Τον Αύγουστο του 2009 το αμερικανικό υπουργείο Άμυνας (DoD) ζήτησε την επίσπευση του προγράμματος παραγωγής της βόμβας διάτρησης καταφυγίων MOP «Massive Ordnance Penetrator» η οποία έχει βάρος 30.000 λιβρών (σχεδόν 15 τόνους) εκ των οποίων οι 2,7 τόνοι περίπου ανήκουν στην πολεμική κεφαλή και μπορεί να εισχωρήσει σε βάθος από την επιφάνεια του εδάφους τουλάχιστον 60 μέτρων πριν εκραγεί. Σύμφωνα με τα τότε δημοσιεύματα το αμερικανικό DoD υπολόγιζε πως ικανός αριθμός βομβών θα ήταν έτοιμος τον φετινό Ιούλιο. Ήδη από τον Ιούλιο του 2007 η Northrop Grumman είχε ξεκινήσει τις εργασίες πιστοποίησης του όπλου στο αεροσκάφος Β-2.
Στις 16 Μαρτίου του 2010 εκατοντάδες διατρητικές βόμβες ειδικές για την καταστροφή καταφυγίων και υπόγειων εγκαταστάσεων «bunker buster bombs» μεταφέρθηκαν από τις ΗΠΑ στη νήσο Diego Garcia στον Ινδικό Ωκεανό μεταξύ αυτών και άγνωστος αριθμός θερμοβαρικών βομβών GBU-43/B των 21.000 λιβρών. Επιπλέον η αμερικανική κυβέρνηση είχε υπογράψει συμβόλαιο τον Ιανουάριο για τη μεταφορά 10 κοντέινερς στη βρετανικής κυριότητας νήσο. Σύμφωνα με τα έγγραφα μεταφοράς εκτός των GBU-34 στο φορτίο περιλαμβάνονταν 387 διατρητικές κεφαλές ‘blu 1971. Το 2007, είχαν πραγματοποιηθεί εκτεταμένα έργα στο αεροδρόμιο ώστε να μπορεί να φιλοξενεί αεροσκάφη B-2.
Στις 28 Απριλίου του 2010 το αμερικανικό DoD ανακοίνωσε τη μετακίνηση πάνω από 20.000 στρατιωτών της 101ης Αερομεταφερόμενης Ταξιαρχίας στο Αφγανιστάν. Η μετακίνηση θα έχει ολοκληρωθεί έως το 2011 αλλά σημαντικές δυνάμεις βρίσκονται ήδη στη χώρα αυτή.
Στις 3 Ιουνίου ισραηλινά μαχητικά αεροσκάφη ήρθαν στην Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα στην 115ΠΜ στη Σούδα για συνεκπαίδευση με ελληνικά αεροσκάφη όπως και σε αποστολές εναέριου ανεφοδιασμού.
Στις 21 Μαίου η ομάδα σκαφών 10 (Carrier Strike Group 10) με επικεφαλής το αεροπλανοφόρο USS Harry S. Truman απέπλευσε από τη ναυτική βάση Norfolk στη Βιρτζίνια με κατεύθυνση τον περσικό Κόλπο, και στις 20 Ιουνίου εισήλθε στην περιοχή ευθύνης του 5ου Στόλου. Σκοπός του Strike Group 10 είναι η αντικατάσταση της ομάδας μάχης του αεροπλανοφόρου Dwight D. Eisenhower και αποτελείται συνολικά από 6 κύριες μονάδες επιφανείας συμπεριλαμβανομένης και μιας γερμανικής φρεγάτας. Συνολικά το αμερικανικό Ναυτικό σχεδιάζει μέχρι τον Ιούλιο να διατηρεί 5 ομάδες μάχης αεροπλανοφόρων στην Μεσόγειο, την Ερυθρά θάλασσα, τον Ινδικό Ωκεανό και τον Περσικό Κόλπο.
Στις 14 Ιουνίου η Διοίκηση Υποβρυχίων του αμερικανικού Ναυτικού ανακοίνωσε ότι πέτυχε για πρώτη φορά να έχει επιχειρησιακή διαθεσιμότητα και για τα τέσσερα υποβρύχια πυραύλων πλεύσης (SSGN) του στόλου από τις 10 Ιουνίου.
Ταυτόχρονα αναφορές του ξένου τύπου κάνουν λόγο για συγκέντρωση αμερικανικών δυνάμεων στο Αζερμπαιντζάν το οποίο συνορεύει από βορά με το Ιράν. Επιπρόσθετα η ισραηλινή Αεροπορία πραγματοποίησε πτήσεις αεροσκαφών της στην αεροπορική βάση Tabuk της Σαουδικής Αραβίας.
Παρόμοιες πληροφορίες από μετακινήσεις σκαφών επιφανείας, συγκεντρώσεων δυνάμεων και μετασταθμεύσεων μαχητικών αεροσκαφών πληθαίνουν τον τελευταίο καιρό, και πολλοί είναι αυτοί που θεωρούν πως όλες αυτές οι κινήσεις συνιστούν το πρελούδιο μιας επίθεσης στο Ιράν.
Αν και στον πρώτο πόλεμο του Κόλπου οι αμερικανοί είχαν ασκήσει πιέσεις στο Ισραήλ να μην αντιδράσει στις πυραυλικές επιθέσεις με Scud του Ιράκ για να μην προκαλέσει το αραβικό αίσθημα, εντούτοις ενδέχεται να μην ισχύσει το ίδιο και σε μια επίθεση στο Ιράν. Είναι πολύ πιθανό αυτή να εκτυλιχθεί από δυνάμεις τόσο των ΗΠΑ όσο και του Ισραήλ –παρά το γεγονός πως οι σχέσεις των δύο χωρών είχαν περάσει κρίση κατά τη διάρκεια της επίσκεψης Νετανιάχου στις ΗΠΑ- και να εξελιχθεί από διαφορετικά μέτωπα ταυτόχρονα. Το Ιράν είναι ουσιαστικά περικυκλωμένο εάν σκεφτεί κανείς πως οι αμερικανοί διατηρούν παρουσία στον περσικό Κόλπο, στο Αζερμαιντζάν, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, ενώ το Πακιστάν θα μπορούσε να προσφέρει τις απαραίτητες διευκολύνσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου