TO ΦΩΣ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ

Ολυμπιος θεος του ηλιου και του φωτος, της μουσικης, της μαντικης, της ιατρικης και της τοξικης. Θεος της ταξης και της αρμονιας του συμπαντος. Ειχε πατερα τον Δια και μητερα τη Λητω, διδυμος αδελφος της Αρτεμης, θεωρηθηκε δε ως η πανελληνια θεοτητα, που περικλειει καθε ωραιο και καθε υψηλο που δημιουργησε η ελληνικη διανοια. Ο Απολλων ειναι συμβολο. Συμβολιζει τον λαμπρο ουρανο,το καλλος της ελληνικης φυσης και τις μεγαλες πνευματικες εξαρσεις της ελληνικης φυλης. Ειναι θεος της γαληνης,της ομορφιας και της αρμονιας. Με την εμφανιση του θεου στην ελληνικη κοινωνια μεταβαλλεται και ο βιος του ανθρωπου, εξημερωνονται τα ηθη και κατασιγαζονται τα παθη. Ο ανθρωπος γινεται ημεροτερος και αρχιζει η ανοδικη  του πορεια και η πνευματικη του εξελιξη. Ανατελλουν μερες προοδου, ευημεριας, ευνομιας και ταξης, γιατι ειναι και θεος της ευνομιας,της ταξης,της ηθικης και της αρετης. Απολλων και ελληνισμος ειναι παραλληλες εννοιες και θεμελιωνουν τον πολιτισμο και την επιστημη. Ειναι ακομη θεος ποιητης και θεος προφητης, που εκφραζει τις θειες βουλες.

Την αρχαιοτερη διηγηση για την γεννηση του θεου τη βρισκουμε στον Ομηρικο υμνο''εις Δηλιον Απολλωνα''. Στον υμνο του Καλλιμαχου εχουμε την παραδοση στο νεωτεριστικο της τυπο. Η γνωμη που επικρατησε φερει τον Απολλωνα πως γεννηθηκε στη Δηλο. Η Λητω περιπλανιοταν πολλους μηνες για να βρει το μερος που θα γεννουσε. Γυριζε απο τοπο σε τοπο και απο μερος σε μερος κι εκανε μεγαλο κυκλο. Απο την Κρητη πηγε στην Αθηνα και σ όλες τις ελληνικες ακτες μεχρι το Πηλιο, τον Αθω και σ'ολα τα Θρακικα παραλια, στη Μ.Ασια και σ'ολα τα νησια, πουθενα ομως δεν την δεχονταν. Κανενας τοπος δεν της εδινε ασυλο για να γεννησει το λαμπρο θεο, κυριως γιατι φοβουνταν την οργη της Ηρας, που ειχε απαγορευσει να γεννηθει ο  θεος  σε φωτεινο τοπο. Αλλοι παλι τρομαζαν να αντικρυσουν τον τρομερο θεο που θα γεννιοταν. Τοτε ο Διας εστειλε τον Βορρα να οδηγησει τη Λητω στον Ποσειδωνα τον αδελφο του στα βαθη του ωκεανου. Ο Ποσειδωνας της υπεδειξε το νησι της Δηλου, ομως τα βασανα της συνεχιστηκαν καθως 9 μερες και 9 νυχτες πονουσε και γυρω της ειχαν συγκεντρωθει ολες οι θεες του Ολυμπου,εκτος της Ηρας που κρατουσε κοντα της τη θεα των τοκετων.Οι θεες αναγκαστηκαν με δολο να φερουν κοντα στη Λητω τη θεα.Τοτε η Λητω ενιωσε πολυ δυνατους πονους και ακουμπωντας σ'ενα φοινικα,ιερο δεντρο, κατω απο το βουνο Κυθνος γεννησε πρωτα την Αρτεμη και την επομενη μερα το θεο του φωτος.Ο Απολλωνας σπαργανωθηκε απο τις θεες,αλλα εσπασε τα ''δεσμα'' του και ζητησε αμεσως λυρα, τοξο και βελη.

Η γεννηση του Απολλωνα στο φοινικα εχει διπλη σημασια.Υποδηλωνει το δεντρο και ταυτοχρονα το χρωμα το πορφυρο που συμβολιζει το χρωμα του ουρανου στην ανατολη λιγο πριν βγει ο ηλιος. Η απελευθερωση του θεου απο τα δεσμα του σχεδον μολις γεννηθηκε, η λυρα, το τοξο και τα βελη που ζητησε, η χαρα που σκορπισε στη φυση,μπορει να ερμηνευσει τη δυναμη που εχει ο ηλιος να διαλυει τις ομιχλες που τον περιβαλουν μολις ανατελλει,την πορεια του, τις ακτινες του που σκορπα για να γαληνευει τη φυση.

Ο Απολλων ειναι ο κιθαρωδος θεος. Η μουσικη τεχνη θεωρουσε σαν αρχηγο προστατη τον Απολλωνα,ο οποιος ηταν η ανεξαντλητη πηγη καθε ποιητικης και μουσικης εμπνευσης. To 1892 βρεθηκε στους Δελφους πανω σε δυο πλακες εντοιχισμενες στο εσωτερικο του θησαυρου των Αθηναιων ενας υμνος στον Απολλωνα:

''Ακουστε σεις που καθεστε στον πυκνοδεντρο Ελικωνα με τα ομορφα μπρατσα θυγατερες του Δια, που φερνει το ξεσπασμα των θυελλων, ελατε να ψαλλετε το Φοιβο με τη χρυση κομη, που προχωρει με τις δροσουλες της ξακουσμενης δελφικης καλονερης Κασταλιας απο την κατοικια του,  τουτου του βραχου ακολουθωντας τα πηγμενα υψη του Δελφικου μαντειου''

Οι ποιητες θεωρουνται  παιδια του Απολλωνα.. Η Σαπφω ειχε πει: '' η λυπη και τα κλαματα δεν πρεπει να βασιλευουν με κανενα τροπο στο σπιτι  του ποιητη, ειναι μια αδυναμια αναρμοστη για ενα παιδι του Απολλωνα ''..Κι ο Ομηρος: '' οι ποιητες διδαχτηκαν να ψαλλουν ωδες και ειναι αξιοι τιμης και σεβασμου απο τους ανθρωπους ''..