ψίχουλά τους)!...Πώς λοιπόν να μή γίνει ο νέος,αναίσθητος και απάνθρωπος μπροστά σ’αυτά;....
Έτσι λοιπόν εκφυλίζεται το πραγματικό νόημα της ομαδικότητας,ελαχιστοποιούνται οι πραγματικές αξιές, φυλακίζεται η σωστή ελευθερία του ατόμου,και σκλαβώνονται και οι απόγονοί μας χωρίς να ερωτηθούν,πρίν ίσως να γεννηθούν κάν!..
Τί να το κάνω λοιπόν αν κερδίσω έτσι στη ζωή και έχω χάσει τον εαυτό μου(και τα παιδιά μου);..
Αλέξανδρος Lupus
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου